۱۵٬۹۷۷
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۸ بخش۴۴: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←داستان وارد شدن ملائكه عذاب قوم لوط، بر ابراهيم«ع»
| خط ۲۸۶: | خط ۲۸۶: | ||
و معنای آیه این است که: «قَالَ» ابراهیم گفت: «فَمَا خَطبُکُم». پس به دنبال چه کار مهمی آمده اید، «أیّهَا المُرسُلُون»، ای فرستاده شدگان خدا. «قَالُوا» ملائکه به ابراهیم گفتند: «إنّا أُرسلنَا إلی قَومٍ مُجرِمِین»، ما را به سوی مردمی مجرم فرستاده، که همان قوم لوط باشند، «لِنُرسِلَ عَلَیهِم حِجَارَةً مِن طِینٍ»، تا رها کنیم بر سرشان، سنگی از گِل. گِلی که چون سنگ سفت شده باشد. و خدای سبحان، در کتاب مجیدش، این گِل را «سِجّیل» هم خوانده. «مُسوّمة» درحالی که آن سنگ ها، نزد پروردگارت نشان دارند، و برای نابود کردن همان قوم، نشان گذاری شده اند. و ظاهرا، الف و لام در کلمۀ «المُرسَلُون»، الف و لام عهد باشد. و چنین معنا دهد: پس برای چه کاری آمده اید، ای کسانی که قبلا گفتید ما فرستاده شده ایم». | و معنای آیه این است که: «قَالَ» ابراهیم گفت: «فَمَا خَطبُکُم». پس به دنبال چه کار مهمی آمده اید، «أیّهَا المُرسُلُون»، ای فرستاده شدگان خدا. «قَالُوا» ملائکه به ابراهیم گفتند: «إنّا أُرسلنَا إلی قَومٍ مُجرِمِین»، ما را به سوی مردمی مجرم فرستاده، که همان قوم لوط باشند، «لِنُرسِلَ عَلَیهِم حِجَارَةً مِن طِینٍ»، تا رها کنیم بر سرشان، سنگی از گِل. گِلی که چون سنگ سفت شده باشد. و خدای سبحان، در کتاب مجیدش، این گِل را «سِجّیل» هم خوانده. «مُسوّمة» درحالی که آن سنگ ها، نزد پروردگارت نشان دارند، و برای نابود کردن همان قوم، نشان گذاری شده اند. و ظاهرا، الف و لام در کلمۀ «المُرسَلُون»، الف و لام عهد باشد. و چنین معنا دهد: پس برای چه کاری آمده اید، ای کسانی که قبلا گفتید ما فرستاده شده ایم». | ||
«'''فَأخرَجنَا مَن کَانَ فِیهَا مِنَ المُؤمِنِین... العَذَابَ الألِیم'''»: | |||
حرف «فاء» که بر سرِ آیه آمده، فصیحه است. یعنی می فهماند جزئیاتی از داستان در این جا حذف شده، تا با اتکاء به فهم خواننده رعایت کوتاه گویی شده باشد و آن جزئیات این است که: | |||
ملائکه بعد از بیرون شدن از محضر ابراهیم به سوی قوم لوط رفتند و به خانۀ خود او در آمده. مردم لوط که جوانانی زیباروی دیده بودند، به خانه لوط حمله ور شدند، تا آن جا که فرشتگان، اهل خانه را از قریه بیرون بردند. تفصیل این داستان در چند جای قرآن آمده. | |||
«'''فَأخرَجنَا'''» - ملائکه در این جمله مقدمات کار را شرح می دهند. و ضمیر در کلمه «فیها» به «قریه» بر می گردد، هرچند که کلمۀ «قریه» قبلا در آیه نیامده بود، ولیکن از مفهوم سیاق فهمیده می شود. و منظور از جملۀ «بَیت مِنَ المُسلِمِین»، خانۀ لوط است، که در آن قریه، تنها این خانه مسلمان بودند. | |||
«'''وَ تَرَکنَا فِیهَا آیَةً'''» - بعد از بیرون کردن اهل آن یک خانه، یک آیت در آن قریه به جای گذاشتیم. و این جمله، اشاره است به هلاکت همۀ اهل قریه و زیر و رو شدن سرزمین شان. و مراد از جملۀ «تَرَکنَا»، به طور کنایه، این است که آثاری از این عذاب را در آن قریه باقی گذاشتیم. | |||
و معنای آیه این است که: وقتی فرشتگان به قریه لوط رسیدند، و آن حوادث در آن جا پیش آمد، «أخرَجنَا مَن کَانَ فِیهَا مِنَ المُؤمِنین». خواستیم هر چند نفری که دارای ایمان بودند، از قریه بیرون کنیم و غیر از یک خانوار «مِنَ المُسلِمِین» از مسلمانان در آن جا نیافتیم، و آن خانوادۀ لوط پیغمبر بودند. «وَ تَرَکنَا فِیهَا» و ما در سرزمین ایشان، با زیر و رو کردن آن سرزمین، و نابود کردن مردم، «آیةً» یک آیت و نشانه ای از ربوبیت خود و از بطلان شرکاء، در آن جا باقی گذاشتیم. یک آیت «لِلّذِینَ یَخَافُونَ العَذَابَ الألِیم»، برای مردمی که از عذاب الیم بیمناک اند، و ایشان را به ربوبیت ما رهنمون می شود. | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۸ صفحه : 570 </center> | |||
<span id='link396'><span> | |||
«'''وَ فِی مُوسی إذ أرسَلنَاهُ إلی فِرعَونَ بِسُلطَانٍ مُبِین'''»: | |||
