گمنام

المائدة ١١٧: تفاوت میان نسخه‌ها

از الکتاب
۷٬۱۳۵ بایت حذف‌شده ،  ‏۷ تیر ۱۴۰۴
(افزودن جزییات آیه)
 
خط ۳۹: خط ۳۹:
المیزان=
المیزان=
{{ نمایش فشرده تفسیر|
{{ نمایش فشرده تفسیر|
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۲۸#link181 | آيات ۱۲۰ - ۱۱۶ سوره مائده]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۲۸#link181 | آيات ۱۱۶ - ۱۲۰ سوره مائده]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۲۸#link182 | مورد استعمال عبارت ((من دون الله )) در قرآن ، و بيان اينكه خداقابل انكار نيست هر چند در تشخيص اسماء و صفات او اشتباه شود و به ظاهر انكار گردد.]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۲۸#link183 | سخن صاحب تفسیر «المنار»، در باره اعتقاد به الوهيت مريم «ع»، در ميان مسيحيان]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۲۸#link183 | اعتقاد به الوهيت مريم ، مادر عيسى (ع ) در ميان مسيحيان ونقل گفتار صاحب تفسير ((المنار)) در اين باره]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۲۹#link184 | نهايت عبوديت و ادب بندگى عیسی «ع»، در پاسخ به خداوند]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۲۹#link184 | نهايت عبوديت و ادب بندگى در پاسخ حضرت عيسى (ع ) به خداوند]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۲۹#link185 | فقط علم خداى سبحان معتبر است و علم جز او را، بها و اعتبارى نيست]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۲۹#link185 | فقط علم خداى سبحن معتبر است و علم و جهل جز او را بها و اعتبارى نيست]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۲۹#link186 | بیان حقيقت شهادت، در آیه شریفه: «وَ أنتَ عَلَى كُلِّ شَئٍ شَهِيدٌ»]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۲۹#link186 | حقيقت شهادت را فقط خدا دارا است و اوست كه بر هر چيز شهادت عامه و مطلقه دارد ((وانتعلى كل شى ء شهيد))]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۲۹#link187 | نكاتى چند در آیه: «إن تُعَذِّبهُم فَإنَّهُم عِبَادُكَ وَ إن تَغفِر لَهُم فَإنَّكَ أنتَ العَزِيزُ الحَكِيمُ»]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۲۹#link187 | نكاتى چند در عبارت : ((ان تعذبهم فانهم عبادك وان تغفرلهم فانك انت العزيز الحكيم))]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۲۹#link189 | معنای رضایت پروردگار از بنده، و آثار این رضایت]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۲۹#link188 | صدق صادقين (در قول و در عمل ) در آخرت برايشان سودمند خواهد بود]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۲۹#link190 | بحث روایتی: (رواياتى در ذيل آيات گذشته)]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۲۹#link189 | فرق رضايت از عمل با رضايت از عامل و اشاره به معناى رضايت پروردگار از بنده وآثار اين رضايت]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۲۹#link190 | (رواياتى در ذيل آيات شريفه : ((ءانت قلت للناس ...)))]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۲۹#link191 | توضيح اينكه در حديث آمده : خداوند با يك حرف از خلق خود محجوب شده و شرحى درمورد اينكه اسم اعظم خداوند از نوع الفاظ نيست]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۰#link192 | گفتارى پيرامون معناى ادب]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۰#link192 | گفتارى پيرامون معناى ادب]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۰#link193 | معناى ادب و بيان اختلاف مفهوم آن با اختلاف مقاصد در جوامع مختلف]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۰#link193 | معناى ادب و بيان اختلاف مفهوم آن با اختلاف مقاصد در جوامع مختلف]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۰#link194 | اخلاق وصف روح ، و ادب وصف عمل است و ادب ، ناشى از اخلاق مى باشد و ادب الهى انبياءهياءت زيباى اعمال دينى ايشان است]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۰#link198 | مقصود از «وحى تسديدى»، كه خداوند، پیامبران را بر آن اساس ادب کرده]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۰#link195 | اسلام سرتاپاى زندگى را داراى ادب نموده است و آن عبارت است از انجام دادناعمال بر هياءت توحيد]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۰#link200 | از آداب انبیاء «ع»، عدم تكلف و استفاده از طيبات و رزق حلال بوده است]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۰#link196 | اثر عمل در پرورش خود و ديگران ، و بيان اينكه مربى بايد بدانچه به ديگران مىآموزد ايمان داشته ، عملش مطابق علمش باشد]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۱#link201 | ادب آدم و حوّاء، در دعاى خود، پس از خوردن میوه درخت ممنوعه]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۰#link197 | مراد از هدايت انبياء (ع ) توحيد ايشان است و امر به اقتداء به هدايت آنان (فبهديهم اقتده )امر به پيروى آنان است در عمل]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۱#link202 | ادب نوح «ع»، در گفتگويش با خداى تعالى، در داستان دعوت فرزندش]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۰#link198 | تاءديب الهى انبياء (ع ) از طريق وحى تسديدى و تاءديبى است كه جداى از وحى نبوت وتشريع بوده است]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۱#link203 | ادب ابراهيم «ع»، در احتجاج با قوم خود، و در دعا و درخواست هايش از خداوند]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۰#link199 | ادب الهى انبياء (ع ) هم شامل ادب نسبت به خداوند مى شود و همشامل ادب نسبت به مردم (ادب فردى و ادب اجتماعى )]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۱#link205 | درخواست حضرت ابراهيم «ع»، از خداوند، در خصوص ‍ سرزمين مكه]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۰#link200 | عدم تكلف و استفاده از طيبات و رزق حلال از آداب انبياء (ع ) بوده است]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۱#link206 | دعاى ديگرى از حضرت ابراهيم «ع»، و ادبى كه در آن رعايت شده]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۱#link201 | ادب آدم و حوا در دعاى خود: ((ربنا اننا ظلمنا انفسنا...)) پس از آنكه نهى ارشادى ازخوردن درخت را مخالفت كردند]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۲#link207 | ادب حضرت اسماعيل «ع»، نسبت به خداوند تعالى]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۱#link202 | ادب نوح (ع ) در گفتگويش با خداى تعالى در داستان دعوت فرزندش]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۲#link208 | ادب يعقوب «ع»، در دعا و شکایتش به درگاه پروردگار]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۱#link203 | ادب ابراهيم (ع ) در احتجاج با قوم خود و در دعا و درخواست هايش از خداوند]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۲#link209 | ادب يوسف «ع»، هنگام مکر زنان مصر، در دعایش به درگاه خداوند]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۱#link204 | مقام رفيع حضرت ابراهيم (ع ) و جايگاه والاى او نزد تمام اديان توحيدى]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۲#link210 | ادب يوسف «ع»، در دعاى ديگرش، در زمانى كه عزيز مصر شده بود]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۱#link205 | درخواست حضرت ابراهيم (ع ) از خداوند در خصوص ‍ سرزمين مقدس مكه]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۲#link211 | نمونه هایی از ادب موسى «ع»، در دعاهايش]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۱#link206 | دعاى ديگرى از حضرت ابراهيم (ع ) و توجه بر ادبى كه در آن رعايت شده است]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۲#link213 | نفرين موسى و هارون، درباره فرعون و فرعونيان]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۲#link207 | ادب اسماعيل (ع ) نسبت به خداوند تعالى]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۲#link213 | آدابی که موسى «ع»، در نفرین خود، به فرعونيان به کار برده]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۲#link208 | ادب يعقوب (ع ) در كلامش كه گفت : ((انما اشكو بثى و حزنى الى الله ...))]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۳#link215 | نمونه هایی از ادب زیبای حضرت موسى «ع»، در كلام خود]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۲#link209 | ادب در دعاى يوسف صديق (ع ) به هنگامى كه همسر عزيز مصر او را تهديد كرد و در كلاماو پس از ديدار پدر]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۳#link216 | ادب در دعا و ثناى حضرت شعيب، داود و سليمان «ع»]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۲#link210 | ادب يوسف (ع ) در دعاى ديگرش در زمانى كه خود عزيز مصر شده بود]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۳#link217 | ادب در دعاى يونس «ع»، در شكم ماهى]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۲#link211 | ادب موسى (ع ) در دعاهايش و بيان اينكه اعتراف آنجناب (رب انى ظلمت نفسى ) اعتراف بهگناه نيست]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۳#link218 | دعاى حضرت ايّوب و حضرت زكريا «ع»]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۲#link212 | دعاى موسى عليه السلام در اولين روز بعثت خود]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۳#link219 | وجوه لطيفى از ادب عبوديت عيسى «ع»، در مقام دعا برای نزول مائده]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۲#link213 | نفرين موسى و هارون درباره فرعون و فرعونيان]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۴#link220 | دعایى بیانگر ادب بندگى پيامبر اکرم «ص» و مؤمنان به آن حضرت]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۲#link214 | فرق بين دعا و نفرين و بيان آدابى