۱۹٬۳۱۳
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۷ بخش۴۳: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
«'''وَ هَذَا كِتَابٌ أَنزَلْنَاهُ مُبَارَكٌ ...'''»: | «'''وَ هَذَا كِتَابٌ أَنزَلْنَاهُ مُبَارَكٌ ...'''»: | ||
يعنى: و اين كتاب، كتابى است مبارك كه در خصايص مذكور در سابق، با كتاب موسى | يعنى: و اين كتاب، كتابى است مبارك كه در خصايص مذكور در سابق، با كتاب موسى «عليه السلام» اشتراك دارد. پس آن را نيز بايد پيروى كنيد. | ||
«'''أَن تَقُولُوا إِنَّمَا أُنزِلَ | «'''أَن تَقُولُوا إِنَّمَا أُنزِلَ الْكِتَابُ عَلى طائفَتَينِ مِن قَبْلِنَا ...'''»: | ||
معناى «أن | معناى «أن تَقُولُوا»، «كَرَاهَة أن تَقُولُوا: تا نگوييد» است، و اين نحو تعبير در كلام عرب بسيار است، و جمله مذكور، متعلق است به كلمه «أنزَلنَاهُ» كه در آيه قبل بود. | ||
و مقصود از «دو طايفه قبل از ما»، يهود و نصارا است، كه انجيل و تورات برايشان نازل شد. زيرا كتب ديگرى كه به | و مقصود از «دو طايفه قبل از ما»، يهود و نصارا است، كه انجيل و تورات برايشان نازل شد. زيرا كتب ديگرى كه به انبياء قبل از موسى و عيسى «عليهما السلام» نازل شد، مانند كتاب نوح و كتاب ابراهيم «عليه السلام»، مانند اين دو كتاب مشتمل بر جزئيات و تفصيل شرايع نبوده، و تنها متعرض اصول و كليات شرايع بوده است. و اما كتب ديگرى كه به ساير انبيا نسبت داده شده، از قبيل زبور داوود و امثال آن، اصلا متعرض شرايع نبوده، معاصران رسول خدا «صلى الله عليه و آله و سلم» از آن اطلاعى نداشته اند. | ||
به هر حال معناى آيه مورد بحث، اين است كه: ما قرآن را نازل كرديم تا نگويند كتاب آسمانى كه متعرض جزئيات شرايع الهى باشد، همان دو كتاب انجيل و تورات بود، كه به دو طايفه قبل از ما، يعنى يهود و نصارا نازل شد، و ما از تلاوت و آموختن آن غفلت ورزيديم و با غفلت هم حرجى بر ما نيست. | به هر حال معناى آيه مورد بحث، اين است كه: ما قرآن را نازل كرديم تا نگويند كتاب آسمانى كه متعرض جزئيات شرايع الهى باشد، همان دو كتاب انجيل و تورات بود، كه به دو طايفه قبل از ما، يعنى يهود و نصارا نازل شد، و ما از تلاوت و آموختن آن غفلت ورزيديم و با غفلت هم حرجى بر ما نيست. | ||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
يعنى: و تا نگوييد اگر به ما هم كتابى نازل مى شد، ما از ايشان (يهود و نصارا) بهتر و زودتر هدايت مى يافتيم. | يعنى: و تا نگوييد اگر به ما هم كتابى نازل مى شد، ما از ايشان (يهود و نصارا) بهتر و زودتر هدايت مى يافتيم. | ||
«''' | «''' فَقَد جَاءَكُم بَيِّنَةٌ مِن رَبِّكُم '''» - اين جمله، تفريع بر جمله «أن تَقُولُوا»، و جمله «أو تَقُولُوا»، هر دو است، و اگر در آن، «كتاب» را بيّنه خوانده، براى اين است كه دلالت كند بر اين كه حجيت كتاب و دلالتش روشن و واضح است، و ديگر براى كسى عذرى و بهانه اى باقى نمانده. و كلمه «يَصدِفُونَ»، از ماده «صدف» است كه معناى اعراض را مى دهد، و معناى بقيه آيه روشن است. | ||
==بحث روايتى: (چند روايت در ذيل آيه: | ==بحث روايتى: (چند روايت در ذيل آيه: «قُل تَعَالَوا أتلُ» و...)== | ||
در تفسير عياشى، از ابى بصير نقل شده كه گفت: من در خدمت امام ابى جعفر (عليه السلام) نشسته بودم، و آن جناب بر بساط خود به متكايى تكيه داشت. در اين بين شروع كرد به تلاوت آيات محكمه اى از سوره انعام، كه دستخوش نسخ نشده است، و وقتى به آيه: «قل تعالوا أتل ما حرم ربكم عليكم ألّا تشركوا به شيئا» رسيد، فرمود: اين آيات را هفتاد هزار ملك مشايعت نمود. | در تفسير عياشى، از ابى بصير نقل شده كه گفت: من در خدمت امام ابى جعفر (عليه السلام) نشسته بودم، و آن جناب بر بساط خود به متكايى تكيه داشت. در اين بين شروع كرد به تلاوت آيات محكمه اى از سوره انعام، كه دستخوش نسخ نشده است، و وقتى به آيه: «قل تعالوا أتل ما حرم ربكم عليكم ألّا تشركوا به شيئا» رسيد، فرمود: اين آيات را هفتاد هزار ملك مشايعت نمود. | ||
