۲۰٬۵۷۴
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱ بخش۲۹: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←يهود نسبت به هر ملت ديگرى نسبت به زندگى دنيا مريض تر است
| خط ۱۰۵: | خط ۱۰۵: | ||
==يهود نسبت به هر ملت ديگرى نسبت به زندگى دنيا مريض تر است == | ==يهود نسبت به هر ملت ديگرى نسبت به زندگى دنيا مريض تر است == | ||
«'''وَ لَتَجِدَنَّهُم أحرَصَ النَّاسِ عَلَى حَيَوةٍ'''»: اين جمله، به منزله دليلى است كه جملۀ «وَ لَن يَتَمَنَّوهُ أبَداً...» را بيان می كند، و شاهد بر اين است كه ايشان هرگز تمناى مرگ نمى كنند. چون مى بينيم كه از هر مردمى ديگر، به زندگى دنيا - كه يگانه مانع آرزوى آخرت، حرص بر آن است - حريص ترند. | |||
و | و اين كه كلمۀ «حَيَاة» را نكره آورد، براى تحقير دنيا بود، همچنان كه در آيه «وَ مَا هَذِهِ الحَيَوةُ الدُّنيَا إلّا لَهوٌ وَ لَعِبٌ وَ إنَّ الدَّارَ الآخِرَةَ لَهِىَ الحَيَوانُ لَو كَانُوا يَعلَمُونَ: اين زندگى دنيا، جز لهوى و لعبى نيست و تنها زندگى آخرت است كه حيات محض است، اگر بدانند» نيز، زندگى دنيا را به «لهو» و «لعب» تعبير كرده. | ||
«''' | «'''وَ مِنَ الَّذِينَ أشرَكُوا'''»: از ظاهر سياق بر مى آيد كه اين جمله، عطف است بر كلمۀ «النّاس»، و معنايش اين است كه يهوديان را مى يابى كه از همه مردم، حتى از مشركان، به دنیا حريص ترند. | ||
«''' | «'''وَ مَا هُوَ بِمُزَحزِحِهِ مِنَ العَذَابِ أن يُعَمَّرَ'''»: باز از ظاهر بر مى آيد كه كلمۀ «مَا» در اول اين جمله، «ماى» نافيه است، و ضمير «هُوَ»، يا ضمير شأن و قصه است، و جملۀ «أن يُعَمَّر»، مبتدا، و جملۀ «بِمُزَحزِحِهِ مِنَ العَذَابِ»، خبر آن باشد، و معنا چنين است كه: «قصه از اين قرار است كه آرزوى هزار سال عمر، او را از عذاب دور نمی كند». و يا راجع است به اين كه قبلا فرمود: «يك يك آنان دوست می دارند هزار سال زندگى كنند»، و معنا چنين است كه: «آن، يعنى دوستى هزار سال عمر، او را از عذاب دور نمی كند». | ||
و جملۀ «أن يُعَمَّر»، همان ضمير را بيان مى كند، و معناى آيه اين است كه: يهوديان هرگز آرزوى مرگ نمى كنند، بلكه سوگند می خورم كه ايشان را حريص ترين مردم بر زندگى ناچيز و پست و جلوگير و مزاحم از زندگى سعيده آخرت خواهى يافت، بلكه نه تنها حريص ترين مردم، كه حتى حريص تر از مشركان خواهى يافت، كه اصلا به قيامت و حشر و نشر معتقد نيستند. | |||
آرى، يك يك يهود را خواهى يافت كه دوست می دارد طولانى ترين عمرها را داشته باشد، و حال آن كه طولانى ترين عمر، او را از عذاب دور نمی كند. چون عمر هرچه باشد، بالاخره روزى به سر می رسد. | |||
«''' | «'''يَوَدُّ أحَدُهُم لَو يُعَمَّرُ ألفَ سَنَةٍ '''»: منظور از هزار سال، طولانى ترين عمر است، و كلمه «هزار»، كنايه از بسيارى است. چون در عرب، آخرين مراتب عدد از نظر وضع فردى است، و بيش از آن اسم جداگانه ندارد، بلكه با تكرار «هزار هزار»، و يا تركيب «ده هزار و صد هزار»، تعبير می شود. | ||
«'''وَ اللّهُ بَصِيرٌ بِمَا يَعمَلُونَ'''»: كلمۀ «بَصِير»، از اسماء حُسناى الهى است، و معنايش، علم به ديدنی ها است، نه اين كه به معناى بينا و داراى چشم باشد، و در نتيجه «بصير»، از شعب اسم «عليم» است. | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱ صفحه : ۳۴۵ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱ صفحه : ۳۴۵ </center> | ||
<span id='link355'><span> | <span id='link355'><span> | ||
==بهانه يهود براى عدم ايمان به قرآن: ما با جبرئيل دشمنيم == | ==بهانه يهود براى عدم ايمان به قرآن: ما با جبرئيل دشمنيم == | ||
قل من كان عدوا لجبريل فانه نزله على قلبك ... سياق دلالت دارد بر اينكه آيه شريفه در پاسخ از سخنى نازل شده كه يهود گفته بودند، و آن اين بوده كه ايمان نياوردن خود را بر آنچه بر رسولخدا (ص ) نازل شده تعليل كرده اند باينكه ما با جبرئيل كه براى او وحى مى آورد دشمنيم ، شاهد بر اينكه يهود چنين حرفى زده بودند اينستكه خداى سبحان درباره قرآن و جبرئيل با هم در اين دو آيه سخن گفته ، رواياتى هم كه در شاءن نزول آيه وارد شده ، اين استفاده ما را تاءييد ميكند. | قل من كان عدوا لجبريل فانه نزله على قلبك ... سياق دلالت دارد بر اينكه آيه شريفه در پاسخ از سخنى نازل شده كه يهود گفته بودند، و آن اين بوده كه ايمان نياوردن خود را بر آنچه بر رسولخدا (ص ) نازل شده تعليل كرده اند باينكه ما با جبرئيل كه براى او وحى مى آورد دشمنيم ، شاهد بر اينكه يهود چنين حرفى زده بودند اينستكه خداى سبحان درباره قرآن و جبرئيل با هم در اين دو آيه سخن گفته ، رواياتى هم كه در شاءن نزول آيه وارد شده ، اين استفاده ما را تاءييد ميكند. | ||
