تفسیر:المیزان جلد۱ بخش۵۲: تفاوت میان نسخه‌ها

و نيز در دعاى صحيفه كامله امام زين العابدين على بن الحسين «عليهما السلام» آمده كه:  

«لَكَ وَحدَانِيَّةُ العَدَدِ: اى خدا، تویى كه وحدانيت عدد از آنِ توست»، كه كلام آن جناب را حمل بر ملكيت مى كنند. يعنى: خدايا! تو مالك و دارنده وحدانيت عددى. يعنى چنان نيست كه اين وحدانيت، صفت تو باشد، براى اين كه ادله عقلى و نقلى، همه قائم اند بر اين كه وجود خداى سبحان، وجودى است صرف، كه نه دوتایى مى پذيرد و نه تكرار، و ذات حقيقتش، منزّه از آن است.

چون اگر در راه اطاعت خدا خرج كنند، صاحب مال در قيامت مى بيند كه مال او، ميزان ديگرى را سنگين كرده، حسرت مى خورد، با اين كه مال، مال او بود. و اگر در راه معصيت خدا صرفش كند، صاحبش باز مى بيند كه مال او، ورثه را در نافرمانى خدا تقويت كرده است، باز حسرت می خورد.

<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱ صفحه : ۶۱۸ </center>

<span id='link602'><span>