۱۹٬۲۴۱
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱ بخش۱: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←علت سبقت معانى مادى كلمات وضع شده به ذهن
| خط ۱۲۵: | خط ۱۲۵: | ||
و همچنين، وقتى كلمات آسمان و زمين، و لوح و قلم، و عرش و كرسى، و فرشته و بال فرشته، و شيطان و لشگريان او، از پياده نظام و سواره نظامش را مى شنويم، مصاديق طبيعى و مادى آن به ذهن ما سبقت می جويد و قبل از هر معناى ديگرى، داخل در فهم ما مى شود. | و همچنين، وقتى كلمات آسمان و زمين، و لوح و قلم، و عرش و كرسى، و فرشته و بال فرشته، و شيطان و لشگريان او، از پياده نظام و سواره نظامش را مى شنويم، مصاديق طبيعى و مادى آن به ذهن ما سبقت می جويد و قبل از هر معناى ديگرى، داخل در فهم ما مى شود. | ||
و چون مى شنويم كه می گويند: خدا، | و چون مى شنويم كه می گويند: خدا، عالَم را خلق كرده، و يا فلان كار را كرده، و يا به فلان چيز عالِم است، و يا فلان چيز را اراده كرده و يا خواسته، و يا مى خواهد؛ همه اين ها را مانند خلق، و علم، و اراده، و مشيّت، خودمان مقيّد به زمانش مى كنيم. چون معهود در ذهن ما اين است كه خواسته ماضى و مربوط به گذشته است، و می خواهد مضارع و مربوط به آينده است، درباره (خواسته و می خواهد) خدا همين فرق را مى گذاريم. | ||
باز وقتى مى شنويم كه خدای تعالى مى فرمايد: «وَ لَدَينَا مَزِيدٌ نزد ما بيشتر هم هست». و يا مى فرمايد: «لاتّخذناهُ مِن لَدُنّا از نزد خود مى گيريم نه از ميان شما). و يا مى فرمايد: «وَ مَا عِندَ اللهِ خَيرٌ: آنچه نزد خدا است، بهتر است». و يا مى فرمايد: «إلَيهِ تُرجَعُون: به نزد او بر مى گرديد»، فورا به ذهنمان مى رسد كه كلمه «نزد»، همان معنایى را درباره خدا مى دهد كه درباره ما مى دهد، و آن عبارت است از: حضور در مكانى كه ما هستيم. | باز وقتى مى شنويم كه خدای تعالى مى فرمايد: «وَ لَدَينَا مَزِيدٌ نزد ما بيشتر هم هست». و يا مى فرمايد: «لاتّخذناهُ مِن لَدُنّا از نزد خود مى گيريم نه از ميان شما). و يا مى فرمايد: «وَ مَا عِندَ اللهِ خَيرٌ: آنچه نزد خدا است، بهتر است». و يا مى فرمايد: «إلَيهِ تُرجَعُون: به نزد او بر مى گرديد»، فورا به ذهنمان مى رسد كه كلمه «نزد»، همان معنایى را درباره خدا مى دهد كه درباره ما مى دهد، و آن عبارت است از: حضور در مكانى كه ما هستيم. | ||
