۲۰٬۳۹۶
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۹ بخش۳۲: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←مقصود از خطاب توبيخى: «چرا مى گوييد، آنچه را كه عمل نمى كنيد»
| خط ۱۰۵: | خط ۱۰۵: | ||
كلمه «لِمَ» مخفّف كلمه «لِمَا» است، و حرف «مَا» در آن، استفهامى است. و حرف «لام»، براى تعليل است. و گفتار آيه در زمينه توبيخ است. مى خواهد مؤمنان را به خاطر اين كه بدانچه مى گويند عمل نمى كنند، توبيخ كند. و اين كه بعضى از مفسران گفته اند: «مراد از جملۀ «اى كسانى كه ايمان آورده ايد»، منافقان هستند، و آيه شريفه اين طایفه را سرزنش مى كند، نه مؤمنان را، زيرا مؤمنان از نظر قرآن، محترمند»، درست نيست، و نبايد به آن گوش فرا داد. براى اين كه قرآن پُر است از آياتى كه مؤمنان را توبيخ و عتاب مى كند، مخصوصا آياتى كه درباره جنگ ها و متعلّقات آن نازل شده، از قبيل آيات راجع به جنگ اُحُد، احزاب، حُنَين، صلح حُدَيبيّه و جنگ تبوك، و مسأله انفاق در راه خدا و امثال آن. و مؤمنان صالح - اگر صالح شدند و جلالت قدر يافتند - به خاطر همين توبيخ ها بوده كه خداى تعالى، از آنان نمود، و به این وسيله به تدريج تربيتشان كرد، و گرنه صلاح نفسانى و جلالت قدر را از پيش خود در نيافتند. | كلمه «لِمَ» مخفّف كلمه «لِمَا» است، و حرف «مَا» در آن، استفهامى است. و حرف «لام»، براى تعليل است. و گفتار آيه در زمينه توبيخ است. مى خواهد مؤمنان را به خاطر اين كه بدانچه مى گويند عمل نمى كنند، توبيخ كند. و اين كه بعضى از مفسران گفته اند: «مراد از جملۀ «اى كسانى كه ايمان آورده ايد»، منافقان هستند، و آيه شريفه اين طایفه را سرزنش مى كند، نه مؤمنان را، زيرا مؤمنان از نظر قرآن، محترمند»، درست نيست، و نبايد به آن گوش فرا داد. براى اين كه قرآن پُر است از آياتى كه مؤمنان را توبيخ و عتاب مى كند، مخصوصا آياتى كه درباره جنگ ها و متعلّقات آن نازل شده، از قبيل آيات راجع به جنگ اُحُد، احزاب، حُنَين، صلح حُدَيبيّه و جنگ تبوك، و مسأله انفاق در راه خدا و امثال آن. و مؤمنان صالح - اگر صالح شدند و جلالت قدر يافتند - به خاطر همين توبيخ ها بوده كه خداى تعالى، از آنان نمود، و به این وسيله به تدريج تربيتشان كرد، و گرنه صلاح نفسانى و جلالت قدر را از پيش خود در نيافتند. | ||
و مورد توبيخ در آيه مورد بحث، هرچند بر حسب ظاهر، لفظ آيه مطلق است، و در خصوص تخلف كردار از گفتار و خُلف وعده و نقض عهد است، و درست هم هست. چون وقتى ظاهر انسان موافق باطنش نشد، همه اين اعمال از او سر | و مورد توبيخ در آيه مورد بحث، هرچند بر حسب ظاهر، لفظ آيه مطلق است، و در خصوص تخلف كردار از گفتار و خُلف وعده و نقض عهد است، و درست هم هست. چون وقتى ظاهر انسان موافق باطنش نشد، همه اين اعمال از او سر | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۹ صفحه ۴۲۱ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۹ صفحه ۴۲۱ </center> | ||
وليكن سياق و زمينه آيات مورد بحث كه آيه «إنَّ اللّه يُحِبُّ الّذِينَ يُقَاتِلُونَ فِى سَبِيلِهِ صَفّاً» در آن قرار گرفته، و آيه «يَا أيُّهَا الّذِينَ آمَنُوا هَل أدُلُّكُم عَلى تِجَارَة» در آيات بعد از آن واقع شده، و همچنين آياتى نظير اينها كه در آن است، مى فهماند كه گويا بعضى از مؤمنان قبل از جنگ وعده پايدارى داده بودند كه به هيچ وجه پشت به جنگ نكنند، و پا به فرار نگذارند، و يا از بيرون شدن براى جنگ تثاقل نورزند، و يا از انفاق در تهيه ابزار جنگ براى خود و ديگران مضايقه ننمايند، ولى در موقع عمل، خُلف وعده كرده اند. | می زند، وليكن سياق و زمينه آيات مورد بحث كه آيه «إنَّ اللّه يُحِبُّ الّذِينَ يُقَاتِلُونَ فِى سَبِيلِهِ صَفّاً» در آن قرار گرفته، و آيه «يَا أيُّهَا الّذِينَ آمَنُوا هَل أدُلُّكُم عَلى تِجَارَة» در آيات بعد از آن واقع شده، و همچنين آياتى نظير اينها كه در آن است، مى فهماند كه گويا بعضى از مؤمنان قبل از جنگ وعده پايدارى داده بودند كه به هيچ وجه پشت به جنگ نكنند، و پا به فرار نگذارند، و يا از بيرون شدن براى جنگ تثاقل نورزند، و يا از انفاق در تهيه ابزار جنگ براى خود و ديگران مضايقه ننمايند، ولى در موقع عمل، خُلف وعده كرده اند. | ||
«'''كَبُرَ مَقْتاً عِندَ اللَّهِ أَن تَقُولُوا مَا لا تَفْعَلُونَ'''»: | «'''كَبُرَ مَقْتاً عِندَ اللَّهِ أَن تَقُولُوا مَا لا تَفْعَلُونَ'''»: | ||
