۲۰٬۵۷۴
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱ بخش۲۸: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←بحث روايتى
| خط ۱۰۱: | خط ۱۰۱: | ||
و معناى جمله اين است كه در پاسخ گفتند: دل هاى ما در زير غلاف ها و لفافه ها، و پرده ها قرار دارد. و اين جمله، نظير آيه: «وَ قَالُوا قُلُوبُنَا فِى أكِنَّةٍ مِمَّا تَدعُونَا إلَيهِ: گفتند: دل هاى ما در كنانه ها است، از آنچه شما ما را بدان می خوانيد» می باشد، و اين تعبير، در هر دو آيه، كنايه است از اين كه ما نمی توانيم به آنچه شما دعوتمان مى كنيد، گوش فرادهيم. | و معناى جمله اين است كه در پاسخ گفتند: دل هاى ما در زير غلاف ها و لفافه ها، و پرده ها قرار دارد. و اين جمله، نظير آيه: «وَ قَالُوا قُلُوبُنَا فِى أكِنَّةٍ مِمَّا تَدعُونَا إلَيهِ: گفتند: دل هاى ما در كنانه ها است، از آنچه شما ما را بدان می خوانيد» می باشد، و اين تعبير، در هر دو آيه، كنايه است از اين كه ما نمی توانيم به آنچه شما دعوتمان مى كنيد، گوش فرادهيم. | ||
==بحث روايتى == | == <center> بحث روايتى </center>== | ||
در | در كافى، از امام ابى جعفر «علیه السلام» روايت آورده، كه در ذيل جمله: «وَ قُولُوا لِلنَّاسِ حُسناً» فرمود: به مردم بهترين سخنى كه دوست می داريد به شما بگويند، بگویيد. | ||
و نيز در | و نيز در كافى، از امام صادق «علیه السلام» روايت كرده كه در تفسير جمله نامبرده فرموده: با مردم سخن بگویيد، اما بعد از آن كه صلاح و فساد آن را تشخيص داده باشيد، و آنچه صلاح است، بگویيد. | ||
و در كتاب | و در كتاب معانى، از امام باقر «علیه السلام» روايت كرده كه فرموده: | ||
به مردم چيزى را بگویيد كه بهترين سخنى باشد كه شما دوست می داريد به شما بگويند، چون خداى عزوجل، دشنام و لعنت و طعن بر مؤمنان را دشمن می دارد، و كسى را كه مرتكب اين جرائم شود، فاحش و مفحش باشد، و دريوزگى كند، دوست نمی دارد. در مقابل، اشخاص با حيا و حليم و عفيف، و آن هایى را كه می خواهند عفيف شوند، دوست می دارد. | |||
و | مؤلف: مرحوم كلينى هم، در كافى، مثل اين حديث را، به طريقى ديگر از امام صادق «علیه السلام» روايت كرده، و همچنين عياشى از آن جناب آورده. و نيز كلينى، مثل حديث دوم را، در كافى، از امام صادق، و عياشى، مثل حديث سوم را از آن جناب آورده. | ||
و در تفسير | و چنين به نظر مى رسد كه ائمّه «عليهم السلام»، اين معانى را از اطلاق كلمه «حسن» استفاده كرده اند. چون هم نزد گوينده اش مطلق است، و هم از نظر مورد. | ||
و در تفسير عياشى، از امام صادق «علیه السلام» روايت آورده كه فرمود: | |||
خدای تعالى، محمّد «ص» را با پنج شمشير مبعوث كرد: ۱ - شمشيرى عليه اهل ذمّه كه درباره اش فرموده: «قَاتِلُوا الذَّيِنَ لَا يُؤمِنُونَ: با كسانی كه ايمان نمى آورند، قتال كن». و اين آيه، ناسخ آن آيه ديگر است كه درباره اهل ذمّه مى فرمود: «وَ قُولُوا لِلنَّاسِ حُسناً» (تا آخر حديث). | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱ صفحه : ۳۳۲ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱ صفحه : ۳۳۲ </center> | ||
و هم شامل مطلق تعرض | مؤلف: امام «علیه السلام»، به اطلاق ديگر اين آيه، يعنى اطلاق در كلمۀ «قُولُوا» تمسك كرده. چون اطلاق آن، هم شامل كلام می شود، و هم شامل مطلق تعرض. مثلا وقتى می گويند: «به او چيزى جز نيك و خير مگو»، معنايش اين است كه جز به خير و نيكویى متعرضش مشو، و تماس مگير. | ||
البته اين در صورتى است كه منظور امام «علیه السلام» از نسخ، معناى اخص آن باشد، كه همان معناى اصطلاحى كلمه است، ولى ممكن است مراد به نسخ معناى اعم آن باشد، كه به زودى در ذيل آيه: «مَا نَنسَخ مِن آيَةٍ أو نُنسِهَا نَأتِ بِخَيرٍ مِنهَا أو مِثلِهَا»، بيان مفصلش خواهد آمد، إن شاء اللّه. | |||
و خلاصه اش اين است كه: «نسخ»، به معناى اعم، شامل هم نسخ احكام می شود، و هم نسخ و تغيير و تبديل موجودات، به طور عموم، و اين معناى از نسخ، در كلمات ائمّه «عليهم السلام» زياد آمده. بنابراين، آيه مورد بحث و آيه قتال، در يك مورد نخواهند بود، بلكه آيه مورد بحث كه سفارش به قول حسن مى كند، مربوط به موردى است، و آيه قتال با اهل ذمّه، مربوط به موردى ديگر است. | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱ صفحه : ۳۳۳ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱ صفحه : ۳۳۳ </center> | ||
<span id='link343'><span> | <span id='link343'><span> | ||
==آيات ۸۹ - ۹۳ سوره بقره == | ==آيات ۸۹ - ۹۳ سوره بقره == | ||
وَ لَمَّا جَاءَهُمْ كِتَابٌ مِّنْ عِندِ اللَّهِ مُصدِّقٌ لِّمَا مَعَهُمْ وَ كانُوا مِن قَبْلُ يَستَفْتِحُونَ عَلى الَّذِينَ كَفَرُوا فَلَمَّا جَاءَهُم مَّا عَرَفُوا كفَرُوا بِهِ فَلَعْنَةُ اللَّهِ عَلى الْكَافِرِينَ(۸۹) | وَ لَمَّا جَاءَهُمْ كِتَابٌ مِّنْ عِندِ اللَّهِ مُصدِّقٌ لِّمَا مَعَهُمْ وَ كانُوا مِن قَبْلُ يَستَفْتِحُونَ عَلى الَّذِينَ كَفَرُوا فَلَمَّا جَاءَهُم مَّا عَرَفُوا كفَرُوا بِهِ فَلَعْنَةُ اللَّهِ عَلى الْكَافِرِينَ(۸۹) | ||
