۱۹٬۲۹۹
ویرایش
خط ۱۶۰: | خط ۱۶۰: | ||
==بحث روایتی: (روایاتی ذیل آيات گذشته) == | ==بحث روایتی: (روایاتی ذیل آيات گذشته) == | ||
در تفسير عياشى، از زراره و حمران و محمّد بن مسلم، از حضرت ابى جعفر و حضرت صادق «عليهما السلام» روايت شده كه در ذيل جملۀ «يَومَ يَأتِى بَعضُ آيَاتِ رَبِّكَ لَا يَنفَعُ نَفساً إيمَانُهَا»، فرمودند: مقصود از اين | در تفسير عياشى، از زراره و حمران و محمّد بن مسلم، از حضرت ابى جعفر و حضرت صادق «عليهما السلام» روايت شده كه در ذيل جملۀ «يَومَ يَأتِى بَعضُ آيَاتِ رَبِّكَ لَا يَنفَعُ نَفساً إيمَانُهَا»، فرمودند: | ||
مقصود از اين «آيات»، طلوع آفتاب از مغرب و خروج جنبنده زمين و پديد آمدن دود است، كه انسان اگر به گناه اصرار ورزد و عمل ايمانى بجا نيارود و اين آيه ها ظاهر شود، ايمانش سودى نخواهد داشت. | |||
مؤلف: مسأله اصرار بر گناه، چنان كه روايت آينده دلالت مى كند، تفسير جملۀ «أو كَسَبَت فِى إيمَانِهَا خَيراً» است. | مؤلف: مسأله اصرار بر گناه، چنان كه روايت آينده دلالت مى كند، تفسير جملۀ «أو كَسَبَت فِى إيمَانِهَا خَيراً» است. |
ویرایش