۱۹٬۳۰۲
ویرایش
خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
<span id='link274'><span> | <span id='link274'><span> | ||
==آيات ۱۶۰ | ==آيات ۱۵۸ - ۱۶۰ سوره انعام == | ||
هَلْ | هَلْ يَنظُرُونَ إِلّا أَن تَأْتِيَهُمُ الْمَلَائكَةُ أَوْ يَأْتىَ رَبُّك أَوْ يَأْتىَ بَعْضُ آيَاتِ رَبِّك يَوْمَ يَأْتى بَعْضُ آيَاتِ رَبِّك لا يَنفَعُ نَفْساً إِيمَانُهَا لَمْ تَكُنْ آمَنَت مِن قَبْلُ أَوْ كَسبَت فى إِيمَانهَا خَيراً قُلِ انتَظِرُوا إِنَّا مُنتَظِرُونَ(۱۵۸) | ||
إِنَّ الَّذِينَ فَرَّقُوا دِينهُمْ وَ كانُوا شِيَعاً لَّست مِنهُمْ فى | إِنَّ الَّذِينَ فَرَّقُوا دِينهُمْ وَ كانُوا شِيَعاً لَّست مِنهُمْ فى شئٍ إِنَّمَا أَمْرُهُمْ إِلى اللَّهِ ثُمَّ يُنَبِّئُهُم بمَا كانُوا يَفْعَلُونَ(۱۵۹) | ||
مَن جَاءَ بِالحَْسنَةِ فَلَهُ عَشرُ أَمْثَالِهَا وَ مَن جَاءَ بِالسيِّئَةِ فَلا | مَن جَاءَ بِالحَْسنَةِ فَلَهُ عَشرُ أَمْثَالِهَا وَ مَن جَاءَ بِالسيِّئَةِ فَلا يُجْزَى إِلّا مِثْلَهَا وَ هُمْ لا يُظلَمُونَ(۱۶۰) | ||
<center> «'''ترجمه آیات'''» </center> | <center> «'''ترجمه آیات'''» </center> | ||
خط ۷۰: | خط ۷۰: | ||
<center> «'''بیان آیات'''» </center> | <center> «'''بیان آیات'''» </center> | ||
اين آيات، از جهت مضمون متصل است به آيات قبل، و مشركانى را كه از پيروى صراط مستقيم استنكاف مى ورزند و در دين خدا متفرق مى شوند، تهديد مى كند و رسول خدا | اين آيات، از جهت مضمون متصل است به آيات قبل، و مشركانى را كه از پيروى صراط مستقيم استنكاف مى ورزند و در دين خدا متفرق مى شوند، تهديد مى كند و رسول خدا «صلى الله عليه و آله و سلم» را از آنان تبرئه مى نمايد، و كسانى را كه نيكى مى كنند، به جزاى نيك وعده و نويد مى دهد و جزاى روز قيامت را امرى منجز معرفى مى كند. | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۷ صفحه : ۵۳۳ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۷ صفحه : ۵۳۳ </center> | ||
«'''هَلْ | «'''هَلْ يَنظُرُونَ إِلّا أَن تَأْتِيَهُمُ الْمَلَائكَةُ أَوْ يَأْتىَ رَبُّك أَوْ يَأْتىَ بَعْضُ آيَاتِ رَبِّك'''»: | ||
استفهام در اين آيه، انكارى است، در مقامى كه موعظه سود نمى دهد و دعوت به حق مفيد نمى افتد. بنابر اين مى توان گفت امورى كه در آيه شريفه ذكر شده، قضاوت حتمى و حكم قطعى خداوند است، به اين كه آنان را از بين برده، زمين را از لوث وجودشان پاك سازد. | استفهام در اين آيه، انكارى است، در مقامى كه موعظه سود نمى دهد و دعوت به حق مفيد نمى افتد. بنابر اين مى توان گفت امورى كه در آيه شريفه ذكر شده، قضاوت حتمى و حكم قطعى خداوند است، به اين كه آنان را از بين برده، زمين را از لوث وجودشان پاك سازد. | ||
لازمه اين سياق، اين است كه مراد از آمدن ملائكه، عذاب آوردن آنان باشد. همچنان كه در آيه | لازمه اين سياق، اين است كه مراد از آمدن ملائكه، عذاب آوردن آنان باشد. همچنان كه در آيه «وَ قَالُوا يَا أيُّهَا الَّذِى نُزِّلَ عَلَيهِ الذِّكرُ إنَّكَ لَمَجنُونٌ * لَو مَا تَأتِينَا بِالمَلَائِكَةِ إن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ * مَا نُنَزِّلُ المَلَائِكَةَ إلّا بِالحَقِّ وَ مَا كَانُوا إذاً مُنظَرِينَ» نيز، همين معنا افاده شده است. | ||
<span id='link275'><span> | <span id='link275'><span> | ||
ویرایش