۲۰٬۳۸۹
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۰ بخش۷: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←هدايت به معناى ايصال به مطلوب، شأن انبياء و ائمه «ع» است
| خط ۱۴۵: | خط ۱۴۵: | ||
==هدايت به معناى ايصال به مطلوب، شأن انبياء و ائمه «ع» است == | ==هدايت به معناى ايصال به مطلوب، شأن انبياء و ائمه «ع» است == | ||
مطلب سومى كه از بيان ما در معناى آيه شريفه روشن گرديد، اين است كه هدايت به سوى حق، اگر به معناى هدايت زبانى نباشد، و بلكه به معناى رساندن به مقصد باشد، كه همين طور هم هست، چنين هدايتى كار كسانى است كه خود راه يافته باشند، و اهتدايشان به هدايت كسى ديگر نباشد، و در اهتداء و راه يافتن بين آنان و خداى عزوجل، هيچ واسطه اى دخالت نداشته باشد. حال چون امامان يا از همان حين تولد چنين باشند، و يا چون انبياء بعد از گذشتن برهه اى از عمرشان به عنايت خاصى از خداى سبحان به چنين هدايت رسيده باشند. | مطلب سومى كه از بيان ما در معناى آيه شريفه روشن گرديد، اين است كه: | ||
هدايت به سوى حق، اگر به معناى هدايت زبانى نباشد، و بلكه به معناى رساندن به مقصد باشد، كه همين طور هم هست، چنين هدايتى كار كسانى است كه خود راه يافته باشند، و اهتدايشان به هدايت كسى ديگر نباشد، و در اهتداء و راه يافتن بين آنان و خداى عزوجل، هيچ واسطه اى دخالت نداشته باشد. حال چون امامان يا از همان حين تولد چنين باشند، و يا چون انبياء بعد از گذشتن برهه اى از عمرشان به عنايت خاصى از خداى سبحان به چنين هدايت رسيده باشند. | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۰ صفحه ۸۶ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۰ صفحه ۸۶ </center> | ||
و اما هدايت قسم اول، كه گفتيم صرف راهنمایى زبانى است، نه اختصاصى به خداى تعالى دارد، و نه به ائمه و نه به انبياء و اوصياى انبياء، بلكه افراد عادى نيز مى توانند خلق را به راه راست دعوت كنند، و خصوصيات و نشانی هاى راه راست را براى مردم بيان نمايند. همچنان كه قرآن كريم، از مؤمن آل فرعون، كه نه پيغمبر بوده و نه امام و نه وصى پيغمبر، حكايت كرده كه گفت: «يَا قَومِ اتَّبِعُونِ أهدِكُم سَبِيلَ الرَّشَاد»، و نيز يافتن چنين هدايتى اختصاص به طایفه خاصى ندارد، همه بشر به اين قسم از هدايت، يعنى به ارائه طريق هدايت شده اند، و قرآن كريم، درباره جنس بشر فرموده: «إنّا هَدَينَاهُ السَّبِيلَ إمّا شَاكِراً وَ إمّا كَفُوراً». | و اما هدايت قسم اول، كه گفتيم صرف راهنمایى زبانى است، نه اختصاصى به خداى تعالى دارد، و نه به ائمه و نه به انبياء و اوصياى انبياء، بلكه افراد عادى نيز مى توانند خلق را به راه راست دعوت كنند، و خصوصيات و نشانی هاى راه راست را براى مردم بيان نمايند. همچنان كه قرآن كريم، از مؤمن آل فرعون، كه نه پيغمبر بوده و نه امام و نه وصى پيغمبر، حكايت كرده كه گفت: «يَا قَومِ اتَّبِعُونِ أهدِكُم سَبِيلَ الرَّشَاد»، و نيز يافتن چنين هدايتى اختصاص به طایفه خاصى ندارد، همه بشر به اين قسم از هدايت، يعنى به ارائه طريق هدايت شده اند، و قرآن كريم، درباره جنس بشر فرموده: «إنّا هَدَينَاهُ السَّبِيلَ إمّا شَاكِراً وَ إمّا كَفُوراً». | ||
