تفسیر:المیزان جلد۹ بخش۳۶: تفاوت میان نسخه‌ها

اين آيه در موقعى نازل شد كه صدقات از اطراف جمع آورى شده، به مدينه حمل شد. ثروتمندان همه آمدند، به خيال اين كه از اين صدقات سهمى مى برند، ولى وقتى ديدند رسول خدا «صلى الله عليه و آله»، همه را به فقرا داد، شروع كردند به حرف مفت زدن، و خُرده گيرى كردن، و گفتند: ما سنگينى صحنه هاى جنگ را به دوش خود تحمل مى كنيم و به همراهى او به جنگ مى پردازيم و دين او را تقويت مى كنيم و او، صدقات را به مشتى فقير مى دهد، كه نه توانایى ياری اش دارند و نه دردى از او دوا مى كنند. خداوند، اين آيه را نازل كرد: «وَ لَو أنَّهُم رَضُوا مَا آتَيهُمُ اللهُ وَ رَسُولُهس وَ قَالُوا حَسبُنَا اللهُ سَيُؤتِينَا اللهُ مِن فَضلِهِ وَ رَسُولِهِ إنّا إلَى اللهِ رَاغِبُونَ».