۲۰٬۳۵۱
ویرایش
خط ۲۱۱: | خط ۲۱۱: | ||
<center> «'''بیان آیات'''» </center> | <center> «'''بیان آیات'''» </center> | ||
«''' | «'''وَ قُلنَا يَا آدَمُ اسكُن... '''»: با اين كه داستان سجده كردن ملائكه براى آدم، در چند جاى قرآن كريم تكرار شده، مسئله بهشت آدم و داستان آن، جز در سه جا نيامده: | ||
اول در همين آيات مورد | اول: در همين آيات مورد بحث، از سوره «بقره». | ||
دوم در سوره | دوم: در سوره «اعراف» كه فرموده: | ||
«وَ يَا آدَمُ اسكُن أنتَ وَ زَوجُكَ الجَنَّةَ فَكُلَا مِن حَيثُ شِئتُمَا وَ لَا تَقرَبَا هَذِهِ الشَّجَرَةَ فَتَكُونَا مِنَ الظَّالِمِينَ * فَوَسوَسَ لَهُمَا الشَّيطَانُ لِيُبدِىَ لَهُمَا مَا وُرِىَ عَنهُمَا مِن سَوءَاتِهِمَا وَ قَالَ مَا نَهَيكُمَا رَبُّكُمَا عَن هَذِهِ الشَّجَرَةَ إلّا أن تَكُونَا مَلَكَينِ أو تَكُونَا مِنَ الخَالِدِينَ * وَ قَاسَمَهُمَا إنّى لَكُمَا لَمِنَ النَّاصِحِينَ * فَدَلَّيهُمَا بِغُرُورٍ فَلَمَّا ذَاقَا الشَّجَرَةَ بَدَت لَهُمَا سَوءَاتُهُمَا وَ طَفِقَا يَخصِفَانِ عَلَيهِمَا مِن وَرَقِ الجَنَّةِ وَ نَادَيهُمَا رَبُّهُمَا ألَم أنهَكُمَا عَن تِلكُمَا الشَّجَرَةَ وَ أقُل لَكُمَا إنَّ الشَّيطَانَ لَكُمَا عَدُوٌّ مُبِينٌ * قَالَا رَبَّنَا ظَلَمنَا أنفُسَنَا وَ إن لَم تَغفِر لَنَا وَ تَرحَمنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ الخَاسِرِينَ * قَالَ اهبِطُوا بَعضُكُم لِبَعضٍ عَدُوٌّ وَ لَكُم فِى الأرضِ مُستَقَرٌّ وَ مَتَاعٌ إلَى حِينٍ * قَالَ فِيهَا تَحيَونَ وَ فِيهَا تَمُوتُونَ وَ مِنهَا تُخرَجُونَ...»: | |||
و | و اى آدم! تو و همسرت در بهشت مسكن كنيد، و از آن هر قدر كه می خواهيد، بخوريد، ولى نزديك اين درخت مشويد، كه در آن صورت از ستمكاران خواهيد شد. پس شيطان، آن دو را وسوسه كرد، تا بلكه بتواند عيب هایى از ايشان كه پوشيده بود، آشكار سازد. و لذا گفت: پروردگار شما، شما را از اين درخت نهى نكرده، مگر براى اين كه در نتيجه خوردن از آن، مبدّل به فرشته نشويد و يا از جاودانان در بهشت نگرديد، (و اگر شما از آن بخوريد، هميشه در بهشت خواهيد ماند). | ||
آنگاه براى آن دو سوگند ياد كرد كه من از خيرخواهان شمايم. به اين وسيله و با نيرنگ هاى خود، آن دو را به خود نزديك كرد، تا آن كه از درخت بخوردند. همين كه خوردند، عيبشان ظاهر شد، ناگزير شروع كردند از برگ هاى بهشتى بر خود پوشيدن، و پروردگارشان ندايشان داد: كه مگر به شما نگفتم: از اين درخت مخوريد؟ و مگر نگفتم شيطان براى شما دشمنى است آشكار؟! گفتند: پروردگارا! ما به خويشتن ستم كرديم، اگر ما را نبخشى و رحم نكنى، حتما از زيانكاران خواهيم شد. فرمود: از بهشت پایين برويد، كه بعضى بر بعضى ديگر دشمن ايد، و زمين تا مدتى معين (يعنى تا هنگام مرگ)، جايگاه شماست و نيز فرمود: در همان جا زندگى كنيد، و در آن جا بميريد، و از همان جا دوباره بيرون شويد. | |||
گفتند: پروردگارا ما | |||
{{تغییر صفحه | قبلی=تفسیر:المیزان جلد۱ بخش۱۵ | بعدی = تفسیر:المیزان جلد۱ بخش۱۷}} | {{تغییر صفحه | قبلی=تفسیر:المیزان جلد۱ بخش۱۵ | بعدی = تفسیر:المیزان جلد۱ بخش۱۷}} | ||
[[رده:تفسیر المیزان]] | [[رده:تفسیر المیزان]] |
ویرایش