المائدة ٧٦: تفاوت میان نسخهها
(افزودن جزییات آیه) |
(←تفسیر) |
||
خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
المیزان= | المیزان= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | {{ نمایش فشرده تفسیر| | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۷#link46 | آيات ۸۶ | *[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۷#link46 | آيات ۶۸ - ۸۶ سوره مائده]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۸#link47 | | *[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۸#link47 | معنای جملۀ: «لَستُم عَلَى شَئٍ»، در آيه شريفه]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۸#link48 | يهود و | *[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۸#link48 | يهود و نصارا، فاقد پايگاه قابل اعتماد براى اقامه دين هستند]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۸#link49 | | *[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۸#link49 | عوامل سعادت آدمى: ايمان به خدا و روز جزا و عمل صالح]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۸#link50 | | *[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۸#link50 | دلیل کر و کور شدن يهود، از پذیرش دین حق و شنیدن پند]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۸#link51 | بطلان و نامعقول بودن سخن نصارا كه گفته اند: | *[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۸#link51 | بطلان و نامعقول بودن سخن نصارا كه گفته اند: «إنَّ اللهَ ثَالِثُ ثلَاَثَةٍ»]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۹#link52 | چگونگى اعتقاد به | *[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۹#link52 | چگونگى اعتقاد به تثليث، در ميان عوام نصارا]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۹#link53 | احتجاج بر نفى الوهيت مسيح | *[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۹#link53 | احتجاج بر نفى الوهيت مسيح «ع» و حضرت مریم]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۹#link55 | نكاتى كه در استدلال و احتجاج فوق، در آيه شريفه وجود دارد]] | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۹#link55 | نكاتى كه در استدلال و احتجاج | *[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۹#link57 | معناى غلو و بيان جايگاه «غلو»، نزد قوم يهود]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۹#link59 | اعتقاد به «پدرى و پسرى»، از اقوام بت پرست، به مسيحيت راه يافته است]] | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۹#link57 | معناى | *[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۱۰#link60 | چرا مسیحیان، نزديكترين ملت ها به مسلمين، از جهت دوستى معرفى شده اند؟]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۱۰#link62 | بحث روایتی ]] | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۹#link59 | اعتقاد به | *[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۱۰#link63 | رواياتى درباره امر به معروف و نهى از منكر، و تعليم احكام الهى]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۱۰#link60 | | *[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۱۰#link64 | رواياتى در ذيل آيه: «ذَلِكَ بِأنَّ مِنهُم قِسِّيسِينَ وَ رُهبَاناً...»]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۱۱#link65 | گفتاری در معنای «توحید»، از نظر قرآن]] | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۱۰#link62 | | *[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۱۱#link67 | نفى «وحدت عددى» از پروردگار، در قرآن کریم]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۱۰#link63 | رواياتى درباره امر به معروف و نهى از | *[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۱۱#link68 | بحث روایتی: (روایاتی در ذیل آیات گذشته)]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۱۰#link64 | رواياتى در ذيل آيه : | *[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۱۱#link69 | شرح کلماتی از امير مؤمنان «ع»، درباره توحيد و صفات الهی]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۱۱#link65 | قرآن | *[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۱۱#link70 | چند خطبه دیگر از امير مؤمنان، درباره توحيد و صفات الهى]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۱۲#link71 | خطبه ديگرى از امير مؤمنان «ع»، در توحید و صفات خداوند]] | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۱۱#link67 | نفى | *[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۱۳#link74 | خطبه ديگرى از امير مؤمنان «ع»، درباره توحيد الهى، از كتاب احتجاج]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۱۱#link68 | | *[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۱۳#link76 | بحثی تاریخی]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۱۱#link69 | | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۱۱#link70 | | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۱۲#link71 | خطبه ديگرى از | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۱۳#link74 | خطبه ديگرى از | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۱۳#link76 | | |||
}} | }} |
نسخهٔ کنونی تا ۷ تیر ۱۴۰۴، ساعت ۰۹:۳۴
کپی متن آیه |
---|
قُلْ أَ تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ مَا لاَ يَمْلِکُ لَکُمْ ضَرّاً وَ لاَ نَفْعاً وَ اللَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ |
ترجمه
المائدة ٧٥ | آیه ٧٦ | المائدة ٧٧ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«مِن دُونِ»: بجز. غیر از. «مَا»: چیزی. کسی. در اینجا مراد حضرت عیسی، یا حضرت عیسی و مادرش حضرت مریم است.
