۱۹٬۳۰۲
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۷ بخش۴۳: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←بيزارى رسول خدا «ص»، از مشركان و كافران و بدعتگزاران امت خود
| خط ۱۳۱: | خط ۱۳۱: | ||
==بيزارى رسول خدا «ص»، از مشركان و كافران و بدعتگزاران امت خود == | ==بيزارى رسول خدا «ص»، از مشركان و كافران و بدعتگزاران امت خود == | ||
«'''إِنَّ الَّذِينَ فَرَّقُوا دِينهُمْ وَ كانُوا شِيَعاً | «'''إِنَّ الَّذِينَ فَرَّقُوا دِينهُمْ وَ كانُوا شِيَعاً لَستَ مِنهُمْ فى شَئٍ ...'''»: | ||
گو اين كه روى سخن در آيه قبل با مشركان بود كه در دين حنيف پراكنده شده بودند، و گو اين كه مفهوم آن آيه، يهود و نصارا را هم در بر مى گرفت، و لازمه آن، اين است كه آيه مورد بحث، هر سه فرقه را شامل شود، وليكن مقتضاى اتصال اين آيه به آيات گذشته، كه شرايع كلى و عمومى الهى را بيان مى كرد و آن شرايع را از حرمت شرك گرفته، به حرمت تفرق از سبيل خدا ختم مى نمود، اين است كه: جملۀ «إنَّ الَّذِينَ فَرَّقُوا دِينَهُم وَ كَانُوا شِيَعاً»، در مقام بيان حال رسول خدا «صلى الله عليه و آله و سلم» و مقايسه آن جناب با چنين اشخاص بوده باشد، نه در مقام بيان حال اين اشخاص. | گو اين كه روى سخن در آيه قبل با مشركان بود كه در دين حنيف پراكنده شده بودند، و گو اين كه مفهوم آن آيه، يهود و نصارا را هم در بر مى گرفت، و لازمه آن، اين است كه آيه مورد بحث، هر سه فرقه را شامل شود، وليكن مقتضاى اتصال اين آيه به آيات گذشته، كه شرايع كلى و عمومى الهى را بيان مى كرد و آن شرايع را از حرمت شرك گرفته، به حرمت تفرق از سبيل خدا ختم مى نمود، اين است كه: جملۀ «إنَّ الَّذِينَ فَرَّقُوا دِينَهُم وَ كَانُوا شِيَعاً»، در مقام بيان حال رسول خدا «صلى الله عليه و آله و سلم» و مقايسه آن جناب با چنين اشخاص بوده باشد، نه در مقام بيان حال اين اشخاص. | ||
