۱۵٬۹۷۷
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۷ بخش۳۸: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←مقصود از بروز مردم براى خدا در روز قيامت
| خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
<span id='link313'><span> | <span id='link313'><span> | ||
«'''يَوْمَ هُم بَارِزُونَ لا يَخْفَى عَلى اللَّهِ مِنهُمْ شىْءٌ ...'''»: | |||
«'''يَوْمَ هُم بَارِزُونَ لا | |||
اين آيه | اين آيه شريفه، كلمۀ «يَومَ التّلاق» را تفسير مى كند. مى فرمايد: «يَومَ التّلاق»، روزى است كه باطن مردم ظاهر مى شود. | ||
و معناى «بروز مردم براى خدا»، اين نيست كه خدا در دنيا از باطن مردم خبر نداشت، و در آن روز خبردار مى شود، بلكه معنايش اين است كه: مردمى كه در دنيا به خاطر اشتغال به سبب هاى موهوم از معرفت پروردگارشان محجوب بودند و متوجه نبودند كه مُلك خدا بر آن ها احاطه دارد و تنها حاكم بر آنان خداست، و يگانه در ربوبيت و الوهيت است، روز قيامت، به خاطر از كار افتادن آن سبب هاى موهوم، اين معانى برايشان بروز مى كند. | |||
پس جملۀ «يَومَ هُم بَارِزُون»، اشاره است به از بين رفتن هر سببى كه در دنيا، حاجب و مانع از درك حقايق بود. و جملۀ «لَا يَخفَى عَلَى اللّهِ مِنهُم شَئ»، تفسير همان «بروز براى خداست»، و معناى آن را توضيح مى دهد، و مى فهماند كه دل ها و اعمالشان، همه زير نظر خدا بوده، ظاهر و باطنشان براى خدا ظاهر بوده و آنچه به ياد دارند و آنچه فراموش كرده اند، همه براى خدا مكشوف و هويداست. | |||
و اگر در اين | «'''لِمَنِ المُلكُ اليَومَ لِلهِ الوَاحِدِ القَهّار'''» - اين جمله، سؤال و جوابى است از ناحيه خداى سبحان، كه با اين سؤال و جواب، حقيقت روز قيامت را بيان مى كند كه: روز ظهور مُلك و سلطنت خدا بر خلق است. مُلك و سلطنت على الاطلاق. | ||
و اگر در اين جمله، خدا را به صفت «واحد قهّار» توصيف كرد، براى اين است كه انحصار مُلك در خدا را تعليل كند، كه چرا گفتيم: «مُلك، تنها و تنها براى خداست». مى فرمايد: بدين جهت كه مُلك خدا به سبب سلب استقلال از هر چيز، قاهر و مسلط بر آن چيز است، و چون خدا «واحد» است، پس مُلك هم، تنها براى اوست. | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۷ صفحه ۴۸۵ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۷ صفحه ۴۸۵ </center> | ||
«'''الْيَوْمَ تُجْزَى كُلُّ نَفْسِ بِمَا كسبَت لا ظلْمَ الْيَوْمَ إِنَّ اللَّهَ سرِيعُ الحِْسابِ'''»: | «'''الْيَوْمَ تُجْزَى كُلُّ نَفْسِ بِمَا كسبَت لا ظلْمَ الْيَوْمَ إِنَّ اللَّهَ سرِيعُ الحِْسابِ'''»: | ||
حرف | حرف «باء» در جملۀ «بِمَا كَسَبَت»، به اصطلاح، «باى صله» است، و مراد بيان يكى از خصايص روز قيامت است، و آن اين است كه: در آن روز، به هر نفسى، عين آنچه را كه كرده، به عنوان جزاى كرده هايش مى دهند. | ||
پس جزاى هر كس، همان عمل اوست، همچنان كه در جاى ديگر مى فرمايد: «يَا أيّهَا الّذِينَ كَفَرُوا لَا تَعتَذِرُوا اليَومَ إنّمَا تُجزَونَ مَا كُنتُم تَعمَلوُنَ». | |||
<span id='link314'><span> | <span id='link314'><span> | ||
