۲۰٬۴۱۴
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۷ بخش۳۷: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←اعتراف بى حاصل كفار دوزخى به يقين شان به معاد، براى نجات از عذاب
| خط ۱۰۵: | خط ۱۰۵: | ||
هر كارى را بكنند، بدون اين كه حساب و كتابى در نظر داشته باشند، و بدون اين كه صواب و خطايى بفهمند. | هر كارى را بكنند، بدون اين كه حساب و كتابى در نظر داشته باشند، و بدون اين كه صواب و خطايى بفهمند. | ||
از اين بيان روشن مى شود كه به چه وجهى، جملۀ «فَاعتَرَفنَا بِذُنُوبِنَا» را، با حرف «فاء» بر جملۀ | از اين بيان روشن مى شود كه به چه وجهى، جملۀ «فَاعتَرَفنَا بِذُنُوبِنَا» را، با حرف «فاء» بر جملۀ «أمَتَّنَا اثنَتَينِ وَ أحيَيتَنَا اثنَتَين» مترتب كرد و آن را، فرع اين قرار داد. | ||
آرى اعتراف، در حقيقت، فرع و مترتب بر يقين يافتن به معاد است. چون وقتى اين يقين پيدا شود، يقين ديگرى به دنبالش پيدا مى شود، و آن، اين است كه انحراف هايشان از راه خدا، ضلالت و گناه بود. | آرى اعتراف، در حقيقت، فرع و مترتب بر يقين يافتن به معاد است. چون وقتى اين يقين پيدا شود، يقين ديگرى به دنبالش پيدا مى شود، و آن، اين است كه انحراف هايشان از راه خدا، ضلالت و گناه بود. | ||