كه موسى (ع ) در نفرين خود به فرعون وفرعونيان رعايت نموده است]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۴#link221 | آدب انبياء «ع»، در گفتگوهاى با قوم خود، و بیان آثار آن]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۳#link215 | توجه به ادب جميلى كه حضرت موسى (ع ) در كلام خود بكار برده است]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۴#link222 | مقايسه رفتار طاغوت هایی همچون فرعون و نمرود، با رفتار و گفتار انبياء «ع»]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۳#link216 | ادب در دعا وثناى حضرت شعيب ، داوود و سليمان (ع )]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۴#link223 | ادب ديگر انبياء «ع»، در معاشرت با مردم و تکذیبگران و دشمنان]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۳#link217 | ادب در دعاى يونس (ع ) در شكم ماهى]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۴#link226 | از جمله آداب انبیاء «ع»، نفى امتيازهاى مادى و طبقاتى و بزرگداشت اهل علم و تقواست]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۳#link218 | دعاى ايوب و زكريا (ع )]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۴#link226 | بحث روایتی دیگر]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۳#link219 | وجوه لطيفى از ادب عبوديت عيسى (ع ) در مقام دعا براىنزول مائده و در مقام تبرئه خود از شرك ورزيدن نصارا]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۵#link228 | روایتی از امام حسین «ع»، پیرامون سيره پيامبر اكرم «ص»]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۴#link220 | دعائى كه ادب بندگى پيامبر اسلام (ص ) و مؤ منين به آن حضرت را نشان مى دهد]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۵#link229 | شرح و تفسير روايت مشهور، درباره احوال جسمی و روحى پيامبر «ص»]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۴#link221 | يكى از آداب انبياء (ع ) ادبى بود كه در گفتگوى با قوم خود از طرف پروردگار خودآن را رعايت مى كردند]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۵#link230 | روايات ديگرى، در درباره سيره عملى رسول اكرم «ص»]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۴#link222 | مقايسه طرز گفتار و رفتار طواغيت همچون فرعون و نمرود، با رفتار و گفتا انبياء (ع )]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۶#link232 | سخاوت پیامبر «ص»، و توجه ايشان به امر نيازمندان]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۴#link223 | ادب ديگر انبياء (ع )، ادبى است كه در معاشرت و گفتگو با مردم و در برابر مكذبين ومعاندين مراعات مى نمودند]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۶#link233 | رواياتى درباره پاره اى از سیره رسول خدا «ص»، در معاشرت با مردم]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۴#link224 | خود را از مردم شمردن و متناسب با ميزان عقل مردم سخن گفتن ، از آداب انبياء (ع ) است]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۶#link234 | برخی از آداب آن حضرت، در امر نظافت و پاکیزگی]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۴#link225 | در باطل و در حقى كه آميخته با باطل است ادب نيست]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۶#link235 | آداب آن جناب، در سفر]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۴#link226 | نفى امتيازهاى مادى و طبقاتى و بزرگداشت اهل علم و تقوا، از جمله آداب انبياء (ع ) است]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۷#link236 | رواياتى درباره آداب حضرتش، در پوشاك و متعلقات آن]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۵#link227 | (شامل يكصدوهشتاد و سه روايت راجع به اوصاف ،احوال و و سنن پيامبر گرامى اسلام (ص ))]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۷#link237 | آداب آن حضرت، در خوردنی ها و آشاميدنى ها]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۵#link228 | سيره پيامبر اكرم (ص ) از زبان مبارك امام حسين (ع )]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۵#link229 | شرح و تفسير كلمات و جملات روايت مشهورى كه درباره جسمى واحوال روحى پيامبر اكرم (ص ) نقل شده است]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۵#link230 | روايات ديگرى در درباره سيره عملى رسول اكرم (ص )]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۵#link231 | عبادت پيامبر اكرم (ص ) از ساده روايات]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۶#link232 | سخاوت حضرت (ص ) و توجه ايشان به امر نيازمندان]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۶#link233 | رواياتى درباره پاره اى از سنن و آداب رسول الله (ص ) در معاشرت با مردم]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۶#link234 | از جمله سنن و آداب آن حضرت در امر نظافت و