تفسیر:المیزان جلد۱۸ بخش۳۰: تفاوت میان نسخه‌ها

«'''وَ يَنصُرَكَ اللّهُ نَصراً عَزِيزاً'''» - بعضى در معناى «نصر عزيز» گفته اند: آن نصرتى است كه هيچ جبارى عنيد و دشمنى نيرومند نتواند كارى به ايشان بكند، و خداى تعالى، چنين نصرتى به رسول اسلام داد. براى اين كه دين او را خلل ناپذيرترين اديان كرد، و سلطنت او را عظيم ترين سلطنت قرار داد.  

بعضى گفته اند: مراد از «نصر عزيز»، آن نصرى است كه در عالَم، نمونه اش نادر و يا ناياب باشد، و نصرت خداى تعالى نسبت به پيامبر اسلام همين طور بوده. و اين معنا با مقايسه حال آن جناب در اول بعثت و با حال او در آخر ايام دعوتش روشن مى شود.

دقت در سياق اين دو آيه، بر اساس آن معنايى كه ما براى آيه «إنّا فَتَحنَا لَكَ فَتحاً مُبِيناً لِيَغفِرَ لَكَ اللّهُ مَا تَقَدّمَ مِن ذَنبِكَ وَ مَا تَأخّر» كرديم، اين معنا را به دست مى دهد كه: مراد از جمله «وَ يُتِمُّ نِعمَتَهُ عَلَيكَ»، مقدمه چينى و فراهم شدن زمينه براى تماميت كلمه توحيد است. منظور اين است كه خداوند جوّ و افق را براى يك نصرت عزيز برايت تصفيه مى كند، و موانع آن را به وسيله مغفرت گناهان گذشته و آينده تو (به آن معنايى كه ما كرديم)، بر طرف مى سازد.

«'''وَ يَهدِيَكَ صِرَاطاً مُستَقِيماً'''» - هدايت آن جناب بعد از تصفيه جوّ براى پيشرفت او، هدايت به سوى صراط مستقيم است. چون اين تصفيه سبب شد كه آن جناب بعد از مراجعت از حديبيّه، بتواند خيبر را فتح كند و سلطه دين را در اقطار جزيره گسترش دهد، و در آخر، پيشرفتش به فتح مكّه و طائف منتهى گردد.

 

==مراد از «سكينه» و إنزال آن بر قلوب مؤمنان==