۱۹٬۲۰۱
ویرایش
خط ۹۷: | خط ۹۷: | ||
البته اين دلالت در مواردى است كه در آن، فضيلت به معناى انسانيت ملاحظه شده باشد. مانند اين آيه: «إذَا قِيلَ لَهُم آمِنُوا كَمَا آمَنَ النَّاسُ»، كه در اين آيه، «ناس» ممدوح است، و مراد از آن، كسانى اند كه در آن ها انسانيت كه ملاك درك حق و تميز آن از باطل است، وجود داشته باشد. پس معناى آيه اين مى شود: «وقتى به آن ها گفته مى شود ايمان آريد، همان طورى كه مردم كامل ايمان آوردند». | البته اين دلالت در مواردى است كه در آن، فضيلت به معناى انسانيت ملاحظه شده باشد. مانند اين آيه: «إذَا قِيلَ لَهُم آمِنُوا كَمَا آمَنَ النَّاسُ»، كه در اين آيه، «ناس» ممدوح است، و مراد از آن، كسانى اند كه در آن ها انسانيت كه ملاك درك حق و تميز آن از باطل است، وجود داشته باشد. پس معناى آيه اين مى شود: «وقتى به آن ها گفته مى شود ايمان آريد، همان طورى كه مردم كامل ايمان آوردند». | ||
و چه بسا بر عكس، دلالت بر نكوهش كند. يعنى در پاره اى از موارد، خسّت و پستى افرادى را برساند، و اين، در جایى است كه گفتگو از امرى باشد كه | و چه بسا بر عكس، دلالت بر نكوهش كند. يعنى در پاره اى از موارد، خسّت و پستى افرادى را برساند، و اين، در جایى است كه گفتگو از امرى باشد كه به لحاظ پاره اى از فضائل انسانيت زائد بر آنچه در صدق اسم انسان لازم است، نیاز باشد. مانند اين آيه: «وَلَكِنَّ أكثَرَ النَّاسِ لَا يَعلَمُونَ». چون بيشتر مردم فضائلى زائد بر اصل معناى انسانيت ندارند. | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۶ صفحه : ۷۴ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۶ صفحه : ۷۴ </center> | ||
و نيز مانند اين كه به كسى بگویى: «خيلى به وعده هاى مردم اعتماد مكن و خيلى به جمعيت آن ها غرّه مباش»، و غرضت از اين گفتار، اين باشد كه وعده كسانى قابل اعتماد و جمعيتشان مايه پشتگرمى است كه از فضلا و دارندگان ملكۀ وفا و ثبات عزم باشند، نه هر دو پایى كه كلمه انسان بر او صادق باشد. | و نيز مانند اين كه به كسى بگویى: «خيلى به وعده هاى مردم اعتماد مكن و خيلى به جمعيت آن ها غرّه مباش»، و غرضت از اين گفتار، اين باشد كه وعده كسانى قابل اعتماد و جمعيتشان مايه پشتگرمى است كه از فضلا و دارندگان ملكۀ وفا و ثبات عزم باشند، نه هر دو پایى كه كلمه انسان بر او صادق باشد. |
ویرایش