۲۰٬۶۱۵
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۶ بخش۲۰: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←آيات ۲۰ - ۲۶ سوره روم
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
==آيات ۲۰ - ۲۶ سوره روم == | ==آيات ۲۰ - ۲۶ سوره روم == | ||
وَ مِنْ | وَ مِنْ آيَاتِهِ أَنْ خَلَقَكُم مِّن تُرَابٍ ثُمَّ إِذَا أَنتُم بَشرٌ تَنتَشِرُونَ(۲۰) | ||
وَ مِنْ آيَاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَكُم مِّنْ أَنفُسِكُمْ أَزْوَاجاً لِّتَسكُنُوا إِلَيْهَا وَ جَعَلَ بَيْنَكم مَّوَدَّةً وَ رَحْمَةً إِنَّ فى ذَلِك لآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ(۲۱) | |||
وَ مِنْ آيَاتِهِ خَلْقُ السَّمَاوَاتِ وَ الاَرْضِ وَ اخْتِلَاف أَلْسِنَتِكُمْ وَ أَلْوَانِكُمْ إِنَّ فى ذَلِك لآيَاتٍ لِّلْعَالِمِينَ(۲۲) | |||
و يكى از آيات | وَ مِنْ آيَاتِهِ مَنَامُكُم بِالَّيْلِ وَ النَّهَارِ وَ ابْتِغَاؤُكُم مِّن فَضلِهِ إِنَّ فى ذَلِك لآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يَسمَعُونَ(۲۳) | ||
وَ مِنْ آيَاتِهِ يُرِيكُمُ الْبرْقَ خَوْفاً وَ طمَعاً وَ يُنزِّلُ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَيُحْىِ بِهِ الأرْض بَعْدَ مَوْتِهَا إِنَّ فى ذَلِك لآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يَعْقِلُونَ(۲۴) | |||
وَ مِنْ آيَاتِهِ أَن تَقُومَ السَّمَاءُ وَ الاَرْض بِأَمْرِهِ ثمَّ إِذَا دَعَاكُمْ دَعْوَةً مِّنَ الاَرْضِ إِذَا أَنتُمْ تخْرُجُونَ(۲۵) | |||
وَ لَهُ مَن فى السَّمَاوَاتِ وَ الاَرْضِ كُلُّ لَّهُ قَانِتُونَ(۲۶) | |||
<center>«'''ترجمه آيات'''» </center> | |||
و يكى از آياتش اين است كه: شما را از خاك آفريد و سپس ناگهان بشرى هستيد، كه منتشر مى شويد(۲۰) | |||
و يكى از آيات او، اين است كه: براى شما از خود شما، همسرانى خلق كرد تا به سوى آنان ميل كنيد و آرامش گيريد و بين شما مودت و رحمت قرار داد، و در همين آيت ها هست، براى مردمى كه تفكر کنند.(۲۱) | |||
و يكى از آيات او، خلقت آسمان ها و زمين و اختلاف زبان هاى شما و رنگ هايتان است، كه در اينها، آياتى است براى دانايان. (۲۲) | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۶ صفحه ۲۴۸ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۶ صفحه ۲۴۸ </center> | ||
و يكى از | و يكى از آياتش، خوابيدنتان در شب و طلب روزيتان در روز است، كه در اين ، آيت ها هست، براى مردمى كه بشنوند. (۲۳) | ||
و يكى از آيات | و يكى از آيات او، اين است كه: برق را به شما نشان مى دهد، كه شما به خوف و طمع درآييد و از بالا آبى نازل مى كند، پس با آن آب زمين را بعد از مُردنش زنده مى كند، در اين نيز، آيت ها هست براى مردمى كه تعقل كنند. (۲۴) | ||
و از جمله آيات | و از جمله آيات او، اين است كه: آسمان و زمين را با امر خود، سرِ پا نگه داشته. پس چون شما را با يك دعوت مى خواند، همه از زمين خارج مى شويد. (۲۵) | ||
از | از آنِ اوست آن كس كه در آسمان ها و زمين است و همه او را عبادت مى كنند. (۲۶) | ||
«''' | <center>«'''بیان آيات'''» </center> | ||
در اين | در اين فصل، عده اى از آيات را كه بر وحدانيت خداى تعالى، در ربوبيت و الوهيت دلالت مى كند، ذكر فرموده، و در آن به امتزاج و آميختگى خلقت با تدبير، نيز اشاره شده، تا بدين وسيله روشن گردد كه ربوبيت به معناى مالكيت تدبير، و الوهيت به معناى معبود بودن به حق، مخصوص خدا است، و كسى جز خدا، مستحق آن نيست. و چنين نيست كه وثنى ها پنداشته اند كه خلقت، تنها از خدا است، ولى تدبير و عبادت، از آنِ بت ها است. بايد بت ها را پرستيد، تا شفيعان ما در درگاه خدا شوند، و خداى سبحان، جز بر ارباب و آلهه ربوبيتى ندارد، و ربوبيت موجودات، از آنِ آلهه است. | ||
<span id='link153'><span> | <span id='link153'><span> | ||