تفسیر
- آيات ۶۸ - ۸۶ سوره مائده
- معنای جملۀ: «لَستُم عَلَى شَئٍ»، در آيه شريفه
- يهود و نصارا، فاقد پايگاه قابل اعتماد براى اقامه دين هستند
- عوامل سعادت آدمى: ايمان به خدا و روز جزا و عمل صالح
- دلیل کر و کور شدن يهود، از پذیرش دین حق و شنیدن پند
- بطلان و نامعقول بودن سخن نصارا كه گفته اند: «إنَّ اللهَ ثَالِثُ ثلَاَثَةٍ»
- چگونگى اعتقاد به تثليث، در ميان عوام نصارا
- احتجاج بر نفى الوهيت مسيح «ع» و حضرت مریم
- نكاتى كه در استدلال و احتجاج فوق، در آيه شريفه وجود دارد
- معناى غلو و بيان جايگاه «غلو»، نزد قوم يهود
- اعتقاد به «پدرى و پسرى»، از اقوام بت پرست، به مسيحيت راه يافته است
- چرا مسیحیان، نزديكترين ملت ها به مسلمين، از جهت دوستى معرفى شده اند؟
- بحث روایتی
- رواياتى درباره امر به معروف و نهى از منكر، و تعليم احكام الهى
- رواياتى در ذيل آيه: «ذَلِكَ بِأنَّ مِنهُم قِسِّيسِينَ وَ رُهبَاناً...»
- گفتاری در معنای «توحید»، از نظر قرآن
- نفى «وحدت عددى» از پروردگار، در قرآن کریم
- بحث روایتی: (روایاتی در ذیل آیات گذشته)
- شرح کلماتی از امير مؤمنان «ع»، درباره توحيد و صفات الهی
- چند خطبه دیگر از امير مؤمنان، درباره توحيد و صفات الهى
- خطبه ديگرى از امير مؤمنان «ع»، در توحید و صفات خداوند
- خطبه ديگرى از امير مؤمنان «ع»، درباره توحيد الهى، از كتاب احتجاج
- بحثی تاریخی
تفسیر نور (محسن قرائتی)
قُلْ أَ تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ ما لا يَمْلِكُ لَكُمْ ضَرًّا وَ لا نَفْعاً وَ اللَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ «76»
(اى پيامبر! به مردم) بگو: آيا غير از خدا، چيزى را كه براى شما هيچ سود و زيانى ندارد مىپرستيد؟ در حالى كه خداوند همان شنواى داناست.
نکته ها
در اين آيه، گروهى از مسيحيان به خاطر شرك و غلوّ دربارهى عيسى عليه السلام مورد توبيخ خدا قرار گرفتهاند. قُلْ أَ تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ ...
پیام ها
1- در بطلان راه شرك، به عقل و وجدان خود مراجعه كنيد. «أَ تَعْبُدُونَ»
2- محور و ريشه پرستش، جلب منفعت و يا دفع ضرر است و غير خداوند نمىتواند ضررى را دفع و منفعتى را جلب كند. لا يَمْلِكُ لَكُمْ ضَرًّا وَ لا نَفْعاً ...
3- تنها خداوند، شنواى درخواستها و آگاه به سود و زيان انسانهاست، نه معبودهاى ديگر. «وَ اللَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ»
تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)
قُلْ أَ تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ ما لا يَمْلِكُ لَكُمْ ضَرًّا وَ لا نَفْعاً وَ اللَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (76)
بعد از آن در احتجاج افزوده مىفرمايد:
قُلْ أَ تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ: بگو اى پيغمبر نصارى را بر سبيل انكار، آيا عبادت مىكنيد غير خدا را. ما لا يَمْلِكُ لَكُمْ ضَرًّا وَ لا نَفْعاً: آن را كه بذاته مالك نيست براى شما نه ضرر و نه نفع را، يعنى عيسى عليه السّلام تصرف آن نداشت كه به خودى خود ضررى و نفعى از بلا و عنا به شما رساند، بلكه آن به تمكين حق تعالى و اعطاى قدرت است به او، و هر گاه او بنفسه مالك چيزى نباشد كه خدا به بنده مىرساند از محنت و نعمت و صحت و نقمت، پس چگونه رتبه الوهيت داشته باشد. وَ اللَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ: و ذات اقدس الهى، معبود به حق اوست، شنوا به اقوال باطله شما، دانا به عقايد فاسده شما. پس شما را بر وفق آن جزا و سزا خواهد داد.
