۲۰٬۵۹۸
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۹ بخش۳۷: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←گفتارى پيرامون مسأله «نفاق» در صدر اسلام
| خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
<span id='link325'><span> | <span id='link325'><span> | ||
از همان اوائل هجرت رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم» به مدينه، آثار دسيسه ها و توطئه هاى منافقان ظاهر شد. و بدين جهت، مى بينيم كه سوره بقره - به طورى كه گفته اند - شش ماه بعد از هجرت نازل شده و در آن، به شرح اوصاف آنان پرداخته، و بعد از آن، در سوره هاى ديگر، به دسيسه ها و انواع كيدهايشان اشاره شده. | از همان اوائل هجرت رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم» به مدينه، آثار دسيسه ها و توطئه هاى منافقان ظاهر شد. و بدين جهت، مى بينيم كه سوره بقره - به طورى كه گفته اند - شش ماه بعد از هجرت نازل شده و در آن، به شرح اوصاف آنان پرداخته، و بعد از آن، در سوره هاى ديگر، به دسيسه ها و انواع كيدهايشان اشاره شده. | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۹ صفحه ۴۸۴ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۹ صفحه ۴۸۴ </center> | ||
و فتنه به پا كردنشان در داستان سقايت و داستان عقبه و امثال آن، تا آن كه كارشان در افساد و وارونه كردن امور بر رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم» | نظير كناره گيری شان از لشكر اسلام در جنگ احد، كه عدۀ آنان تقريبا ثلث لشكريان بود، و پيمان بستن با يهود، و تشويق آنان به لشكركشى عليه مسلمين و ساختن مسجد ضرار و منتشر كردن داستان افك (تهمت به عايشه)، و فتنه به پا كردنشان در داستان سقايت و داستان عقبه و امثال آن، تا آن كه كارشان در افساد و وارونه كردن امور بر رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم» به جايى رسيد كه خداى تعالى، به مثل آيه زير تهديدشان نموده، فرمود: | ||
«لَئِن لَم يَنتَهِ المُنَافِقُونَ وَ الّذِينَ فِى قُلُوبِهِم مَرَضٌ وَ المُرجِفُونَ فِى المَدِينَةِ لَنُغرِيَنّكَ بِهِم ثُمّ لَا يُجَاوِرُونَكَ فِيهَا إلّا قَلِیلاً مَلعُونِينَ أينَمَا ثُقِفُوا أُخِذُوا وَ قُتّلُوا تَقتِيلاً». | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۹ صفحه ۴۸۵ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۹ صفحه ۴۸۵ </center> | ||
روايات هم از بسيارى به حد استفاضه رسيده، كه عبداللّه بن اُبَى سلول و همفكران منافقش، همان هايى بودند كه امور را عليه رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم» واژگونه مى كردند، و همواره در انتظار بلايى براى مسلمانان بودند، و مؤمنان، همۀ آن ها را مى شناختند، و عده شان يك سوم مسلمانان بود، و همان هايى بودند كه در جنگ اُحُد، از يارى مسلمانان مضايقه كردند، و خود را كنار كشيده، در آخر، به مدينه برگشتند، در حالى كه مى گفتند: «لَو نَعلَمُ قِتَالاً لَاتّبَعنَاكُم - اگر مى دانستيم قتالى واقع مى شود، با شما مى آمديم». | روايات هم از بسيارى به حد استفاضه رسيده، كه عبداللّه بن اُبَى سلول و همفكران منافقش، همان هايى بودند كه امور را عليه رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم» واژگونه مى كردند، و همواره در انتظار بلايى براى مسلمانان بودند، و مؤمنان، همۀ آن ها را مى شناختند، و عده شان يك سوم مسلمانان بود، و همان هايى بودند كه در جنگ اُحُد، از يارى مسلمانان مضايقه كردند، و خود را كنار كشيده، در آخر، به مدينه برگشتند، در حالى كه مى گفتند: «لَو نَعلَمُ قِتَالاً لَاتّبَعنَاكُم - اگر مى دانستيم قتالى واقع مى شود، با شما مى آمديم». | ||
<span id='link326'><span> | <span id='link326'><span> | ||
