۱۹٬۳۰۲
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۶ بخش۹: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←اعتقاد به پدرى و پسرى از اقوام بت پرست به مسيحيت راه يافته است
| خط ۱۴۷: | خط ۱۴۷: | ||
<span id='link59'><span> | <span id='link59'><span> | ||
==اعتقاد به | ==اعتقاد به «پدرى و پسرى»، از اقوام بت پرست، به مسيحيت راه يافته است == | ||
«''' وَ لا تَتَّبِعُوا أَهْوَاءَ قَوْمٍ قَدْ ضلُّوا مِن قَبْلُ وَ أَضلُّوا كثِيراً وَ ضَلُّوا عَن سوَاءِ السَّبِيلِ '''»: | «''' وَ لا تَتَّبِعُوا أَهْوَاءَ قَوْمٍ قَدْ ضلُّوا مِن قَبْلُ وَ أَضلُّوا كثِيراً وَ ضَلُّوا عَن سوَاءِ السَّبِيلِ '''»: | ||
| خط ۱۵۶: | خط ۱۵۶: | ||
و همچنين، ظاهر سياق آيه اين است كه مراد از اين قوم، بت پرستان هستند. براى اين كه ظاهر سياق اين است كه خطاب به تمامى اهل كتاب است، نه اهل كتاب معاصر پيامبر «صلى الله عليه و آله»، نه تنها به آن هایى كه آن غفلت را كرده و يا به چيز ديگرى نظير غفلت مبتلا شده، ممكن باشد از پيروى گذشتگان، به شهادت و تأييد اين آيه كه مى فرمايد: «وَ قَالَتِ اليَهُودُ عُزَيرُ ابنُ اللهَ وَ قَالَتِ النَّصَارَى المَسيحُ ابنُ اللهِ ذَلِكَ قَولُهُم بِأفوَاهِهِم يُضَاهِئُونَ قَولَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِن قَبلُ». | و همچنين، ظاهر سياق آيه اين است كه مراد از اين قوم، بت پرستان هستند. براى اين كه ظاهر سياق اين است كه خطاب به تمامى اهل كتاب است، نه اهل كتاب معاصر پيامبر «صلى الله عليه و آله»، نه تنها به آن هایى كه آن غفلت را كرده و يا به چيز ديگرى نظير غفلت مبتلا شده، ممكن باشد از پيروى گذشتگان، به شهادت و تأييد اين آيه كه مى فرمايد: «وَ قَالَتِ اليَهُودُ عُزَيرُ ابنُ اللهَ وَ قَالَتِ النَّصَارَى المَسيحُ ابنُ اللهِ ذَلِكَ قَولُهُم بِأفوَاهِهِم يُضَاهِئُونَ قَولَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِن قَبلُ». | ||
بنابراين، آيه شريفه به حقيقتى اشاره مى كند كه پس از بررسى و تحليل تاريخ، دستگير انسان مى شود و آن، اين است كه: داستان | بنابراين، آيه شريفه به حقيقتى اشاره مى كند كه پس از بررسى و تحليل تاريخ، دستگير انسان مى شود و آن، اين است كه: داستان «پدرى و پسرى»، اعتقادى بوده است كه قبلا در ميان بت پرستان و از ايشان به طور ناخودآگاه به داخل مسيحيان و ساير اهل كتاب راه يافته است. | ||
و ما، در سوره «آل عمران»، جلد سوم ترجمه اين كتاب، در آن جایى كه قصص مسيح «عليه السلام» را بيان مى كرديم، گفتيم كه اين | و ما، در سوره «آل عمران»، جلد سوم ترجمه اين كتاب، در آن جایى كه قصص مسيح «عليه السلام» را بيان مى كرديم، گفتيم كه اين حرف، از جمله حرف ها و معتقداتى است كه هم اكنون در بين بت پرستان هندوچين موجود و رائج است، و همچنين مصريان قديم داراى اين عقيده بوده اند. | ||
و درباره اين كه چگونه اين عقيده در بين اهل كتاب راه يافته، با اين كه كتب آسمانى، اولين كلمه اش، «توحيد» است، گفتيم كه اين حرف به وسيله مبلغان دنياطلب اهل كتاب در بين آنان راه يافته. اين دو كيش كه اسماء دين توحيد و منسوب به حضرت موسى و مسيح «عليهما السلام» هستند، به حسب مسمّى و واقع، دو شعبه از آئين وثنيت و بت پرستى مى باشند. | و درباره اين كه چگونه اين عقيده در بين اهل كتاب راه يافته، با اين كه كتب آسمانى، اولين كلمه اش، «توحيد» است، گفتيم كه اين حرف به وسيله مبلغان دنياطلب اهل كتاب در بين آنان راه يافته. اين دو كيش كه اسماء دين توحيد و منسوب به حضرت موسى و مسيح «عليهما السلام» هستند، به حسب مسمّى و واقع، دو شعبه از آئين وثنيت و بت پرستى مى باشند. | ||
