۱۹٬۲۰۱
ویرایش
خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
و اين مطلب، رواياتى را كه هم از طرق عامّه و هم از طرق اماميه وارد شده است، تأيد مى كند. چون مضمون آن روايات، اين است كه آيه شريفه، در باره ولايت على «عليه السلام» نازل شده، و خداوند، رسول خدا «صلى الله عليه و آله» را به تبليغ آن مأمور نموده، و آن جناب از اين عمل بيمناك بوده، كه مبادا مردم خيال كنند وى از پيش خود، پسر عمّ خود را جانشين خود قرار داده است، و به همين ملاحظه، انجام آن امر را به انتظار موقع مناسب تأخير انداخت، تا اين كه اين آيه نازل شد. ناچار در «غدير خُم»، آن را عملى كرد و در آن جا فرمود: «مَن كُنتُ مَولَاهُ فَهَذَا عَلِىٌّ مَولَاهُ». يعنى هر كه من مولاى اويم، اين - على بن ابی طالب - نيز مولاى اوست. | و اين مطلب، رواياتى را كه هم از طرق عامّه و هم از طرق اماميه وارد شده است، تأيد مى كند. چون مضمون آن روايات، اين است كه آيه شريفه، در باره ولايت على «عليه السلام» نازل شده، و خداوند، رسول خدا «صلى الله عليه و آله» را به تبليغ آن مأمور نموده، و آن جناب از اين عمل بيمناك بوده، كه مبادا مردم خيال كنند وى از پيش خود، پسر عمّ خود را جانشين خود قرار داده است، و به همين ملاحظه، انجام آن امر را به انتظار موقع مناسب تأخير انداخت، تا اين كه اين آيه نازل شد. ناچار در «غدير خُم»، آن را عملى كرد و در آن جا فرمود: «مَن كُنتُ مَولَاهُ فَهَذَا عَلِىٌّ مَولَاهُ». يعنى هر كه من مولاى اويم، اين - على بن ابی طالب - نيز مولاى اوست. | ||
اما «ولايت»: بايد دانست همان طورى كه در زمان رسول خدا، امور امت و رتق و فتق آن به دست آن جناب اداره مى شده، به طور مسلّم و بدون هيچ ابهامى پس از در گذشت وى نيز، شخصى لازم است كه اين امر مهم را عهده دار باشد، و قطعا هيچ عاقلى به خود اجازه نمى دهد كه توهم كند دينى چنين وسيع و عالمگير، دينى كه از طرف خداى جهان، جهانى و ابدى اعلام و معرفى شده است، دينى كه وسعت معارفش جميع مسائل اعتقادى و همه اصول اخلاقى و احكام فرعى را كه تمامى قوانين مربوط به حركات و سكنات فردى و اجتماعى انسانى را متضمن است، بر خلاف ساير قوانين و استثناء احتياج به حافظ و كسى كه آن طور كه شايد و بايد آن را نگهدارى كند، ندارد، و يا توهم كند كه مجتمع اسلامى | * '''اما «ولايت»:''' | ||
بايد دانست همان طورى كه در زمان رسول خدا، امور امت و رتق و فتق آن به دست آن جناب اداره مى شده، به طور مسلّم و بدون هيچ ابهامى پس از در گذشت وى نيز، شخصى لازم است كه اين امر مهم را عهده دار باشد، و قطعا هيچ عاقلى به خود اجازه نمى دهد كه توهم كند دينى چنين وسيع و عالمگير، دينى كه از طرف خداى جهان، جهانى و ابدى اعلام و معرفى شده است، دينى كه وسعت معارفش جميع مسائل اعتقادى و همه اصول اخلاقى و احكام فرعى را كه تمامى قوانين مربوط به حركات و سكنات فردى و اجتماعى انسانى را متضمن است، بر خلاف ساير قوانين و استثناء احتياج به حافظ و كسى كه آن طور كه شايد و بايد آن را نگهدارى كند، ندارد، و يا توهم كند كه مجتمع اسلامى استثناءً و بر خلاف همه مجتمعات انسانى بى نياز از والى و حاكمى است كه امور آن را تدبير و اداره نمايد. كيست كه چنين توهمى بكند؟! و اگر كرد، جواب كسى را كه از سيره رسول خدا «صلى الله عليه و آله» بپرسد، چه مى گويد؟! | |||
زيرا سیرۀ رسول خدا «صلى الله عليه و آله»، بر اين بود كه هر وقت به عزم جنگ از شهر بيرون مى رفتند، كسى را به جانشينى خود و به منظور اداره امور اجتماعى مسلمين جاى خود مى گذاشتند. كما اين كه على بن ابی طالب «عليه السلام» را در جنگ «تبوك»، جانشين خود در مدينه قرار دادند. | زيرا سیرۀ رسول خدا «صلى الله عليه و آله»، بر اين بود كه هر وقت به عزم جنگ از شهر بيرون مى رفتند، كسى را به جانشينى خود و به منظور اداره امور اجتماعى مسلمين جاى خود مى گذاشتند. كما اين كه على بن ابی طالب «عليه السلام» را در جنگ «تبوك»، جانشين خود در مدينه قرار دادند. | ||
خط ۳۷: | خط ۳۹: | ||
على «عليه السلام» هم كه عشق مفرطى به شهادت در راه خدا داشت، عرض كرد: آيا مرا خليفه و جانشين خود در مدينه قرار مى دهى، با اين كه در شهر، جز زنان و كودكان كسى باقى نمانده؟! | على «عليه السلام» هم كه عشق مفرطى به شهادت در راه خدا داشت، عرض كرد: آيا مرا خليفه و جانشين خود در مدينه قرار مى دهى، با اين كه در شهر، جز زنان و كودكان كسى باقى نمانده؟! | ||
پيامبر فرمود: «آيا راضى نيستى كه نسبت تو، به | پيامبر فرمود: «آيا راضى نيستى كه نسبت تو، به من، نسبت هارون باشد به موسى، با اين تفاوت كه بعد از موسى، پيغمبرانى آمدند و پس از من پيغمبرى نخواهد آمد»؟! | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۶ صفحه : ۷۰ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۶ صفحه : ۷۰ </center> | ||
و همچنين، آن حضرت در ساير شهرهایى كه آن روز به دست مسلمين فتح شده بود، مانند مكه و طائف و يمن و امثال آن ها، جانشينان و حكامى نصب مى فرمود. و نيز بر لشكرها، چه كوچك و چه بزرگ كه به اطراف مى فرستادند، امراء و پرچمدارانى مى گماردند. | و همچنين، آن حضرت در ساير شهرهایى كه آن روز به دست مسلمين فتح شده بود، مانند مكه و طائف و يمن و امثال آن ها، جانشينان و حكامى نصب مى فرمود. و نيز بر لشكرها، چه كوچك و چه بزرگ كه به اطراف مى فرستادند، امراء و پرچمدارانى مى گماردند. |
ویرایش