۲۰٬۵۱۸
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۵ بخش۳۹: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←وجوه مختلف درباره مراد از «آن که در آتش است»، در آيه شريفه
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
بعضى گفته اند: «خداست»، و معنايش اين است كه: مبارك است آن كسى كه سلطان و قدرتش در آتش ظهور كرده. چون صداى گفتگو از درخت بر مى خاست. درختى كه به شهادت آيات سوره قصص، آتش اطرافش را احاطه كرده بود. و بنا به گفته اين مفسر، معناى آيه اين مى شود كه: | بعضى گفته اند: «خداست»، و معنايش اين است كه: مبارك است آن كسى كه سلطان و قدرتش در آتش ظهور كرده. چون صداى گفتگو از درخت بر مى خاست. درختى كه به شهادت آيات سوره قصص، آتش اطرافش را احاطه كرده بود. و بنا به گفته اين مفسر، معناى آيه اين مى شود كه: | ||
«مبارك است آن كسى كه با كلام خود از آتش براى تو تجلى كرد و خير كثير به تو داد». آن وقت، جملۀ «وَ سُبحَانَ اللّهِ | «مبارك است آن كسى كه با كلام خود از آتش براى تو تجلى كرد و خير كثير به تو داد». آن وقت، جملۀ «وَ سُبحَانَ اللّهِ رَبِّ العَالَمِين»، تنزيه خداست از اين كه جسم يا جسمانى باشد و مكان بدو احاطه يابد، و يا در دسترس حوادث قرار گيرد. نه اين كه منظور از آن، به شگفت درآوردن موسى باشد، كه بعضی ها گفته اند. | ||
بعضى ديگر از مفسران گفته اند: مراد از «مَن فِى النَّار»، ملائكه اى است كه در آتش حاضر بوده اند، همچنانكه مراد از «مَن حَولَهَا»، موسى «عليه السّلام» است. | بعضى ديگر از مفسران گفته اند: مراد از «مَن فِى النَّار»، ملائكه اى است كه در آتش حاضر بوده اند، همچنانكه مراد از «مَن حَولَهَا»، موسى «عليه السّلام» است. | ||
