۱۵٬۹۷۷
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۶ بخش۴۴: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←بيان موهبت هاى الهى به حضرت سليمان (ع )
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
==بيان موهبت هاى الهى به حضرت سليمان (ع ) == | ==بيان موهبت هاى الهى به حضرت سليمان (ع ) == | ||
وَ | «'''وَ لِسلَيْمَانَ الرِّيحَ غُدُوُّهَا شهْرٌ وَ رَوَاحُهَا شهْرٌ ...'''»: | ||
يعنى ما براى سليمان باد را در شعاع يك ماه راهى كه انسانها طى مى كنند مسخر كرديم ، به طورى كه مسير ((غدو(( يعنى از اول روز تا ظهر آن يك ماه باشد، و مسير ((رواح (( يعنى از ظهر تا به عصرش نيز يك ماه باشد، و در نتيجه از صبح تا به غروب دو ماه مسافت را طى كند | يعنى ما براى سليمان باد را در شعاع يك ماه راهى كه انسانها طى مى كنند مسخر كرديم ، به طورى كه مسير ((غدو(( يعنى از اول روز تا ظهر آن يك ماه باشد، و مسير ((رواح (( يعنى از ظهر تا به عصرش نيز يك ماه باشد، و در نتيجه از صبح تا به غروب دو ماه مسافت را طى كند | ||
«'''و اسلنا له عين القطر'''» - كلمه ((اسلنا(( از مصدر اساله است كه باب افعال از سيلان به معناى جريان است ، و كلمه ((قطر(( به معناى مس است . و معناى جمله اين است كه ما معدن مس را مانند آب براى او روان و جارى كرديم | |||
يَعْمَلُونَ لَهُ مَا يَشاءُ مِن محَرِيب وَ تَمَثِيلَ وَ جِفَانٍ كالجَْوَابِ وَ قُدُورٍ رَّاسِيَتٍ ... | |||
«'''و من الجن من يعمل بين يديه باذن ربه'''» - يعنى و جمعى از طايفه جن - چون بعدا فعل جمع به آنها نسبت داده ، مى فرمايد: ((يعملون له ((، پس معلوم مى شود جمعى از جن بوده اند - كه نزد او و به اذن پروردگار او كار مى كردند، چون خدا آنها را مسخر وى كرده بود. | |||
«'''و من يزغ عن امرنا'''» - يعنى و هر يك كه از امر ما منحرف مى شدند، و اطاعت سليمان نمى كردند، | |||
«'''نذقه من عذاب السعير'''» - از عذاب آتش به وى مى چشانديم . از ظاهر سياق بر مى آيد كه مراد از عذاب سعير عذاب آتش دنيا بوده ، نه آخرت ، و از ظاهر الفاظ آيه بر مى آيد كه : همه طوايف جن مسخر وى نبوده اند، بلكه بعضى از جن مسخرش بوده اند | |||
«'''يَعْمَلُونَ لَهُ مَا يَشاءُ مِن محَرِيب وَ تَمَثِيلَ وَ جِفَانٍ كالجَْوَابِ وَ قُدُورٍ رَّاسِيَتٍ ...'''»: | |||
كلمه ((محاريب (( جمع محراب است ، كه به معناى نمازگاه و محل عبادت است . كلمه ((تماثيل (( جمع تمثال است ، كه به معناى مجسمه از هر چيز است و كلمه ((جفان (( جمع جفنه است ، كه به معناى كاسه طعام است ، و كلمه ((جواب - جوابى ((، جمع جابيه است ، كه به معناى حوضى است كه آب در آن جمع شود، و كلمه ((قدور(( جمع قدر است ، كه به معناى ديگ طعام است ، و ((راسيات (( به معناى ثابت و پا بر جا است . منظور اين است كه ديگهايى كه جن براى سليمان درست مى كرده اند، به قدرى بزرگ بوده اند كه قابل نقل و انتقال نبوده ، و هر يك در جاى خود ثابت بوده است | كلمه ((محاريب (( جمع محراب است ، كه به معناى نمازگاه و محل عبادت است . كلمه ((تماثيل (( جمع تمثال است ، كه به معناى مجسمه از هر چيز است و كلمه ((جفان (( جمع جفنه است ، كه به معناى كاسه طعام است ، و كلمه ((جواب - جوابى ((، جمع جابيه است ، كه به معناى حوضى است كه آب در آن جمع شود، و كلمه ((قدور(( جمع قدر است ، كه به معناى ديگ طعام است ، و ((راسيات (( به معناى ثابت و پا بر جا است . منظور اين است كه ديگهايى كه جن براى سليمان درست مى كرده اند، به قدرى بزرگ بوده اند كه قابل نقل و انتقال نبوده ، و هر يك در جاى خود ثابت بوده است | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۶ صفحه ۵۴۸ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۶ صفحه ۵۴۸ </center> | ||
«'''اعملوا آل داود شكرا'''» - اين جمله خطاب به سليمان ، و ساير افراد دودمان داوود است كه با سليمان بودند، به ايشان مى فرمايد خدا را بندگى كنند، تا شكر او را به جاى آورده باشند. | |||
«'''و قليل من عبادى الشكور'''» - اين جمله يا مى خواهد مقام شاكران را بالا ببرد، و بفرمايد كسانى كه خدا را همواره شكر بگويند، اندك اند، تنها افراد انگشت شمار و معدودى از آنان چنين اند، و يا مى خواهد حكم قبلى را تعليل كند، و بفرمايد: اين كه به شما آل داوود گفتيم شكر بگزاريد، براى اين است كه خواستيم عده شكرگزاران زياد شوند، چون شكرگزاران ، خيلى كم هستند پس عده آنها را زياد كنيد | |||
<span id='link354'><span> | <span id='link354'><span> | ||
==اشاره به مرگ سليمان (ع ) در حالى كه به عصاى خود تكيه داده بود == | ==اشاره به مرگ سليمان (ع ) در حالى كه به عصاى خود تكيه داده بود == | ||
فَلَمَّا قَضيْنَا عَلَيْهِ الْمَوْت مَا دَلهَُّمْ عَلى مَوْتِهِ إِلا دَابَّةُ الاَرْضِ تَأْكلُ مِنسأَتَهُ | فَلَمَّا قَضيْنَا عَلَيْهِ الْمَوْت مَا دَلهَُّمْ عَلى مَوْتِهِ إِلا دَابَّةُ الاَرْضِ تَأْكلُ مِنسأَتَهُ | ||