نزاهت]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۶#link235 | آداب آن جناب در سفر]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۷#link236 | رواياتى درباره آداب حضرتش در پوشاك و متعلقات آن]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۷#link237 | آداب آن حضرت در خوردنيها و آشاميدنى ها]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۸#link238 | آداب آن جناب در وضو ساختن و غسل نمودن]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۸#link238 | آداب آن جناب در وضو ساختن و غسل نمودن]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۸#link239 | از جمله آداب حضرتش در نماز و ملحقات آن]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۸#link239 | از جمله آداب حضرتش، در نماز و ملحقات آن]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۸#link240 | روزه گرفتن آن حضرت]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۸#link240 | آداب روزه گرفتن آن حضرت]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۹#link241 | جمله اى از آداب آن جناب در قرائت قرآن و دعا]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۹#link241 | جمله اى از آداب آن جناب، در قرائت قرآن و دعا]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۹#link242 | گفتارى پيرامون بندگى و بنده دارى]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۹#link242 | گفتارى پيرامون بندگى و بنده دارى]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۹#link243 | اعتبار عبوديت براى خداى سبحان]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۹#link244 | سلطنت حقيقى و مالكيت واقعى پروردگار منشاء وجوب انقياد موجودات در برابر اراده اواست]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۹#link245 | برده گيرى و اسباب آن]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۹#link245 | برده گيرى و اسباب آن]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۹#link246 | سير تاريخى برده گيرى]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۴۱#link261 | گفتارى چند، پيرامون عفو و مجازات]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۹#link247 | لغو دو سبب از اسباب بردگى (سلطه و قلدرى ولايت پدر و شوهر) در اسلام]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۳۹#link248 | برده گيرى اسراى جنگى در جنگ مسلمين با كفار، در اسلام پذيرفته شده است]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۴۰#link249 | راه برده گيرى در اسلام]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۴۰#link250 | رفتار و سيره اسلام درباره غلامان و كنيزان و عنايت بسيار به آزاد گشتن بردگان]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۴۰#link251 | سير برده گيرى در تاريخ]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۴۰#link252 | انديشه الغاى بردگى تا چه اندازه صحيح بوده است]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۴۰#link253 | لازمه زندگى اجتماعى ، محدوديت آزادى هاى فردى است]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۴۰#link254 | ميزان محدوديت آزادى در اجتماع ؟ و بيان صحت نظر و روش اسلام درباره برده گيرى وانطباق آن با عقل و فطرت]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۴۰#link255 | داستان بر انداختن برده گيرى به كجا انجاميد؟]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۴۰#link256 | ادامه برده گيرى در قرن حاضر به شكلى جديد (همان آتش و همان كاسه )]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۴۱#link257 | برده گيرى قرن بيستم توسط كشورهاى متمدن !]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۴۱#link258 | روش اسلام درباره بردگى حكيمانه ترين روش است]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۴۱#link259 | بررسى اين سخن كه منشاء انديشه الغاء بردگى ، تساوى حقوق افراد بشر بوده است]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۴۱#link260 | وجه علوم تشريع تملك مال براى بردگان و موقت كردن بردگى در اسلام]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۴۱#link261 | گفتارى چند در پيرامون عفو و مجازات]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۴۱#link262 | لزوم وجود سنخيت بين عمل و كيفر و پاداش]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۴۱#link263 | كيفر دادن در مقابل جرائم نشان دهنده يك نوع بردگى است]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۴۱#link264 | عفو و بخشش ، حد مشروعيت آن و اسبابى كه براى مغفرت در قرآن آمده است : (تو به وشفاعت )]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۴۲#link265 | مراتب عفو كه مترتب است بر مراتب گناه]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۶_بخش۴۲#link266 | انواع امر و نهى : جزائى اخلاقى]]


}}
}}
۲۰٬۱۶۸

ویرایش