۲۰٬۴۱۹
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۵ بخش۱۱: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←اگر فضل و رحمت خدا بر شما نبود، هيچ يك از شما هرگز پاك و تزكيه نمى شد
| خط ۶۳: | خط ۶۳: | ||
در اين آيه، باز هم به يادآورى امتنان به فضل و رحمت بازگشت شده و اين اهتمام، خود مؤيد اين احتمال است كه «إفك» مورد بحث در آيه، مربوط به رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله» بوده، و اهتمام به خاطر احترامى است كه آن جناب، نزد خداى سبحان داشته است. | در اين آيه، باز هم به يادآورى امتنان به فضل و رحمت بازگشت شده و اين اهتمام، خود مؤيد اين احتمال است كه «إفك» مورد بحث در آيه، مربوط به رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله» بوده، و اهتمام به خاطر احترامى است كه آن جناب، نزد خداى سبحان داشته است. | ||
در اين آيه كه براى بار سوم، امتنان به فضل و رحمت يادآورى مى شود، جواب «لَولَا» را آورده، و فرموده: اگر فضل و رحمت خدا به شما نبود، هيچ يك از شما ابدا تزكيه و پاك نمى شد. و اين، معنايى است كه عقل هم بر آن دلالت دارد. چون افاضه كنندۀ خير و سعادت، تنها خداى سبحان است، و تعليم قرآنى نيز آن را افاده مى كند. همچنان كه در جاى ديگر فرموده: «بِيَدِكَ الخَيرُ» خير، تنها به دست توست». و نيز فرموده: «مَا أصَابَكَ مِن حَسَنَةٍ فَمِنَ الله: آنچه خير به تو مى رسد، از خدا است». | در اين آيه كه براى بار سوم، امتنان به فضل و رحمت يادآورى مى شود، جواب «لَولَا» را آورده، و فرموده: اگر فضل و رحمت خدا به شما نبود، هيچ يك از شما ابدا تزكيه و پاك نمى شد. و اين، معنايى است كه عقل هم بر آن دلالت دارد. | ||
چون افاضه كنندۀ خير و سعادت، تنها خداى سبحان است، و تعليم قرآنى نيز آن را افاده مى كند. همچنان كه در جاى ديگر فرموده: «بِيَدِكَ الخَيرُ» خير، تنها به دست توست». و نيز فرموده: «مَا أصَابَكَ مِن حَسَنَةٍ فَمِنَ الله: آنچه خير به تو مى رسد، از خدا است». | |||
و اين كه فرموده: «وَلَكِنَّ اللّه يُزَكِّى مَن يَشَاءُ وَ اللّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ»، اعراض از مطالب قبلى است، و حاصلش اين است كه: خداى تعالى، هر كه را بخواهد، تزكيه مى كند. پس امر منوط به مشيّت او است، و مشيّت او، تنها به تزكيه كسى تعلق مى گيرد كه استعداد آن را داشته، و به زبان استعداد آن را درخواست كند، كه جملۀ «وَ اللّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ»، اشاره به همين درخواست به زبان استعداد است. | و اين كه فرموده: «وَلَكِنَّ اللّه يُزَكِّى مَن يَشَاءُ وَ اللّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ»، اعراض از مطالب قبلى است، و حاصلش اين است كه: خداى تعالى، هر كه را بخواهد، تزكيه مى كند. پس امر منوط به مشيّت او است، و مشيّت او، تنها به تزكيه كسى تعلق مى گيرد كه استعداد آن را داشته، و به زبان استعداد آن را درخواست كند، كه جملۀ «وَ اللّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ»، اشاره به همين درخواست به زبان استعداد است. | ||
