تفسیر:المیزان جلد۲۰ بخش۳۸: تفاوت میان نسخه‌ها

==هدايت خلق از قضاهاى الهى است كه بر خود واجب كرده (انّ علينا للهدى ) و با هادى بودن انبياء (عليهم السّلام ) منافات ندارد ==

پس جمله «'''ان علينا للهدى '''» مى رساند كه هدايت خلق از امورى است كه خداى سبحان قضايش را رانده ، و آن را بر خود واجب كرده ، چون حكمتش اين ايجاب را اقتضا مى كرده ، بنابراين ، خلايق را آفريده تا او را عبادت كنند و خودش غرض از خلقت را عبادت خود دانسته ، فرموده : «'''و ما خلقت الجن و الانس الا ليعبدون '''»، و به حكم اين آيه غرض از خلقت را عبادت خود معرفى نموده ، و به حكم آيه زير آن را راه مستقيم بين خود و خلقش دانسته ، و فرموده : «'''ان اللّه ربى و ربكم فاعبدوه هذا صراط مستقيم '''»،

و نيز فرموده «'''و انك لتهدى الى صراط مستقيم صراط الله '''».

و بر خود واجب كرده كه راه خود را براى آنان بيان نموده ، سپس ايشان را به آن راه هدايت كند، البته هدايت به معناى نشان دادن راه ، حال چه اينكه بپذيرند و آن راه را پيش بگيرند، و چه نپذيرند، و راه ديگر بروند، همچنان كه فرمود: «'''و على اللّه قصد السبيل و منها جائر'''»، و نيز فرموده : «'''و اللّه يقول الحق و هو يهدى السبيل '''»، و باز فرموده : «'''انا هديناه السبيل اما شاكرا و اما كفورا'''».

خواهى گفت از اين آيات بر مى آيد كه هدايت تنها كار خداست ، و بنابراين پس انبيا چه كاره اند در پاسخ مى گوييم منافات ندارد كه انبيا هم قيام به اين امر بكنند براى اينكه اگر هدايت كنند به اذن او مى كنند، و خود مستقل در اين كار نيستند، (همچنان كه در هيچ كارى نيستند) و خود خداى تعالى در عين اينكه فرموده : «'''انك لا تهدى من احببت و لكن اللّه يهدى من يشاء'''» فرموده : «'''و انك لتهدى الى صراط مستقيم '''» و نيز فرموده : «'''قل هذه سبيلى ادعوا الى اللّه على بصيره انا و من اتبعنى '''».