۲۰٬۹۱۴
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۲ بخش۷: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←توضيحى درباره اين كه: نعمت هاى الهى قابل شمارش نيست
| خط ۱۰۴: | خط ۱۰۴: | ||
در اين جمله، به اين معنا اشاره شده كه: نعمت هاى خدا از محدوده عدد و شماره بيرون است و در نتيجه، انسان نمى توانند نعمت هايى را كه خداى تعالى به او ارزانى داشته، بشمارد. | در اين جمله، به اين معنا اشاره شده كه: نعمت هاى خدا از محدوده عدد و شماره بيرون است و در نتيجه، انسان نمى توانند نعمت هايى را كه خداى تعالى به او ارزانى داشته، بشمارد. | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۲ صفحه ۸۸ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۲ صفحه ۸۸ </center> | ||
چگونه مى توان نعمت هاى خدا را شمرد و حال آن كه | چگونه مى توان نعمت هاى خدا را شمرد و حال آن كه عالَم وجود، با تمامى اجزاء و اوصاف و احوالش كه همه به هم مرتبط و پيوسته اند و هر يك در ديگرى اثر دارد و وجود يكى متوقف بر وجود ديگرى است، نعمت هاى خدا هستند، و اين معنا قابل احصاء نيست. | ||
و شايد همين معنا باعث شده كه نعمت را به لفظ مفرد بياورد و بفرمايد: «نِعمَةَ الله». چون هرچه در | و شايد همين معنا باعث شده كه نعمت را به لفظ مفرد بياورد و بفرمايد: «نِعمَةَ الله». چون هرچه در عالَم وجود دارد، نعمت اوست، و در چنين موردى براى نشان دادن زيادى نعمت، احتياجى به جمع نيست. چون هرچه با او برخورد مى كنيم، نعمت اوست. البته مراد از «نعمة»، جنس آن است كه در نتيجه از نظر معنا با جمع فرقى نمى كند. | ||
«'''إنّ الإنسَانَ لَظَلُومٌ كَفّارٌ'''» - «کَفّار»، به فتح كاف، به معناى كثير الكفران است. يعنى كسى كه بسيار كفران مى ورزد. به خود ستم مى كند و شكر نعمت هاى خدا را به جا نمى آورد و همچنان كفران مى كند تا آن كه كفران، كار او را به هلاكت و خسران منتهى مى سازد. و ممكن است معنايش اين باشد كه: به نعمت هاى خدا زياد ظلم مى كند، يعنى شكرش را به جا نياورده، كفران كند. | «'''إنّ الإنسَانَ لَظَلُومٌ كَفّارٌ'''» - «کَفّار»، به فتح كاف، به معناى كثير الكفران است. يعنى كسى كه بسيار كفران مى ورزد. به خود ستم مى كند و شكر نعمت هاى خدا را به جا نمى آورد و همچنان كفران مى كند تا آن كه كفران، كار او را به هلاكت و خسران منتهى مى سازد. و ممكن است معنايش اين باشد كه: به نعمت هاى خدا زياد ظلم مى كند، يعنى شكرش را به جا نياورده، كفران كند. | ||
