تفسیر:المیزان جلد۱ بخش۷: تفاوت میان نسخه‌ها

اين حال منافقان است كه به ظاهر، دَم از ايمان مى زنند، و از بعضى فوائد دين برخوردار می شوند. چون خود را مؤمن قلمداد كرده اند، از مؤمنان ارث مى برند، و با آنان ازدواج مى كنند، و از اين قبيل منافع برخوردار می شوند. اما همين كه مرگشان - يعنى آن موقعى كه هنگام برخوردارى از تمامى آثار ايمان است فرا مى رسد- خداى تعالى، نور خود را از ايشان مى گيرد، و آنچه به عنوان دين انجام داده اند، تا به اجتماع بقبولانند كه مسلمانيم، باطل نموده؛ در ظلمت قرارشان می دهد كه هيچ چيز را درك نكنند، و در ميان دو ظلمت قرار مى گيرند: يكى ظلمت اصلی شان، و يكى ظلمتى كه اعمالشان به بار آورده.

كلمۀ «صيّب»، به معناى باران پر پشت است، و معناى كلمۀ «برق»،) معروف است، و كلمۀ «رَعد»، به معناى صدایى است كه از ابر - وقتى برق مى زند - بر مى خيزد، و كلمۀ «صاعقه»، عبارت است از تكّه اى برق آسمان كه به زمين مى افتد.