۱۹٬۲۷۴
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۷ بخش۱۸: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←اختلاف مفسران در معناى كلمه «آزر»، و نسبت او با ابراهيم «ع»
| خط ۱۲۰: | خط ۱۲۰: | ||
منشأ اين اختلاف نيز، از اختلاف رواياتى است كه در اين باره وارد شده. چون بعضى از اخبار دارد كه مراد از «أبيه»، پدر اوست، و ابراهيم «عليه السلام»، در قيامت، از او شفاعت خواهد كرد، و خداوند هم شفاعتش را نپذيرفته و پدرش را به صورت كفتارى گنديده، مسخ نموده و خود ابراهيم نيز، از او بيزارى می جويد. بعضى ديگر دارد كه: او، پدر ابراهيم نبوده، چون پدرش مردى موحد بوده و هرگز شرك نورزيده است. | منشأ اين اختلاف نيز، از اختلاف رواياتى است كه در اين باره وارد شده. چون بعضى از اخبار دارد كه مراد از «أبيه»، پدر اوست، و ابراهيم «عليه السلام»، در قيامت، از او شفاعت خواهد كرد، و خداوند هم شفاعتش را نپذيرفته و پدرش را به صورت كفتارى گنديده، مسخ نموده و خود ابراهيم نيز، از او بيزارى می جويد. بعضى ديگر دارد كه: او، پدر ابراهيم نبوده، چون پدرش مردى موحد بوده و هرگز شرك نورزيده است. | ||
و در اخبار ديگرى هم دارد كه اجداد پيغمبر اسلام همگى موحد بوده اند. و همچنين روايات ديگرى كه در اين باره وارد شده است و همين روايات در ساير جزئيات داستان ابراهيم نيز اختلاف فاحشى دارند، حتى بعضى از | و در اخبار ديگرى هم دارد كه اجداد پيغمبر اسلام همگى موحد بوده اند. و همچنين روايات ديگرى كه در اين باره وارد شده است و همين روايات در ساير جزئيات داستان ابراهيم نيز اختلاف فاحشى دارند، حتى بعضى از آن ها، مشتمل بر مطالبى است كه بيشتر به نسبت هایى شباهت دارد كه عهد عتيق، به ابراهيم داده، سخنانى كه به هيچ وجه با مقام خليل اللهى و نبوت و رسالت ابراهيم نمى سازد. | ||
بعضى از | بعضى از مفسّران هم، به حدّى در اين جا ايستادگى كرده و براى اصلاح آن سخنانى گفته اند كه بحث را از صورت تفسير، كه همان آگاهی طلبى و فهم مراد قرآن از خود آيات آن است، بيرون كرده، و رنگ ديگرى به آن داده اند. طالبين، بايد براى مزيد اطلاع به كتب تفاسير بزرگ و كتاب هایى كه قرآن را با روايات تفسير نموده، مراجعه كنند. | ||
و اما آن چيزى كه از خود آيات مربوط به داستان ابراهيم | و اما آن چيزى كه از خود آيات مربوط به داستان ابراهيم «عليه السلام» استفاده مى شود، اين است كه: | ||
اين مطالبى است كه دقت در آيات زير، اين نتيجه را مى رساند: | وى، در اولين برخورد با قوم خود، ابتدا با مردى روبرو شده كه قرآن، آن مرد را «آزر»، و پدر او ناميده است، و ابراهيم بسيار پافشارى كرده كه شايد او را وادار سازد تا دست از بت ها برداشته و از دين توحيد پيروى كند. مرد نامبرده، در عوض، ابراهيم را از خود طرد نموده و به او گفته كه بايد براى هميشه از او دور شود. | ||
اين مطالبى است كه دقت در آيات زير، اين نتيجه را مى رساند: | |||
«وَ اذكُر فِى الكِتَابِ إبرَاهِيمَ إنَّهُ كَانَ صِدِّيقاً نَبِيّاً * إذ قَالَ لِأبِيهِ يَا أبَتِ لِمَ تَعبُدُ مَا لَا يَسمَعُ وَ لَا يُبصِرُ وَ لَا يُغنِى عَنكَ شَيئاً * يَا أبَتِ إنِّى قَد جَائَنِى مِنَ العِلمِ مَا لَم يَأتِكَ فَاتَّبِعنِى أهدِكَ صِرَاطاً سَوِيّاً». تا آن جا كه مى فرمايد: «قَالَ أرَاغِبٌ أنتَ عَن آلِهَتِى يَا إبرَاهِيمُ لَئِن لَم تَنتَهِ لَأرجُمَنَّكَ وَ اهجُرنِى مَلِيّاً». | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۷ صفحه : ۲۳۱ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۷ صفحه : ۲۳۱ </center> | ||
<span id='link112'><span> | <span id='link112'><span> | ||
