۱۵٬۹۴۷
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۰ بخش۱۷: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←نتيجه توحيد، استغفار و ايمان، زندگى خوب و حيات پاکیزه دنيایى است
| خط ۱۹۳: | خط ۱۹۳: | ||
اين در مقايسه زندگى پاك و طيب با فرد فرد جامعه است، و اما در مقايسه با مجتمع، عبارت است از: بهره مندى عمومى از نعمت هاى زندگى طيّب زمينى. به اين معنا كه دستاورد هر فردى، مختص به خود او باشد. البته دستاورد در مجتمعى كه اجزاءش متلائم و نزديك به هم باشند، فاصله طبقاتى و تضاد و تناقضى در بينشان نباشد. | اين در مقايسه زندگى پاك و طيب با فرد فرد جامعه است، و اما در مقايسه با مجتمع، عبارت است از: بهره مندى عمومى از نعمت هاى زندگى طيّب زمينى. به اين معنا كه دستاورد هر فردى، مختص به خود او باشد. البته دستاورد در مجتمعى كه اجزاءش متلائم و نزديك به هم باشند، فاصله طبقاتى و تضاد و تناقضى در بينشان نباشد. | ||
«'''وَ يُؤتَ كُلَّ ذِى فَضلٍ فَضلَهُ '''» - «فضل»، به معناى زيادت است، و اين كه در جملۀ «كُلَّ ذِى فَضلٍ: هر كس كه داراى فضل است»، فضل به كسى و افرادى نسبت داده شده كه داراى فضل هستند، خود قرينه اى است بر اين كه ضمير، در كلمۀ «فَضلَهُ»، به همان فرد داراى فضل بر مى گردد، نه به اسم جلالۀ (اللّه)، كه بعضى از مفسران احتمالش را داده اند. | «'''وَ يُؤتَ كُلَّ ذِى فَضلٍ فَضلَهُ '''» - «فضل»، به معناى زيادت است، و اين كه در جملۀ «كُلَّ ذِى فَضلٍ: هر كس كه داراى فضل است»، فضل به كسى و افرادى نسبت داده شده كه داراى فضل هستند، خود قرينه اى است بر اين كه ضمير، در كلمۀ «فَضلَهُ»، به همان فرد داراى فضل بر مى گردد، نه به اسم جلالۀ (اللّه)، كه بعضى از مفسران احتمالش را داده اند. | ||
