۲۰٬۴۶۰
ویرایش
خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
==وجه تفاوت تعبیر عصای موسی«ع»، به «ثعبان» و «جانّ»، در دو سوره قرآن== | ==وجه تفاوت تعبیر عصای موسی«ع»، به «ثعبان» و «جانّ»، در دو سوره قرآن== | ||
در اين جا سؤالى پيش مى آيد و | در اين جا سؤالى پيش مى آيد و آن، اين است كه: چرا در دو سوره «اعراف» و «شُعَراء»، در مورد همين داستان، عصاى زنده شده را «ثعبان مبين» خواند، كه نام مار بسيار بزرگ و عظيم الجثه است، ولى در اين سوره آن را به «جانّ»، كه نام مار كوچك است، تشبيه كرده است؟ | ||
جواب از اين | جواب از اين سؤال، اين است كه: تشبيه تنها از نظر اهتزاز و سرعت حركت و اضطراب است، نه از نظر كوچكى و بزرگى. چون آنچه مايه شگفتى است، اين است كه يك چوبدستى به صورت اژدهايى، به صورت هاى عظيم الجثه و هول انگيز در آيد. آن وقت بر خلاف اژدهاهاى ديگر، مانند يك مار كوچك جست و خيز كند و به سرعت آن بدود، و نخواسته است خود «عصا» و يا «ثُعبان» را به خود «جان» تشبيه كند. | ||
بعضى ديگر در رفع اين منافات دو جور | بعضى ديگر در رفع اين منافات دو جور تشبيه، گفته اند به اين كه: عصاى موسى به صور مختلفى در مى آمد.، در اولين بار، به صورت مارى كوچك در آمد، كه در سوره «طه» از آن خبر داده، مى فرمايد: «فَألقَيهَا فَإذَا هِىَ حَيّةٌ تَسعَى»، و در موقعى كه پيش روى فرعون آن را به زمين انداخت، به صورت اژدهايى آشكار در آمد، همچنان كه در سوره «اعراف» و «شُعراء» آمده است. | ||
ليكن اين وجه درست | ليكن اين وجه درست نيست، هر چند از نظر سياق آيات، وجه خوبى است، ولى اين اشكال بر آن وارد است كه: يا مى گويى عصا مار نشد، كه صحيح است و يا مى گويى مار شد كه در اين صورت معنا ندارد بفرمايد مار، مثل مار شد. | ||
به خلاف وجهى كه ما گفتيم. چون در وجه ما، تشبيه به مار، تنها از نظر سرعت جست و خيز است. گويا فرموده: عصا اژدها شد، اژدهايى كه از نظر سرعت جست و خيز، گويى مار كوچكى است. پس وجهى كه در دفع اشكال مورد اعتماد است، همان وجه گذشته است. | |||
==معنای این که فرمود: «رسولان، نزد من نمی ترسند»== | |||
«'''يَا مُوسَى لا تخَف إِنّى لا يخَافُ لَدَىَّ الْمُرْسَلُونَ'''»: | |||
اين جمله حكايت خود آن خطابى است كه در آنجا - يعنى در كنار آتش طور - صدور يافته ، پس در معناى اين است كه : «قال اللّه يا موسى لا تخف ... - خداى تعالى فرمود اى موسى نترس كه رسولان نزد من نمى ترسند». | اين جمله حكايت خود آن خطابى است كه در آنجا - يعنى در كنار آتش طور - صدور يافته ، پس در معناى اين است كه : «قال اللّه يا موسى لا تخف ... - خداى تعالى فرمود اى موسى نترس كه رسولان نزد من نمى ترسند». |
ویرایش