تفسیر:المیزان جلد۱۱ بخش۳۵: تفاوت میان نسخه‌ها

==پنج مسأله كه از توضيح آيه «له معقبات...» روشن مى شود ==

از قضاياى حتمى و سنت جاريه الهى، يكى اين است كه همواره ميان احسان و تقوا و شكر خدا، و ميان توارد نعمت ها و تضاعف بركات ظاهرى و باطنى و نزول و ريزش آن، از ناحيه خدا ملازمه بوده و هر قومى كه احسان و تقوا و شكر داشته اند، خداوند نعمت را بر ايشان باقى داشته، و تا مردم وضع خود را تغيير نداده اند، روز به روز، بيشتر كرده است. همچنان كه آيات زير بدان اشاره مى كنند:

«وَ لَو أنَّ أهلَ القُرَى آمَنُوا وَ اتَّقَوا لَفَتَحنَا عَلَيهِم بَرَكَاتٍ مِنَ السَّمَاءِ وَ الأرضِ وَلَكِن كَذَّبُوا فَأخَذنَاهُم بِمَا كَانُوا يَكسِبُونَ وَ لَئِن شَكَرتُم لَأزِيدَنَّكُم وَ لَئِن كَفَرتُم إنَّ عَذَابِى لَشَدِيدٌ». و «هَل جَزَاءُ الإحسَانِ إلّا الإحسَان».