۱۹٬۲۴۱
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۲ بخش۱۸: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←معناى جملۀ شیطان که گفت: «لَأُزَيِّنَنَّ لَهُم فِى الأرض»
| خط ۱۵۵: | خط ۱۵۵: | ||
==معناى جملۀ شیطان که گفت: «لَأُزَيِّنَنَّ لَهُم فِى الأرض»== | ==معناى جملۀ شیطان که گفت: «لَأُزَيِّنَنَّ لَهُم فِى الأرض»== | ||
و اين كه ابليس گفت: «لَأُزَيِّنَنَّ لَهُم فِى الأرض»، منظورش اين است كه باطل را - و يا به طورى كه بعضى گفته اند گناهان را - در نظر بشر زينت مى دهم. البته معناى اول جامع تر است و به هر حال مفعول حذف شده و ظاهرا از آن اعراض شده، و فعل «أُزَيِّنَنَّ»، به جاى لازم استعمال شده و غرض اصلى، بيان همان لازم است كه عبارت است از فريب دادن. چون وقتى گفته مى شود: «زُيِّنَ لَهُ كَذَا وَ كَذَا»، معنايش اين است: فلانى او را فريب داد و به آن كار وادار نمود. | و اين كه ابليس گفت: «لَأُزَيِّنَنَّ لَهُم فِى الأرض»، منظورش اين است كه باطل را - و يا به طورى كه بعضى گفته اند گناهان را - در نظر بشر زينت مى دهم. | ||
البته معناى اول جامع تر است و به هر حال مفعول حذف شده و ظاهرا از آن اعراض شده، و فعل «أُزَيِّنَنَّ»، به جاى لازم استعمال شده و غرض اصلى، بيان همان لازم است كه عبارت است از فريب دادن. چون وقتى گفته مى شود: «زُيِّنَ لَهُ كَذَا وَ كَذَا»، معنايش اين است: فلانى او را فريب داد و به آن كار وادار نمود. | |||
و ضمير «هُم»، به دلالت سياق، به آدم و ذرّيه اش بر مى گردد. و مقصود از «زينت دادن براى آنان در زمين»، اين است كه: آدميان را در زندگى زمينی شان - كه همان زندگى دنيا باشد - فريب مى دهم، و چون مسأله زينت دادن، نزديك ترين سبب است براى مسبّب - كه همان گمراهى است - لذا عطف جملۀ «وَ لَأُغوِيَنَّهُم أجمَعِين» بر آن، عطف مسبّب است بر سبب. | و ضمير «هُم»، به دلالت سياق، به آدم و ذرّيه اش بر مى گردد. و مقصود از «زينت دادن براى آنان در زمين»، اين است كه: آدميان را در زندگى زمينی شان - كه همان زندگى دنيا باشد - فريب مى دهم، و چون مسأله زينت دادن، نزديك ترين سبب است براى مسبّب - كه همان گمراهى است - لذا عطف جملۀ «وَ لَأُغوِيَنَّهُم أجمَعِين» بر آن، عطف مسبّب است بر سبب. | ||