برهان- شخص عاقل به اندك تفكر و تعقل در موجودات عالم آفاق و انفس، هر آينه دريابد كه هيچيك قابل پرستش و ستايش نباشند جز خالق و صانع آنها، و الوهيت، خاصه ذات ذو الجلال اوست. چنانچه حضرت صادق عليه السّلام به مفضّل فرمايد:
اول عبرتها و دليلها بر صانع عالم- تعالى شأنه- تهيه و نظام اين عالم و تأليف اجزاى آن است بر وجه كمال؛ زيرا كه اگر تأمل كنى در اين عالم به فكر، و تميز كنى به عقل خود، خواهى يافت اين عالم را مانند خانه بنا شده و هر چه بندگان را به آن احتياج است در آن مهيا شده، پس آسمان رفيع مانند
تفسير اثنا عشرى، ج3، ص: 152
سقف اين خانه، و زمين وسيع ماند بساطى است گسترده، و ستارگان كه به حسن انتظام چيدهاند مانند چراغها بر اين طاق مقرنس «1» آويخته، و جواهر كه در جبال مخزون است مانند ذخيرهها براى انسان مهيا ساخته، و هر شيئى براى مصلحتى مقرّر، و انسان به منزله كسى است كه اين خانه را به او بخشيدهاند و آنچه را در آنست به او وا گذاشتهاند و انواع نباتات به جهت منافع او مهيا، و اقسام حيوانات بسبب نفع او آفريده. پس انتظام اين امور و اتّساق احوال، دليل واضح است بر مخلوقيت عالم به تقدير حكمت و مصلحت، و خالق همه يكى است كه اين اصناف مخلوقات را از الفت بهم داده، و بعضى را به بعضى مربوط ساخته. جلّ جلاله. «2»
تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)
قُلْ أَ تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ ما لا يَمْلِكُ لَكُمْ ضَرًّا وَ لا نَفْعاً وَ اللَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (76)
ترجمه
بگو آيا ميپرستيد از غير خدا چيزيرا كه مالك نميباشد از براى شما زيانى و نه سودى را و خدا او است شنواى دانا.
بيان
گفتهاند اشاره است بآنكه حضرت عيسى (ع) از پيش خود كارى نميكرد هر چه مىكرد از احياء اموات و شفاء امراض بحول و قوه الهى بود حتى شفاعت و نفرين انبياء هم بدون اذن و اراده الهى مؤثر نيست ..
اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)
قُل أَ تَعبُدُونَ مِن دُونِ اللّهِ ما لا يَملِكُ لَكُم ضَرًّا وَ لا نَفعاً وَ اللّهُ هُوَ السَّمِيعُ العَلِيمُ (76)
بفرما باين نصاري آيا عبادت ميكنيد از غير خدا چيزي را که مالك نيست براي شما ضرر و نفعي را و خداوند ميشنود كلام شما را و ميداند افعال و كردار شما را قُل أَ تَعبُدُونَ مِن دُونِ اللّهِ اطاعت و عبادت كسي را بايد كرد که تمام احتياجات بنده را بتواند بنحو اتم اكمل موافق حكمت و مصلحت رفع كند و آن فقط قادر متعال حكيم علي الاطلاق، عالم بجميع خصوصيات باطنيه و ظاهريه، ذات مقدس پروردگار است نه غير آن ما لا يَملِكُ چيزي و كسي که مالك هيچگونه امري نيست نه از خود و نه غير خود لَكُم ضَرًّا وَ لا نَفعاً بلكه خود هم سر تا پا محتاج است وَ اللّهُ هُوَ السَّمِيعُ العَلِيمُ
برگزیده تفسیر نمونه
نکات آیه
۱- گروهى از مسیحیان، آلوده به عبادت و پرستش غیر خدا (اتعبدون من دون اللّه ما لایملک) با توجه به آیات گذشته، معلوم مى شود که مخاطبان جمله «اتعبدون» مسیحیان مى باشند.
