۲۰٬۵۹۲
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۹ بخش۳۷: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←پيش از مرگ انفاق كنيد كه چون اجل آمد آرزوى بازگشت اجابت نمى شود
| خط ۱۲۴: | خط ۱۲۴: | ||
<span id='link329'><span> | <span id='link329'><span> | ||
==پيش از مرگ انفاق | ==پيش از مرگ انفاق كنيد، كه اجل نزدیک است== | ||
«''' | «'''مِن قَبلِ أن يَأتِىَ أحَدَكُمُ المَوت '''» - يعنى قبل از آن كه قدرت شما در تصرف در مال و انفاق آن در راه خدا، تمام شود. | ||
«''' | |||
«''' | «'''فَيَقُولُ رَبّ لَولَا أخَّرتَنِى إلَى أجَلٍ قَرِيب '''» - اين جمله عطف است بر جمله قبلى، و اگر كلمۀ «اجل» را مقيد به قيد «قريب» كرد، براى اين بود كه اعلام كند به اين كه چنين كسى قانع است به مختصرى عمر، به مقدارى كه بتواند مال خود را در راه خدا انفاق كند، تقاضاى اندكى مى كند تا اجابتش آسان باشد. و نيز، براى اين است كه اجل و عمر هر قدر هم كه باشد، اندك است. همچنان كه رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم» فرمود: «كُلُّ مَا هُوَ آتٍ قَرِيب - هر آنچه خواهد آمد، نزديك است». | ||
وَ لَن يُؤَخِّرَ اللَّهُ نَفْساً إِذَا جَاءَ أَجَلُهَا | |||
در اين | «'''فَأصَدّقَ وَ أكُن مِنَ الصّالِحِين '''» - در اين جمله، كلمه «أصَدّقَ» به نصب «قاف» خوانده مى شود تا جواب تمناى «چه مى شد مرا تا مدتى اندك مهلت مى دادى» باشد، و كلمۀ «أكُن»، به سكون «نون» خوانده مى شود، تا جزاى شرطى تقديرى باشد، و تقدير: «إن أتَصَدَّقَ أكُن مِنَ الصّالِحِين - اگر تصدق دهم، از صالحان خواهم بود» مى باشد. | ||
«''' | |||
«'''وَ لَن يُؤَخِّرَ اللَّهُ نَفْساً إِذَا جَاءَ أَجَلُهَا'''»: | |||
در اين جمله، آرزومندان نامبرده را از اجابت دعايشان و هر كس ديگر را كه از خدا تأخير اجل را بخواهد، مأيوس كرده، مى فرمايد: وقتى اجل كسى رسيد، و نشانه هاى مرگ آمد، ديگر تأخير داده نمى شود، و اين معنا در كلام خداى تعالى، مكرر آمده كه اجل، يكى از مصاديق قضاى حتمى است، از آن جمله مى فرمايد: «إذَا جَاءَ أجَلُهُم فَلا يَستَأخِرُونَ سَاعَةً وَ لَا يَستَقدِمُون». | |||
«'''وَ اللّهُ خَبِيرٌ بِمَا تَعمَلُون '''» - اين جمله، حال است از ضمير «أحَدَكُم». ممكن هم هست عطف بر آغاز كلام باشد، و فايده تعليل را دارد، و معنايش اين است كه از خدا بى خبر نشويد و انفاق كنيد، براى اين كه خدا به اعمال شما داناست، طبق همان اعمال، جزايتان مى دهد. | |||
