۲۰٬۳۳۹
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱ بخش۶: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←حقايقى كه شخص سليم الفطره به آن ها ايمان مى آورد
| خط ۱۱۷: | خط ۱۱۷: | ||
<span id='link86'><span> | <span id='link86'><span> | ||
پس شخصی كه سلامت فطرت داشته باشد، خواه ناخواه، به موجودى غايب از حس خودش ایمان دارد. موجودی كه هستى خودش و هستى همۀ عالم، مستند به آن موجود است. | پس شخصی كه سلامت فطرت داشته باشد، خواه ناخواه، به موجودى غايب از حس خودش ایمان دارد. موجودی كه هستى خودش و هستى همۀ عالم، مستند به آن موجود است. | ||
از اين جا معلوم شد كه: اين پنج صفتى كه خدای تعالى، آن ها را زمينۀ هدايت قرآنى خود قرار داده، صفاتى است كه فطرت سالم در آدمى ايجاد مى كند و در آيات مورد بحث، به دارندگان چنين | شخص دارای فطرت سالم، بعد از آن كه به چنين موجودى غيبى ايمان آورد و اعتراف كرد، فكر مى كند كه اين مبدأ كه حتى دقيقه اى از دقایق از حوائج موجودات غافل نمی ماند، و براى هر موجودى آن چنان سرپرستى دارد كه گویى غير از آن ديگر مخلوقى ندارد، چگونه ممكن است از هدايت بندگانش غافل بماند، و راه نجات از اعمال مهلك و اخلاق مهلك را به آنان ننمايد؟ | ||
همين سؤالى كه از خود مى كند و سؤالات ديگرى كه از آن زایيده می شود، سر از مسئله توحيد و نبوّت و معاد در مى آورد و در نتيجه، خود را ملزم می داند كه در برابر آن مبدء يكتا خضوع كند. چون خالق و ربّ او و ربّ همه عالم است. | |||
و نيز، خود را ملزم می داند كه در جستجوى هدايت او برآيد و وقتى به هدايت او رسيد، آنچه در وُسع او هست - از مال و جاه و علم و فضيلت - همه را در راه احيا آن هدايت و نشر آن دين به كار بندد، و اين همان نماز و انفاق است. امّا نه نماز و زكات قرآن، چون گفتار ما درباره شخص سليم الفطره اى است كه اين ها را در فطرت خود مى يابد، بلكه نماز و زكاتی كه فطرتش به گردنش مى اندازد، و او هم از فطرتش مى پذيرد. | |||
از اين جا معلوم شد كه: اين پنج صفتى كه خدای تعالى، آن ها را زمينۀ هدايت قرآنى خود قرار داده، صفاتى است كه فطرت سالم در آدمى ايجاد مى كند و در آيات مورد بحث، به دارندگان چنين فطرتى، وعده می دهد كه به زودى به وسيله قرآنش، ايشان را هدايت مى كند. البتّه هدايتى زائد بر هدايت فطرتشان. | |||
پس اعمال پنج گانه نامبرده، متوسط ميان دو هدايت اند: هدايتى سابق بر آن اعمال، و هدايتى لاحق به آن ها، و اعتقاد صادق و اعمال صالح ميان دو هدايت واسطه اند، به طوری كه اگر بعد از هدايت فطرت، آن اعتقاد و آن اعمال نباشد، هدايت دومى دست نمى دهد. | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱ صفحه : ۷۲ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱ صفحه : ۷۲ </center> | ||
<span id='link87'><span> | <span id='link87'><span> | ||
