۱۹٬۲۴۱
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۰ بخش۶: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←قضاء حتمى خداوند اين است كه فاسقان ايمان نخواهند آورد
| خط ۲۲۰: | خط ۲۲۰: | ||
==قضاء حتمى خداوند اين است كه فاسقان ايمان نخواهند آورد == | ==قضاء حتمى خداوند اين است كه فاسقان ايمان نخواهند آورد == | ||
«'''كَذَلِك حَقَّت | «'''كَذَلِك حَقَّت كلِمَتُ رَبِّك عَلى الَّذِينَ فَسقُوا أَنّهُمْ لا يُؤْمِنُونَ'''»: | ||
از ظاهر سياق بر مى آيد آن كلمه اى كه خداى | از ظاهر سياق بر مى آيد آن كلمه اى كه خداى سبحان، با آن كلمه، عليه فاسقان تكلم كرده، جملۀ «أنَّهُم لَا يُؤمِنُون» است. و معناى آيه اين است كه: | ||
و بنابراين، اشاره با | خداى تعالى، قضایى حتمى عليه فاسقان رانده. و آن، اين است كه فاسقان - البته مادام كه بر حال فسق باقى هستند - ايمان نخواهند آورد، و هدايت الهى به ايمان، شامل حالشان نخواهد شد. و اين معنا در جاى ديگر نيز، آمده. آن جا كه فرموده: «وَ اللّهُ لَا يَهدِى القَومَ الفَاسِقِينَ». | ||
بنابراين، اشاره با كلمۀ «كَذَلِكَ»، به مضمون آيه قبلى است، كه سخن از روگردانى مشركان از حق داشت، كه اين روگردانى همان فسق از راه حق بود، و در نتيجه در ضلالت واقع شدند. چون بعد از حق، چيزى به جز ضلالت نخواهد بود. | |||
