۲۰٬۴۱۲
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۹ بخش۳۲: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←نهى مسلمانان از ايذاى پيامبر اكرم «ص»
| خط ۱۳۲: | خط ۱۳۲: | ||
و آيه مورد بحث، بدان جهت كه نهيى الزامى در آن هست، در معناى آيه «يَا أيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَكُونُوا كَالَّذِينَ آذَوا مُوسَى فَبَرَّأهُ اللّهُ مِمَّا قَالُوا وَ كَانَ عِندَ اللّه وَجِيهاً * يَا أيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللّهَ وَ قُولُوا قَولاً سَدِيداً» مى باشد. | و آيه مورد بحث، بدان جهت كه نهيى الزامى در آن هست، در معناى آيه «يَا أيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَكُونُوا كَالَّذِينَ آذَوا مُوسَى فَبَرَّأهُ اللّهُ مِمَّا قَالُوا وَ كَانَ عِندَ اللّه وَجِيهاً * يَا أيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللّهَ وَ قُولُوا قَولاً سَدِيداً» مى باشد. | ||
اين دو آيه، از سوره احزاب كه در مقام تبرئه موسى «عليه السلام» است، دلالت دارد بر اين كه منظور از اذيت آن جناب، به عملى كه خدا او را از آن عمل تبرئه نموده، نافرمانى خود بنى اسرائيل نسبت به دستورات وى، و بيرون شدن از اطاعت آن جناب نبوده. چون اگر اين طور بود، معنا نداشت خدا آن جناب را تبرئه كند. پس يقينا بنى اسرائيل به آن جناب، نسبت ناروايى داده بودند، | اين دو آيه، از سوره احزاب كه در مقام تبرئه موسى «عليه السلام» است، دلالت دارد بر اين كه منظور از اذيت آن جناب، به عملى كه خدا او را از آن عمل تبرئه نموده، نافرمانى خود بنى اسرائيل نسبت به دستورات وى، و بيرون شدن از اطاعت آن جناب نبوده. چون اگر اين طور بود، معنا نداشت خدا آن جناب را تبرئه كند. پس يقينا بنى اسرائيل به آن جناب، نسبت ناروايى داده بودند، كه مايه آبروريزى آن جناب مى شده، و او از اين تهمت | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۹ صفحه ۴۲۳ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۹ صفحه ۴۲۳ </center> | ||
آزرده شده، و خدا از آن تبرئه اش كرده. آيه بعد هم كه فرمود: «از خدا پروا كنيد، و سخن سنجيده بگوييد»، مؤيد اين معنا است. | |||
باز مؤيد اين احتمال كه بنى اسرائيل به موسى «عليه السلام» و امت اسلام به رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم» تهمت زده بودند، و آيه مورد بحث به مسلمانان مى فرمايد: مانند بنى اسرائيل نباشيد، اين است كه خداى تعالى، در همان سوره، به پاره اى از مصاديق ايذاى زبانى و عملى اشاره نموده، مى فرمايد: «يَا أيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَدخُلُوا بُيُوتَ النَّبِىّ إلّا أن يُؤذَنَ لَكُم إلَى طَعَامٍ غَيرَ نَاظِرِينَ إنَاهُ وَلكِن إذَا دُعِيتُم فَادخُلُوا فَإذَا َطعِمتُم فَانتَشِرُوا وَ لَا مُستَأنِسِينَ لِحَدِيثٍ إنّ ذَلِكُم كَانَ يُؤذِى النَّبِى ... وَ إذَا سَألتُمُوهُنّ مَتَاعاً فَسئَلُوهُنّ مِن وَرَاءِ حِجَابٍ ... وَ مَا كَانَ لَكُم أن تُؤذُوا رَسُولَ اللّه وَ لَا أن تَنكِحُوا أزوَاجَهُ مِن بَعدِهِ أبَداً إنَّ ذَلِكُم كَانَ عِندَ اللّه عَظِيماً. | باز مؤيد اين احتمال كه بنى اسرائيل به موسى «عليه السلام» و امت اسلام به رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم» تهمت زده بودند، و آيه مورد بحث به مسلمانان مى فرمايد: مانند بنى اسرائيل نباشيد، اين است كه خداى تعالى، در همان سوره، به پاره اى از مصاديق ايذاى زبانى و عملى اشاره نموده، مى فرمايد: «يَا أيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَدخُلُوا بُيُوتَ النَّبِىّ إلّا أن يُؤذَنَ لَكُم إلَى طَعَامٍ غَيرَ نَاظِرِينَ إنَاهُ وَلكِن إذَا دُعِيتُم فَادخُلُوا فَإذَا َطعِمتُم فَانتَشِرُوا وَ لَا مُستَأنِسِينَ لِحَدِيثٍ إنّ ذَلِكُم كَانَ يُؤذِى النَّبِى ... وَ إذَا سَألتُمُوهُنّ مَتَاعاً فَسئَلُوهُنّ مِن وَرَاءِ حِجَابٍ ... وَ مَا كَانَ لَكُم أن تُؤذُوا رَسُولَ اللّه وَ لَا أن تَنكِحُوا أزوَاجَهُ مِن بَعدِهِ أبَداً إنَّ ذَلِكُم كَانَ عِندَ اللّه عَظِيماً. | ||
