۲۰٬۳۹۴
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۵ بخش۴۶: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
«'''وَ تَرَى الجِْبَالَ تحْسَبُهَا جَامِدَةً وَ هِىَ تَمُرُّ مَرَّ السَّحَابِ صُنْعَ اللَّهِ الَّذِى أَتْقَنَ كُلَّ شئٍ إِنَّهُ | «'''وَ تَرَى الجِْبَالَ تحْسَبُهَا جَامِدَةً وَ هِىَ تَمُرُّ مَرَّ السَّحَابِ صُنْعَ اللَّهِ الَّذِى أَتْقَنَ كُلَّ شئٍ إِنَّهُ خَبِيرٌ بِمَا تَفْعَلُونَ'''»: | ||
اين آيه شريفه، از آن جهت كه در سياق آيات قيامت قرار گرفته، آنچه مى گويد در باره همان قيامت است و پاره اى از وقايع آن روز را توصيف مى كند، كه عبارت است از: به راه افتادن كوه ها، كه در باره اين قضيه در جاى ديگر قرآن فرموده: «وَ سُيِّرَتِ الجِبَالُ فَكَانَت سَرَاباً». و نيز در مواردى ديگر از آن خبر داده است. | اين آيه شريفه، از آن جهت كه در سياق آيات قيامت قرار گرفته، آنچه مى گويد در باره همان قيامت است و پاره اى از وقايع آن روز را توصيف مى كند، كه عبارت است از: به راه افتادن كوه ها، كه در باره اين قضيه در جاى ديگر قرآن فرموده: «وَ سُيِّرَتِ الجِبَالُ فَكَانَت سَرَاباً». و نيز در مواردى ديگر از آن خبر داده است. | ||
پس اين كه مى فرمايد: «وَ تَرَى الجِبَالَ: و مى بينى كوه ها را»، خطاب در آن به رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله» است، و مراد از آن، مجسم كردن واقعه است، همچنان كه در آيه «وَ تَرَى النَّاسَ سُكَارَى»، حال مردم را در آن روز مجسم مى كند، نه اين كه تو الآن ايشان را می بینی، بلکه اگر می دیدی حال ایشان | پس اين كه مى فرمايد: «وَ تَرَى الجِبَالَ: و مى بينى كوه ها را»، خطاب در آن به رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله» است، و مراد از آن، مجسم كردن واقعه است، همچنان كه در آيه «وَ تَرَى النَّاسَ سُكَارَى»، حال مردم را در آن روز مجسم مى كند، نه اين كه تو الآن ايشان را می بینی، بلکه اگر می دیدی حال ایشان را آنچه از وضعشان كه ديدنى است، اين طور به نظرت مى رسيد كه مست اند. | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۵ صفحه : ۵۷۵ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۵ صفحه : ۵۷۵ </center> | ||
«'''تَحسَبُهَا جَامِدَة '''» - يعنى: كوه ها را مى بينى و آن ها را جامد گمان مى كنى. اين جمله بعد از جمله قبلى، جمله اى است معترضه، و معناى آن دو، اين است كه: «تو در آن روز، كوه ها را - كه امروز جامد گمان مى كنى - مى بينى چون ابر به حركت در مى آيند». | «'''تَحسَبُهَا جَامِدَة '''» - يعنى: كوه ها را مى بينى و آن ها را جامد گمان مى كنى. اين جمله بعد از جمله قبلى، جمله اى است معترضه، و معناى آن دو، اين است كه: «تو در آن روز، كوه ها را - كه امروز جامد گمان مى كنى - مى بينى چون ابر به حركت در مى آيند». | ||
