۱۵٬۹۵۷
ویرایش
خط ۱۰۴: | خط ۱۰۴: | ||
و نيز مثل گفتار مفسّرى ديگر كه گفته است: منظور از جملۀ «أُحكِمَت آيَاتُهُ» اين است كه آيات قرآن، قبل از آن كه نازل شود، يكپارچه بود و آيه آيه نبود، ولى در هنگام نزول، آيه آيه نازل شد تا مكلف، بهتر بتواند در آن نظر و تأمل كند. | و نيز مثل گفتار مفسّرى ديگر كه گفته است: منظور از جملۀ «أُحكِمَت آيَاتُهُ» اين است كه آيات قرآن، قبل از آن كه نازل شود، يكپارچه بود و آيه آيه نبود، ولى در هنگام نزول، آيه آيه نازل شد تا مكلف، بهتر بتواند در آن نظر و تأمل كند. | ||
وجه نادرستى اين تفسير، اين است كه اين تفسير، به امثال آيه: «إنَّا أنزَلنَاهُ فِى لَيلَةٍ مُبَارَكَةٍ»، و آيه: «وَ قُرآناً فَرَقنَاهُ لِتَقرَأهُ عَلَى النَّاسِ عَلَى مُكثٍ وَ نَزَّلنَاهُ تَنزِيلاً» و آياتى كه در اين معنا هستند، بهتر مى سازد تا با آيه مورد بحث، چون آياتى كه نقل كرديم، مى خواهند بفهمانند كه قرآن كريم، در نزد خداى تعالى، مرتبه اى بالاتر از سطح افكار بشرى داشته، و خداى تعالى، براى اين كه ما انسان هاى عادى آن را بفهميم به مرتبه اى پايين آورده، كه قابل فهم و تفقه بشرى عادى باشد. همچنان كه آيه زير، به همين معنا اشاره نموده، مى فرمايد: «وَ الكِتَابِ المُبِين * إنَّا جَعَلنَاهُ قُرآناً عَرَبِيّاً لَعَلَّكُم تَعقِلُونَ وَ إنَّهُ فِى أُمِّ الكِتَابِ لَدَينَا لَعَلِىٌّ حَكِيمٌ». | وجه نادرستى اين تفسير، اين است كه اين تفسير، به امثال آيه: «إنَّا أنزَلنَاهُ فِى لَيلَةٍ مُبَارَكَةٍ»، و آيه: «وَ قُرآناً فَرَقنَاهُ لِتَقرَأهُ عَلَى النَّاسِ عَلَى مُكثٍ وَ نَزَّلنَاهُ تَنزِيلاً» و آياتى كه در اين معنا هستند، بهتر مى سازد تا با آيه مورد بحث، چون آياتى كه نقل كرديم، مى خواهند بفهمانند كه قرآن كريم، در نزد خداى تعالى، مرتبه اى بالاتر از سطح افكار بشرى داشته، و خداى تعالى، براى اين كه ما انسان هاى عادى آن را بفهميم به مرتبه اى پايين آورده، كه قابل فهم و تفقه بشرى عادى باشد. همچنان كه آيه زير، به همين معنا اشاره نموده، مى فرمايد: «وَ الكِتَابِ المُبِين * إنَّا جَعَلنَاهُ قُرآناً عَرَبِيّاً لَعَلَّكُم تَعقِلُونَ * وَ إنَّهُ فِى أُمِّ الكِتَابِ لَدَينَا لَعَلِىٌّ حَكِيمٌ». | ||
و اما آيه مورد بحث كه مى فرمايد: «كِتَابٌ أُحكِمَت آيَاتُهُ ثُمَّ فُصِّلَت...» هم، محكم بودن را به آيات نسبت داده و هم مفصل شدن را، و اين نيست مگر از جهت معانى آن آيات. يعنى مى فهماند هم محكم بودن و هم مفصل شدن وصف معانى اين آيات بسيار است. | و اما آيه مورد بحث كه مى فرمايد: «كِتَابٌ أُحكِمَت آيَاتُهُ ثُمَّ فُصِّلَت...» هم، محكم بودن را به آيات نسبت داده و هم مفصل شدن را، و اين نيست مگر از جهت معانى آن آيات. يعنى مى فهماند هم محكم بودن و هم مفصل شدن وصف معانى اين آيات بسيار است. |
ویرایش