تفسیر:المیزان جلد۱۰ بخش۱۷: تفاوت میان نسخه‌ها

و ظاهرا منظور از توبه در آيه شريفه ، ايمان است ، همچنانكه در آيه زير نيز چنين است : «'''فاغفر للذين تابوا و اتبعوا سبيلك '''». و بنابراين ، پاسخ از اينكه با ذكر استغفار ذكر توبه چه معنا دارد روشن مى شود و همچنين پاسخ از اينكه چرا جمله «'''توبوا اليه با حرف ثم عطف به جمله ((و ان استغفروا ربكم '''» گرديد معلوم شد، زيرا بنا به تفسيرى كه ما براى آيه كرديم معناى آيه چنين مى شود: بعد از اين ديگر پرستش ‍ بتها را ترك بگوييد، و از پروردگارتان نسبت به نافرمانى هائى كه تاكنون داشتيد آمرزش بخواهيد، آنگاه به پروردگارتان ايمان بياوريد.

ولى بعضى از مفسرين گفته اند: معناى آيه اين است كه طلب مغفرت كنيد و اين مغفرت را هدف خود قرار بدهيد و سپس براى رسيدن به اين هدف توبه كنيد. و اين معنائى است ناخوشايند. بعضى ديگر براى توجيه آيه خود را به زحمت انداخته و گفته اند: معنايش اينست كه از گناهان گذشته خود طلب مغفرت كنيد، و سپس از اين به بعد هم هر وقت گناهى مرتكب شديد توبه كنيد.

مفسرى ديگر خود را به تكلف وا داشته و گفته است : كلمه «'''ثم '''» در آيه شريفه به معناى «'''واو'''» است ، چون توبه و استغفار يك چيز مى باشند.

«'''يمتعكم متاعا حسنا الى اجل مسمى '''» - «'''اجل مسمى '''» آن زمان و لحظه اى است كه زندگى به آن منتهى شده و در آن نقطه ، پايان مى يابد و به هيچ وجه از آن تخطى نمى كند. پس ، منظور از جمله «'''يمتعكم '''» بهره مند كردن در حيات دنيا و بلكه بهره مند كردن با زندگى دنيا است ، چون خداى عز وجل زندگى دنيا را در چند جا از كلام مجيدش «'''متاع '''» ناميده ، پس «'''متاع حسن '''» تا «'''اجل مسمى '''» چيزى جز زندگى خوب دنيوى نمى تواند باشد.