گمنام

تفسیر:المیزان جلد۱۱ بخش۳۵: تفاوت میان نسخه‌ها

از الکتاب
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۵: خط ۵:


<span id='link292'><span>
<span id='link292'><span>
==اشاره به سه  عملکرد رحم، در ايام حمل در آيه شريفه ==
==اشاره به سه  عملکرد رحم، در ايام حمل، در آيه شريفه ==
«'''اللَّهُ يَعْلَمُ مَا تحْمِلُ كلُّ أُنثى وَ مَا تَغِيض الاَرْحَامُ وَ مَا تَزْدَادُ وَ كلُّ شىْءٍ عِندَهُ بِمِقْدَارٍ'''»:
«'''اللَّهُ يَعْلَمُ مَا تحْمِلُ كُلُّ أُنثى وَ مَا تَغِيضُ الاَرْحَامُ وَ مَا تَزْدَادُ وَ كُلُّ شئٍ عِندَهُ بِمِقْدَارٍ'''»:


راغب در مفردات مى گويد: ماده «غاض»، هم لازم استعمال مى شود و هم متعدى. هم گفته مى شود: «غاض الشئ - فلان چيز ناقص شد». و هم گفته مى شود: «غاضه غيره - فلان چيز را ناقص كردند».  
راغب در مفردات مى گويد: ماده «غاض»، هم لازم استعمال مى شود و هم متعدى. هم گفته مى شود: «غَاضَ الشَّئ: فلان چيز ناقص شد». و هم گفته مى شود: «غَاضَهُ غَيرُهُ: فلان چيز را ناقص كردند».  


در قرآن كريم هم، به هر دو نحو آمده كه مى فرمايد: «و غيض الماء - آب ناقص شد». «و ما تغيض الارحام - آنچه رحم ها ناقص مى كند - يعنى آن را فاسد مى سازد، و به صورت آبى در مى آورد كه به زمين فرو می رو».  
در قرآن كريم هم، به هر دو نحو آمده كه مى فرمايد: «وَ غِيضَ المَاءُ: آب ناقص شد». «وَ مَا تَغِيضُ الأرحَامُ: آنچه رحم ها ناقص مى كند - يعنى آن را فاسد مى سازد، و به صورت آبى در مى آورد كه به زمين فرو می رود».  


و كلمه «غيضه»، به معناى محلى است كه آب در آن جا بايستد و زمين آن را ببلعد. و «ليلة غائضة»، به معناى شب ظلمانى است.
و كلمۀ «غِيضَهُ»، به معناى محلى است كه آب در آن جا بايستد و زمين آن را ببلعد. و «لَيلَةٌ غَائِضَة»، به معناى شب ظلمانى است.


و بنابراين، مناسب تر آن است كه امور سه گانه اى كه در آيه ذكر شده، يكى در جمله «ما تحمّل كل انثى»، و يكى در جمله «ما تغيض الارحام»، و يكى در جمله «ما تزداد»، اشاره به سه تا از كارهاى رحم در ايام حمل باشد، و بگویيم:  
و بنابراين، مناسب تر آن است كه امور سه گانه اى كه در آيه ذكر شده، يكى در جملۀ «مَا تُحَمِّلُ كُلُّ أُنثَى»، و يكى در جملۀ «مَا تَغِيضُ الأرحَام»، و يكى در جملۀ «مَا تَزدَادُ»، اشاره به سه تا از كارهاى رحم در ايام حمل باشد، و بگویيم:  


اولى اشاره است به جنينى كه رحم هاى زنان در خود جاى داده، آن را حفظ مى كنند.  
اولى اشاره است به جنينى كه رحم هاى زنان در خود جاى داده، آن را حفظ مى كنند.  
خط ۲۰: خط ۲۰:
و دومى اشاره است به خونى كه در رحم ها مى ريزد و رحم ها، آن را به مصرف غذاى جنين مى رساند.  
و دومى اشاره است به خونى كه در رحم ها مى ريزد و رحم ها، آن را به مصرف غذاى جنين مى رساند.  


و سومى اشاره باشد به خون حيضى كه رحم آن را به خارج دفع مى كند. مانند خون نفاس و يا خونى كه زنان، گاهگاهى در ايام حمل مى بينند. و همين معانى از پاره اى روايات وارده از امامان اهل بيت (عليهم السلام) نيز استفاده مى شود. و چه بسا كه آن را به ابن عباس هم نسبت داده اند.
و سومى اشاره باشد به خون حيضى كه رحم آن را به خارج دفع مى كند. مانند خون نفاس و يا خونى كه زنان، گاهگاهى در ايام حمل مى بينند. و همين معانى از پاره اى روايات وارده از امامان اهل بيت «عليهم السلام» نيز استفاده مى شود. و چه بسا كه آن را به ابن عباس هم نسبت داده اند.
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۱ صفحه ۴۱۷ </center>
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۱ صفحه ۴۱۷ </center>
<span id='link293'><span>
<span id='link293'><span>
==وجوهى كه مفسران در معناى (آنچه رحم ها كم و زياد مى كنند) گفته اند ==
==وجوهى كه مفسران در معناى (آنچه رحم ها كم و زياد مى كنند) گفته اند ==
و بيشتر مفسرين بر آنند كه مراد از دومى، يعنى «ما تغيض الارحام»، آن مقدار وقتى است كه رحم ها از نه ماه كم مى كنند. چون مدت حمل و باردارى نه ماه است. - ولى برخى از رحم ها كمتر از نه ماه وضع حمل مى كنند. - و نيز بر آنند كه مراد از سومى، يعنى «ما تزداد»، آن مدتى است كه بعضى از رحم ها، از نه ماه زياد مى كنند.
و بيشتر مفسرين بر آنند كه مراد از دومى، يعنى «ما تغيض الارحام»، آن مقدار وقتى است كه رحم ها از نه ماه كم مى كنند. چون مدت حمل و باردارى نه ماه است. - ولى برخى از رحم ها كمتر از نه ماه وضع حمل مى كنند. - و نيز بر آنند كه مراد از سومى، يعنى «ما تزداد»، آن مدتى است كه بعضى از رحم ها، از نه ماه زياد مى كنند.
۲۰٬۸۱۶

ویرایش