۲۰٬۳۰۵
ویرایش
خط ۲۱۳: | خط ۲۱۳: | ||
من مردى آهنگر بودم. وقتى طلبى از «عاص بن وائل» داشتم. رفتم آن را وصول كنم. گفت: نه، به خدا قسم، نمى دهم، مگر وقتى كه به محمد كافر شوى. گفتم: نه، به خدا سوگند، به محمد كافر نمى شوم تا بميرى و دوباره زنده شوى. | من مردى آهنگر بودم. وقتى طلبى از «عاص بن وائل» داشتم. رفتم آن را وصول كنم. گفت: نه، به خدا قسم، نمى دهم، مگر وقتى كه به محمد كافر شوى. گفتم: نه، به خدا سوگند، به محمد كافر نمى شوم تا بميرى و دوباره زنده شوى. | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۴ صفحه ۱۴۴ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۴ صفحه ۱۴۴ </center> | ||
گفت: پس طلبت را هم، همان روز بيا بگير. چون آن روز، من مال و فرزندانى خواهم داشت. خداوند اين آيه را درباره گفتار او نازل كرده و فرمود: | گفت: پس طلبت را هم، همان روز بيا بگير. چون آن روز، من مال و فرزندانى خواهم داشت. خداوند اين آيه را درباره گفتار او نازل كرده و فرمود: «أفَرَأیتَ الَّذِى كَفَرَ بِآيَاتِنَا... وَ يَأتِينَا فَرداً». | ||
مؤلف: و نيز قريب به اين معنا از طبرانى، از خباب، و نيز از سعيد بن منصور، از حسن، از مردى از اصحاب رسول خدا، بدون اين كه اسم آن شخص را برده باشد، و نيز از ابى حاتم و ابن مردويه، از ابن عباس، از مردانى از صحابه روايت شده است. | مؤلف: و نيز قريب به اين معنا از طبرانى، از خباب، و نيز از سعيد بن منصور، از حسن، از مردى از اصحاب رسول خدا، بدون اين كه اسم آن شخص را برده باشد، و نيز از ابى حاتم و ابن مردويه، از ابن عباس، از مردانى از صحابه روايت شده است. |
ویرایش