۲۰٬۸۸۷
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱ بخش۵۳: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←آيات ۱۶۸ - ۱۷۱ سوره بقره
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
==آيات ۱۶۸ - ۱۷۱ سوره بقره == | ==آيات ۱۶۸ - ۱۷۱ سوره بقره == | ||
يَا أَيُّهَا | يَا أَيُّهَا النَّاسُ كُلُوا مِمَّا فى الاَرْضِ حَلَالاً طيِّباً وَ لا تَتَّبِعُوا خُطوَاتِ الشَّيْطانِ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوُّ مُّبِينٌ (۱۶۸) | ||
إِنَّمَا يَأْمُرُكُم | إِنَّمَا يَأْمُرُكُم بِالسُّوءِ وَ الْفَحْشاءِ وَ أَن تَقُولُوا عَلى اللَّهِ مَا لا تَعْلَمُونَ(۱۶۹) | ||
وَ إِذَا قِيلَ لَهُمُ اتَّبِعُوا مَا أَنزَلَ اللَّهُ قَالُوا بَلْ نَتَّبِعُ مَا أَلْفَيْنَا عَلَيْهِ | وَ إِذَا قِيلَ لَهُمُ اتَّبِعُوا مَا أَنزَلَ اللَّهُ قَالُوا بَلْ نَتَّبِعُ مَا أَلْفَيْنَا عَلَيْهِ آبَاءَنَا أَوَ لَوْ كانَ آبَاؤُهُمْ لا يَعْقِلُونَ شيْئاً وَ لا يَهْتَدُونَ(۱۷۰) | ||
وَ مَثَلُ الَّذِينَ كفَرُوا كَمَثَلِ الَّذِى يَنْعِقُ بمَا لا يَسمَعُ | وَ مَثَلُ الَّذِينَ كفَرُوا كَمَثَلِ الَّذِى يَنْعِقُ بمَا لا يَسمَعُ إِلّا دُعَاءً وَ نِدَاءً صُمُّ بُكْمٌ عُمْىٌ فَهُمْ لا يَعْقِلُونَ (۱۷۱) | ||
<center> «'''ترجمه آیات'''» </center> | <center> «'''ترجمه آیات'''» </center> | ||
هان ! اى مردم از آنچه در زمين | هان! اى مردم از آنچه در زمين است، بخوريد در حالى كه حلال و طيّب باشد و از گام هاى شيطان پيروى مكنيد، كه او شما را دشمنى است آشكار. (۱۶۸) | ||
او، تنها شما را به بدى و فحشاء و گفتن سخنان بى دليل و نسبت دادن آن به خدا وا می دارد. (۱۶۹) | |||
و چون به ايشان گفته شود آنچه خدا نازل | و چون به ايشان گفته شود آنچه خدا نازل كرده، پيروى كنيد، مى گويند: نه، ما تنها آن را پيروى مى كنيم كه پدران خود را بر آن يافتيم، آيا اگر پدران ايشان عقل نمى داشتند و هيچ چيز نمى فهميدند و راه به جایى نمى بردند، باز هم پيروی شان مى كردند؟(۱۷۰) | ||
مَثَل كسانى كه كافر شدند، مَثَل آن چوپانى است كه بر گوسفندان خود نهيب مى زند و چيزهایى مى گويد كه گوسفندان نمى فهمند، ندایى از او مى شنوند، كر و گنگ و كورند و در نتيجه راهى براى تعقل ندارند. (۱۷۱) | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱ صفحه : ۶۳۱ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱ صفحه : ۶۳۱ </center> | ||
<center> «'''بیان آیات'''» </center> | <center> «'''بیان آیات'''» </center> | ||
«''' | «'''يَا أيُّهَا النَّاسُ كُلُوا مِمَّا فِى الأرضِ حَلَالاً طَيّباً'''» تا آخر دو آيه: | ||
كلمۀ «حلال» در مقابل كلمۀ «حرام» است، و معنايش با كلمه «ممنوع»، يكى است. وقتى مى گويند فلان كار حرام است، معنايش اين است كه ارتكاب آن ممنوع است. و كلمۀ «حلّ»، هم در مقابل «حرمت» مى آيد و هم در مقابل حرم، و هم در مقابل عقد. و اين كلمه، يعنى كلمه «حل» در تمامى موارد استعمالش، معناى آزادى در عمل و اثر را مى رساند. | |||
و كلمۀ «طيّب» در مقابل كلمۀ «خبيث«، معناى ملايمت با نفس و طبع هر چيزى را می دهد. مثل «كلمه طيّب»، كه به معناى آن سخنى است كه گوش را از شنيدنش خوش آيد و «عطر طيّب»، كه به معناى آن عطرى است كه شامّه آدمى از بوى آن خوشش آيد، و «مكان طيّب»، يعنى آن محلى كه با حال كسی كه می خواهد در آن محل جا بگيرد، سازگار باشد. | |||
و | و كلمۀ «خُطُوات»، جمع «خُطوة: گام» است كه به معناى فاصله ميان دو پاى آدمى در حال راه رفتن است. البته اين كلمه، به فتحه «خاء» و فتحه «طاء»، يعنى «خَطَوات» نيز قرائت شده، كه معنايش بنابراين قرائت، «دفعات» می شود. چون «خَطوة» به فتحه خاء، به معناى دفعه و يك نوبت است. | ||
و بنابراين مراد به | و در نتيجه، «خطوات شيطان»، عبارت می شود از: امورى كه نسبتش به غرض شيطان - يعنى اغواء به وسيله شرك - نسبت گام هایى است كه يك رونده به سوى مقصد خود بر می دارد. بنابراين مراد به آن، امورى خواهد بود كه نسبت به شرك و دورى از خدا جنبه مقدمه دارد. | ||
و كلمه (يامركم ) از امر است ، كه به معناى اين است كه آمر اراده خود را تحميل بر ماءور كند، تا ماءمور آنچه را او خواسته انجام دهد و امر از شيطان عبارتست از وسوسه او و اينكه آنچه را از انسان ميخواهد، بوسيله اخطار آن به قلب آدمى و جلوه دادن آن در نظر آدمى ، بر انسان تحميل نمايد. | و كلمه (يامركم ) از امر است ، كه به معناى اين است كه آمر اراده خود را تحميل بر ماءور كند، تا ماءمور آنچه را او خواسته انجام دهد و امر از شيطان عبارتست از وسوسه او و اينكه آنچه را از انسان ميخواهد، بوسيله اخطار آن به قلب آدمى و جلوه دادن آن در نظر آدمى ، بر انسان تحميل نمايد. | ||
