۲۰٬۳۰۵
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱ بخش۲۰: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←اثبات شفاعت در دسته اى ديگر از آيات قرآن
| خط ۹۸: | خط ۹۸: | ||
و آيه: «قُل لِلّهِ الشَّفَاعَةُ جَمِيعاً: بگو شفاعت، همه اش مال خداست». | و آيه: «قُل لِلّهِ الشَّفَاعَةُ جَمِيعاً: بگو شفاعت، همه اش مال خداست». | ||
و نيز فرموده: «لَهُ مَا فِى السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِى | و نيز فرموده: «لَهُ مَا فِى السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِى الأرضِ مَن ذَا الَّذِى يَشفَعُ عِندَهُ إلّا بِإذنِهِ يَعلَمُ مَا بَينَ أيدِيهِم وَ مَا خَلفَهُم: مر او راست آنچه در آسمان ها و آنچه در زمين است، كيست كه بدون اذن او، نزد او شفاعتى كند؟ او می داند اعمالى را كه يك يك آنان كرده اند، و همچنين آثاری كه از خود به جاى نهاده اند». | ||
و نيز فرموده: «إنَّ رَبَّكُمُ اللّهُ الَّذِى خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ | و نيز فرموده: «إنَّ رَبَّكُمُ اللّهُ الَّذِى خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الأرضَ فِى سِتَّةِ أيّامٍ ثُمَّ استَوَى عَلَى العَرشِ يُدَبِّرُ الأمرَ مَا مِن شَفِيعٍ إلّا مِن بَعدِ إذنِهِ: به درستى پروردگار شما تنها اللّه است، كه آسمان ها و زمين را در شش روز بيافريد، آنگاه بر عرش مسلط گشته، تدبير امر نمود، هيچ شفيعى نيست مگر بعد از آن كه او اجازه دهد». | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱ صفحه : ۲۳۶ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱ صفحه : ۲۳۶ </center> | ||
و نيز فرموده: «وَ قَالُوا اتَّخَذَ الرَّحمَنُ وَلَداً سُبحَانَهُ بَل عِبَادٌ مُكرَمُونَ لَا يَسبِقُونَهُ بِالقَولِ وَ هُم بِأمرِهِ يَعمَلُونَ يَعلَمُ مَا بَينَ أيدِيهِم وَ مَا خَلفَهُم وَ لَا يَشفَعُونَ إلّا لِمَنِ ارتَضَى وَ هُم مِن خَشيَتِهِ مُشفِقُونَ: گفتند: خدا فرزندى گرفته، منزه است خدا، بلكه فرشتگان بندگان آبرومند اويند كه در سخن از او پيشين مى گيرند، و به امر او عمل مى كنند، و او می داند آنچه را كه آنان مى كنند، و آنچه اثر كه دنبال كرده هايشان می ماند، و ايشان شفاعت نمى كنند، مگر كسى را كه خدا راضى باشد، و نيز ايشان از ترس او همواره در حالت اشفاق اند». | و نيز فرموده: «وَ قَالُوا اتَّخَذَ الرَّحمَنُ وَلَداً سُبحَانَهُ بَل عِبَادٌ مُكرَمُونَ لَا يَسبِقُونَهُ بِالقَولِ وَ هُم بِأمرِهِ يَعمَلُونَ يَعلَمُ مَا بَينَ أيدِيهِم وَ مَا خَلفَهُم وَ لَا يَشفَعُونَ إلّا لِمَنِ ارتَضَى وَ هُم مِن خَشيَتِهِ مُشفِقُونَ: گفتند: خدا فرزندى گرفته، منزه است خدا، بلكه فرشتگان بندگان آبرومند اويند كه در سخن از او پيشين مى گيرند، و به امر او عمل مى كنند، و او می داند آنچه را كه آنان مى كنند، و آنچه اثر كه دنبال كرده هايشان می ماند، و ايشان شفاعت نمى كنند، مگر كسى را كه خدا راضى باشد، و نيز ايشان از ترس او همواره در حالت اشفاق اند». | ||
