۱۹٬۲۰۱
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۶ بخش۶: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←مراد از «ناس» در آیه: «وَ اللهُ يَعصِمُكَ مِنَ النّاس»
| خط ۱۰۵: | خط ۱۰۵: | ||
زيرا در اين آيه شريفه، گفتگو از جنس انسانى است، نه از انسان فاضل و يا ناقص، و بعيد نيست كه در آيه مورد بحث هم به همين معنا باشد. يعنى مراد از «ناس» سواد مسلمين باشد. سوادى كه همه رقم اشخاص از مؤمن و منافق و بيماردل، به طور غير متمايز و آميخته با هم در آن وجود دارند. | زيرا در اين آيه شريفه، گفتگو از جنس انسانى است، نه از انسان فاضل و يا ناقص، و بعيد نيست كه در آيه مورد بحث هم به همين معنا باشد. يعنى مراد از «ناس» سواد مسلمين باشد. سوادى كه همه رقم اشخاص از مؤمن و منافق و بيماردل، به طور غير متمايز و آميخته با هم در آن وجود دارند. | ||
بنابراين، اگر كسى از چنين سوادى بيمناك باشد، از همه اشخاص آن بيمناك خواهد بود. و چه بسا جملۀ «إنَّ اللهَ لَا يَهدِى القَومَ الكَافِرِينَ» هم، اين آميختگى و عموميت و بى نشانى را برساند. زيرا معلوم مى شود كسانى از كفار بى نام و نشان، در لباس مسلمين و در بين آن ها بوده اند، و اين هيچ بعيد نيست. زيرا سابقا هم گفتيم كه آيه مورد بحث، بعد از هجرت و در ايامى نازل شده است كه اسلام شوكتى به خود گرفته و جمعيت انبوهى به آن گرويده بودند، و معلوم است كه در چنين ايامى، صرف نظر از اين كه مسلمانان واقعى انگشت شمار بودند، سواد | بنابراين، اگر كسى از چنين سوادى بيمناك باشد، از همه اشخاص آن بيمناك خواهد بود. و چه بسا جملۀ «إنَّ اللهَ لَا يَهدِى القَومَ الكَافِرِينَ» هم، اين آميختگى و عموميت و بى نشانى را برساند. زيرا معلوم مى شود كسانى از كفار بى نام و نشان، در لباس مسلمين و در بين آن ها بوده اند، و اين هيچ بعيد نيست. زيرا سابقا هم گفتيم كه آيه مورد بحث، بعد از هجرت و در ايامى نازل شده است كه اسلام شوكتى به خود گرفته و جمعيت انبوهى به آن گرويده بودند، و معلوم است كه در چنين ايامى، صرف نظر از اين كه مسلمانان واقعى انگشت شمار بودند، سواد مسلمين، سواد عظيمى بوده و ممكن بوده است كسانى از كفار، خود را در بين آن ها و به عنوان مسلمان جا بزنند، و عمليات خصمانه و كارشكنى هاى خود را به سهولت انجام دهند. | ||
و لذا مى بينيم خداوند در مقام تعليل جملۀ «وَ اللهُ يَعصِمُكَ مِنَ النَّاس» مى فرمايد: «إنَّ اللهَ لَا يَهدِى القَومَ الكَافِرِينَ». چون بعد از اين كه وعده حفاظت به رسول خود مى دهد، مخالفان را «كفار» مى خواند. | و لذا مى بينيم خداوند در مقام تعليل جملۀ «وَ اللهُ يَعصِمُكَ مِنَ النَّاس» مى فرمايد: «إنَّ اللهَ لَا يَهدِى القَومَ الكَافِرِينَ». چون بعد از اين كه وعده حفاظت به رسول خود مى دهد، مخالفان را «كفار» مى خواند. | ||
