۱۹٬۲۴۱
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۵ بخش۲۴: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←بيان حد مسلحقه (جماع زنان با يكديگر)
| خط ۱۸۸: | خط ۱۸۸: | ||
<span id='link202'><span> | <span id='link202'><span> | ||
و در كافى، به سند خود، از محمد بن ابى حمزه و هشام و حفص، از امام صادق «عليه السلام» روايت كرده كه: | |||
و در | |||
چند نفر زن به خدمت امام صادق «عليه السلام» وارد شدند. يكى از ايشان از مساحقه (جماع زنان با يكديگر) پرسيد. حضرت فرمود: حدّش، همان حدّ زنا است. آن ديگرى پرسيد: آيا خداى تعالى، اين مسأله را در قرآن كريم ذكر كرده؟ فرمود: بلى. پرسيد: در كجا است؟ فرمود: زنان رس. | |||
و در الدرالمنثور است كه ابن ابى الدنيا (در مذمت ملاهى) و بيهقى و ابن عساكر، از جعفر بن محمد بن على «عليه السلام» روايت كرده اند كه دو نفر زن، از آن جناب پرسيدند: آيا افتادن زن روى زنى ديگر را در كتاب خدا حرام مى دانى؟ | |||
فرمود: بلى. اين عمل همان زنان است كه در عهد «تُبَع» مى زيستند و آن زنان كه با «رس» بودند. آنگاه اضافه كرده اند كه: هر نهر و چاهى را «رس» گويند. سپس فرمود: كسانى كه چنين كنند، بر ايشان جلباب و زره و كمربند و تاج و چكمه اى از آتش درست كرده، روى همه آن ها، پارچه اى غليظ و خشك و متعفن از آتش بر تنشان مى كنند. آنگاه جعفر فرمود: اين مسأله را به همه زنان خود ياد دهيد. | |||
باز در تفسير | مؤلف: قمى هم، از پدرش، از ابن ابى عمير، از جميل، از امام صادق «عليه السلام»، روايتى در اين معنا آورده. | ||
باز در تفسير قمى، به سند خود، از حفص بن غياث، از امام صادق «عليه السلام» روايت كرده كه در ذيل آيه: «وَ كُلّاً تَبَّرنَا تَتبِيراً» فرمود: يعنى «كَسَرنَا تَكسِيراً: شكستيم شكستنى». و آنگاه فرمود: اين كلمه، لغت نبطى ها است. | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۵ صفحه : ۳۰۴ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۵ صفحه : ۳۰۴ </center> | ||
باز در همان | باز در همان كتاب، در روايت ابى الجارود، از امام باقر «عليه السلام») آمده كه فرمود: اما آن قريه كه باران بلا بر او باريد، «سدوم»، قريه قوم لوط بود، كه خداوند سنگ هايى از سجّيل، يعنى از گِل بر سرشان بباريد. | ||
