الأنعام ٤٨
| کپی متن آیه |
|---|
| وَ مَا نُرْسِلُ الْمُرْسَلِينَ إِلاَّ مُبَشِّرِينَ وَ مُنْذِرِينَ فَمَنْ آمَنَ وَ أَصْلَحَ فَلاَ خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لاَ هُمْ يَحْزَنُونَ |
ترجمه
| الأنعام ٤٧ | آیه ٤٨ | الأنعام ٤٩ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«مُبَشِّرینَ وَ مُنذِرِینَ»: مژده‌دهندگان و بیم‌دهندگان. حال (مُرْسَلین) هستند. «أَصْلَحَ»: زشتیها را زدود و بر خوبیها فزود.
تفسیر
- آيات ۳۷ - ۵۵ سوره انعام
- دلایل اين كه مشركان از پيامبر اکرم «ص»، درخواست معجزه كردند
- گفتاری پیرامون اجتماعات حیوانی
- پاسخ به چند سؤال در مورد حشر حيوانات، در قیامت
- بیان اختلاف فاحش موجود در مبادى و اسباب اختیار، در انسان
- چند احتمال در معناى «كتاب»، در آیه «مَا فَرَّطنَا فِى الكِتَابِ مِن شَئٍ»
- نقد سخنانی كه در معناى آيه و محشور شدن حيوانات غير انسانى گفته شده
- نكته اى كه در توصيف مشركان به گنگى و كورى و كرى وجود دارد
- روى آوردن به خدا، در شداید و سختی ها، از فطريات بشر است
- نكاتى چند كه از توضيحات قبلى روشن گرديد
- بيان عدم منافات آيه مورد بحث، با آیه «وَ مَا دُعَاء الكَافِرِينَ الّا فِی ضَلَالٍ»
- فلسفه ابتلاء امت های قبل از امت اسلام، به «بَأسَاء» و «ضَرّاء»
- فساد اين گفتار كه امت های گذشته، حتّى در شدائد توانفرسا، زير بار توحيد نرفته اند
- عجز شركاى ادّعایى و بت های مشرکان، از هر تصرفى در عالَم
- مشركان، همان ستمكارانند و جز به خاطر ظلمشان، عذاب نمى شوند
- مراد از «خزائن الله»، در آیه شریفه
- مراد از نفى علم غيب از لسان پيامبر «ص»، در آیه شریفه
- فرق بين پيامبر «ص» و ديگر مردمان، مانند فرق بينا و نابيناست
- وجه نفی مطلق «شفاعت»، در آیه «لَيسَ لَهُم مِن دُونِهِ وَلِىٌّ وَ لَا شَفِيعٌ»
- برحذر داشتن رسول خدا «ص» از راندن مؤمنان فقير
- نظر راغب اصفهانى، در مورد معناى «وجه» و «وَجهُ ربّك» و امثال آن
- معناى جمله: «حساب آنان بر تو و حساب تو، بر آنان نیست»
- فاصله طبقاتى بين مردم، امتحانى الهى است
- چند نکته که از آیه شریفه استفاده می شود
- بحث روایتی
- چند روايت در مورد سنت «املاء» و «استدراج»
- رواياتى پيرامون درخواست اشراف از پيامبر «ص»، كه فقراء را از خود دور كند
- توضيحى درباره روش تطبيق، در تفسير آيات قرآن و روايات شأن نزول
تفسیر نور (محسن قرائتی)
وَ ما نُرْسِلُ الْمُرْسَلِينَ إِلَّا مُبَشِّرِينَ وَ مُنْذِرِينَ فَمَنْ آمَنَ وَ أَصْلَحَ فَلا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ «48»
و ما پيامبران را جز به عنوان بشارت دهنده و بيم دهنده نمى‌فرستيم، پس كسانى كه ايمان آورند و (كار خود را) اصلاح كنند، پس بيمى بر آنان نيست و اندوهگين نمى‌شوند.
تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)
وَ ما نُرْسِلُ الْمُرْسَلِينَ إِلاَّ مُبَشِّرِينَ وَ مُنْذِرِينَ فَمَنْ آمَنَ وَ أَصْلَحَ فَلا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ (48)
بعد از آن عرض بعثت انبياء را فرمايد:
وَ ما نُرْسِلُ الْمُرْسَلِينَ: و نفرستاديم پيغمبران را إِلَّا مُبَشِّرِينَ وَ مُنْذِرِينَ: مگر در حالتى كه بشارت دهنده بودند اهل ايمان را به بهشت و ترساننده‌اند كافران را به جهنم فَمَنْ آمَنَ وَ أَصْلَحَ: پس هر كه ايمان آورد و اصلاح كند كار خود را به تقوى و طاعت فَلا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ: پس هيچ ترسى نيست ايشان را از عذاب و عقاب وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ: و نه ايشان اندوهگين شوند از فوت ثواب يا غمگين شوند از آنچه در دنيا گذاشته‌اند بر خلاف كفار.
«1» تفسير عياشى، جلد اوّل، صفحه 360، حديث 24.
تفسير اثنا عشرى، ج3، ص: 275
تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)
وَ ما نُرْسِلُ الْمُرْسَلِينَ إِلاَّ مُبَشِّرِينَ وَ مُنْذِرِينَ فَمَنْ آمَنَ وَ أَصْلَحَ فَلا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ (48)
ترجمه
و نميفرستيم فرستاده شدگان را مگر بشارت دهندگان و تخويف كنندگان پس آنانكه گرويدند و صالح شدند پس نيست بيمى بر ايشان و نه آنها اندوهناك ميشوند.
تفسير
خداوند انبيا را نفرستاده است كه مردم مجبور بايمان شوند بلكه فقط براى آن فرستاده است كه بشارت بدهند مطيعان را به بهشت و تخويف نمايند عاصيان را از جهنّم پس كسانيكه ايمان بياورند و اعمال صالحه بجا آورند نبايد خوف از عذاب داشته باشند و نه محزون شوند از فوت ثواب ..
اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)
وَ ما نُرسِل‌ُ المُرسَلِين‌َ إِلاّ مُبَشِّرِينَ وَ مُنذِرِين‌َ فَمَن آمَنَ وَ أَصلَح‌َ فَلا خَوف‌ٌ عَلَيهِم وَ لا هُم يَحزَنُون‌َ (48)
و ما نميفرستيم پيغمبران را مگر آنكه بشارت دهنده‌اند (اهل ايمان و اعمال صالحه را بسعادت و رستگاري و بهشت) و انذار كننده (كفار و فساق را بشقاوت و هلاكت و عذاب جهنم) پس كسي که ايمان آورد و خود را اصلاح كرد پس خوفي بر آنها نيست و محزون و غمناك نخواهند شد.
وَ ما نُرسِل‌ُ المُرسَلِين‌َ وظيفه اوليه انبياء و مقصود الهي از ارسال رسل ارشاد امّت است بتوحيد و ساير عقائد حقّه و اخلاق حميده و اعمال صالحه از عبادات واجبه و مندوبه که موجب كمال نفس و ترقي و تعالي روح شود تا قابليت
جلد 7 - صفحه 74
شمول رحمت و نيل بسعادت و وصله بنعم اخرويه و فيوضات الهيه پيدا كنند و همين مفاد إِلّا مُبَشِّرِينَ است و بيم و خوف از سخت و غضب الهي و عذاب شديد ابدي و سجن الهي و جهنم دهند که مهيّا شده براي كفار و مشركين و مخالفين و معاندين که مفاد وَ مُنذِرِين‌َ است.
فَمَن آمَنَ باللّه و برسوله و خلفائه و العدل و المعاد و ساير المعتقدات الحقه وَ أَصلَح‌َ اصلاح نفس بنحوي که صدق كند عبد صالح است و صالح كسي است که خالي از هر گونه فساد باشد چه فساد عقائدي و چه فساد اخلاقي و چه فساد عملي که تالي تلو معصوم باشد بلكه نائل بمقام عصمت شود در زيارت ابي الفضل عليه السّلام مي‌گويي
(السّلام عليك ايّها العبد الصالح المطيع للّه و لرسوله).
فَلا خَوف‌ٌ عَلَيهِم خوف از عذاب وَ لا هُم يَحزَنُون‌َ حزن از فوت ثواب و اينکه جمله دلالت دارد که از هيچ ثوابي محروم نميشوند و هيچگونه عذابي بر آنها نيست.