۲- مسیحیان، مورد نکوهش خداوند به خاطر پرستش غیر خدا (قل اتعبدون من دون اللّه)
۳- مسیح (ع) و مادرش مریم، معبود برخى مسیحیان (قالوا إنّ اللّه هو المسیح ... قل اتعبدون من دون اللّه) مصداق مورد نظر از «من دون اللّه» به قرینه آیات گذشته مسیح (ع) و مادرش مریم است.
۴- کسى جز خداوند قادر بر نفع و زیان رسانى نیست. (اتعبدون من دون اللّه ما لایملک لکم ضراً و لانفعاً)
۵- مسیح (ع) و مادرش مریم، مالک هیچ سود و زیانى براى مردم نیستند. (اتعبدون من دون اللّه ما لایملک لکم ضراً و لانفعاً)
۶- تنها کسى شایسته پرستش است که زمام زیان و نفع مردم به دست اوست. (اتعبدون من دون اللّه ما لایملک لکم ضراً و لانفعاً)
۷- پندار قدرت مسیح (ع) و مریم بر سود و زیان رسانى به مردم، از عوامل پرستش آن دو، از سوى مسیحیان* (قل اتعبدون من دون اللّه ما لایملک لکم ضراً و لانفعاً) استدلال بر ناروایى پرستش مسیح (ع) و مادرش مریم به ناتوانى آنان از ضرر رسانى و نفع بخشى، مى تواند اشاره به ریشه و عامل پرستش مسیح (ع) و مریم، از سوى نصارا داشته باشد.
۸- شرک و پرستش غیر خدا، برخاسته از ناآگاهى به مالک حقیقى سود و زیان و سرچشمه قدرت در هستى (اتعبدون من دون اللّه ما لایملک لکم ضراً و لانفعاً)
۹- دفع زیان و جلب منفعت، انگیزه اى براى پرستش (اتعبدون من دون اللّه ما لایملک لکم ضراً و لانفعاً)
۱۰- تنها خداوند، سمیع (شنوا) و علیم (دانا) است. (و اللّه هو السمیع العلیم)
۱۱- تنها خداوند، شنواى درخواستها و آگاه به سود و زیان انسانهاست. (ما لایملک لکم ضراً و لانفعاً و اللّه هو السمیع العلیم)
۱۲- شنوایى و دانایى مطلق، ویژگى معبود شایسته و بایسته پرستش (قل اتعبدون من دون اللّه ... و اللّه هو السمیع العلیم)
۱۳- شنوایى و دانایى مطلق، شرط توانایى بر سود و زیان رسانى به مردم (ما لایملک لکم ضراً و لانفعاً و اللّه هو السمیع العلیم) به نظر مى رسد جمله «و اللّه ...» برهانى است بر دو حقیقتى که در فراز قبل بیان شد، یکى توان خداوند به ضرر و نفع رسانى و دیگر، ناتوانى غیر خدا بر آن.
موضوعات مرتبط
- اسماء و صفات: سمیع ۱۰ ; علیم ۱۰
- انگیزش: عوامل انگیزش ۹
- توحید: افعالى ۴
- جهل: آثار جهل ۸
- خدا: سرزنشهاى خدا ۲ ; شنوایى خدا ۱۱ ; علم خدا ۱۱ ; قدرت خدا ۴
- زیان: دفع زیان ۹ ; منشأ زیان ۴، ۵، ۶، ۸، ۱۱، ۱۳
- سود: منشأ سود ۴، ۵، ۶، ۸، ۱۱، ۱۳
- شرک: زمینه شرک عبادى ۸ ; شرک عبادى ۱، ۲، ۳، ۷
- شنوایى: ارزش شنوایى ۱۲، ۱۳
- عبادت: زمینه عبادت ۹ ; عبادت غیر خدا ۱، ۲
- عقیده: باطل ۷
- علم: ارزش علم ۱۲، ۱۳
- عیسى (ع): زمینه عیسى (ع) پرستى ۷ ; قدرت عیسى (ع) ۵، ۷ ; معبودیت عیسى (ع) ۳
- قدرت: آثار قدرت ۷ ; منشأ قدرت ۸
- مریم (ع): زمینه مریم (ع) پرستى ۷ ; قدرت مریم (ع) ۵، ۷ ; معبودیت مریم (ع) ۳
- مسیحیان: سرزنش مسیحیان ۲ ; شرک مسیحیان ۲
- مشرکان: سرزنش مشرکان ۲
- معبود: ملاک معبود ۶، ۱۲
- منفعتطلبى: آثار منفعتطلبى ۹
منابع