۲۰٬۸۸۷
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱ بخش۴۷: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←آنچه كه علماى روانكاو و عصر جديد در نفى تجرد روح نفس كرده اند
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
<span id='link553'><span> | <span id='link553'><span> | ||
== | ==دلایل علماى روانكاو عصر جديد، در نفى «تجرّد نفس» == | ||
۲ - و اما آنچه كه علماى روانكاو عصر جديد در نفى «تجرّد نفس» فرض كرده اند، اين است كه: «نفس»، عبارت است از حالت متحدى كه از تأثير و تأثر حالات روحى پديد مى آيد. چون آدمى داراى ادراك به وسيله اعضاى بدن هست، داراى اراده هم هست، خوشنودى و محبت هم دارد، كراهت و بغض نيز دارد، و از اين قبيل حالات در آدمى بسيار است، كه وقتى دست به دست هم می دهند و اين، آن را و آن، اين را تعديل مى كند و خلاصه در يكديگر اثر مى گذارند، نتيجه اش اين می شود كه حالتى متحد پديد مى آيد كه از آن تعبير مى كنيم به «من». | ۲ - و اما آنچه كه علماى روانكاو عصر جديد در نفى «تجرّد نفس» فرض كرده اند، اين است كه: «نفس»، عبارت است از حالت متحدى كه از تأثير و تأثر حالات روحى پديد مى آيد. چون آدمى داراى ادراك به وسيله اعضاى بدن هست، داراى اراده هم هست، خوشنودى و محبت هم دارد، كراهت و بغض نيز دارد، و از اين قبيل حالات در آدمى بسيار است، كه وقتى دست به دست هم می دهند و اين، آن را و آن، اين را تعديل مى كند و خلاصه در يكديگر اثر مى گذارند، نتيجه اش اين می شود كه حالتى متحد پديد مى آيد كه از آن تعبير مى كنيم به «من». | ||