برگزیده تفسیر نمونه
نکات آیه
۱- مسؤولیت تبلیغ و دعوت انبیاى الهى، تنها در محدوده بشارت و انذار (و ما نرسل المرسلین إلا مبشرین و منذرین)
۲- الزام قهرى مردم به ایمان وظیفه پیامبران نیست. (و ما نرسل المرسلین إلا مبشرین و منذرین) چون در آیات قبل سخن از درخواست نزول آیات و رد آن بود، لاجرم این سؤال مطرح مى گردد که مسؤولیت پیامبران در برابر هدایت مردم چیست و تا کجاست؟ این آیه با محدود دانستن وظیفه تبلیغى پیامبران در انذار و تبشیر، اجبار مردم به ایمان را خارج از حیطه مسؤولیت پیامبران مى داند.
۳- خداوند تعیین کننده محدوده وظایف پیامبران در امر تبلیغ است. (و ما نرسل المرسلین إلا مبشرین و منذرین)
۴- ایجاد بیم و امید، از روشهاى اساسى در تبلیغ (و ما نرسل المرسلین إلا مبشرین و منذرین)
۵- کسانى که ایمان آورند و کار شایسته انجام دهند، نه از آینده خویش بیمناک و نه بر گذشته خویش غمناک هستند. (فمن ءامن و أصلح فلا خوف علیهم و لا هم یحزنون) غالباً «خوف» در مورد ترس از آینده و «حزن» در مورد اندوه بر گذشته به کار مى رود.
۶- مؤمنانى که کار شایسته انجام دهند، نه ترس بر آنان مسلط گردد و نه اسیر اندوه دایم شوند. (فمن ءامن و أصلح فلا خوف علیهم و لا هم یحزنون) از معانى حرف «على» استیلا و غلبه است. در این جمله استیلاى ترس بر مؤمنان نفى شده است، نه اینکه هیچگاه در معرض آن قرار نمى گیرند. همچنین «لا یحزنون»، بیانگر نفى استمرار حزن بر آنان است نه تلقى مطلق حزن.
۷- ایمان به انبیا، همراه با شایسته ساختن عمل، زمینه سلامت، تعادل و بهداشت روانى (فمن ءامن و أصلح فلا خوف علیهم و لا هم یحزنون) اندوه و ترس از ویژگیهاى افرادى است که از سلامت و بهداشت روانى برخوردار نیستند. چون خداوند زمینه دور ماندن از اندوه را در این آیات بیان فرموده است، مطلب فوق را مى توان برداشت کرد.
۸- ایمان و عمل شایسته و رسیدن به امنیت خاطر، دستاوردهاى رسالت انبیا (و ما نرسل المرسلین إلا ... فمن ءامن و أصلح فلا خوف علیهم و لا هم یحزنون)
۹- گرایش فطرى انسان به تحصیل امنیت خاطر و آسایش روان (فمن ءامن و أصلح فلا خوف علیهم و لا هم یحزنون) تکیه بر دستاورد امنیت خاطر در رسالت پیامبران، گویاى ریشه دار بودن چنین خواسته اى در آدمیان است.
موضوعات مرتبط
- آرامش: زمینه آرامش ۷ ; زمینه آرامش روانى ۸
- اصلاح: آثار اصلاح ۵
- اطمینان: زمینه اطمینان ۸
- انبیا: انذارهاى انبیا ۱ ; بشارتهاى انبیا ۱ ; تبلیغ انبیا ۳ ; خدمات انبیا ۸ ; محدوده تبلیغ انبیا ۱ ; محدوده دعوت انبیا ۱ ; محدوده مسؤولیت انبیا ۲، ۳ ; نقش انبیا ۸
- انسان: فطرت انسان ۹ ; گرایشهاى انسان ۹
- ایمان: آثار ایمان ۵، ۷; ایمان به انبیا ۷; ایمان و عمل ۷; زمینه ایمان ۸; متعلق ایمان ۷
- بهداشت: زمینه بهداشت روانى ۷
- تبلیغ: امیدوارى در تبلیغ ۴; انذار در تبلیغ ۱; بشارت در تبلیغ ۱; ترس در تبلیغ ۴; روش تبلیغ ۴
- خدا: افعال خدا ۳
- دین: نفى اکراه در دین ۲
- عمل صالح: آثار عمل صالح ۷; زمینه عمل صالح ۸
- گرایشها: گرایش به آرامش روانى ۹; گرایش به امنیت ۹
- مؤمنان: آینده مؤمنان ۵; مقامات مؤمنان ۵; مقامات مؤمنان عامل ۶; مؤمنان و اندوه ۵، ۶; مؤمنان و ترس ۵، ۶
- مصلحان: آینده مصلحان ۵; مقامات مصلحان ۵
- هدایت: اختیار در هدایت ۲
منابع
