تفسیر:المیزان جلد۱۷ بخش۳۷: تفاوت میان نسخه‌ها

وَ اللَّهُ يَقْضى بِالْحَقِّ وَ الَّذِينَ يَدْعُونَ مِن دُونِهِ لا يَقْضونَ بِشىْءٍ إِنَّ اللَّهَ هُوَ السّمِيعُ الْبَصِيرُ(۲۰)

او همان خدايى است كه آيات خود را همواره به شما نشان مى دهد و براى شما از بالا رزقى مى فرستد، اما جز كسانى كه به خدا رجوع پى در پى دارند، كسى متذكر نمى شود (۱۳).

و خدا به حق داورى مى كند و خدايانى كه به جاى خدا مى خوانند، هيچ گونه داورى ندارند، به درستى خدا شنوا و بينا است (۲۰).

در اين آيات، بر مسأله توحيد احتجاج شده، و بعد از آن كه مردم را به دو دسته تقسيم مى كند: يكى آن هايى كه به سوى خدا رجوع مى كنند، و راه او را پيروى مى نمايند، و يكى هم آن هايى كه آيات او را تكذيب نموده و در مقابل آن به باطل جدال مى كنند، آنگاه اين طايفه را انذار مى فرمايد.